Η είδηση, που πέρασε στα ψιλά, είχε πρωταγωνίστριες μια σύζυγο μέσης ηλικίας και τη σερβιτόρα καφετέριας στη Λαμία. Πριν λίγες μέρες, μέσα στο μαγαζί εφορμά η σύζυγος, πλησιάζει την σερβιτόρα και τη ρωτάει το όνομα της. Όταν εκείνη της το λέει, χυμάει κατά πάνω της, την αρπάζει από το τσουλούφι κι ανακράζει:
«Με τον άντρα μου, μωρή π**τάvα;»
Και γίνεται το έλα να δεις. Η γυναίκα εν εξάλλω βουτάει την άλλη, πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Μαύρη την έκανε στο ξύλο. Κάτι ψέλλιζε η τσουρομαδημένη «σας παρακαλώ κυρία μου, τι είναι αυτά που λέτε» αλλά μια ηρωική Ελληνοπούλα δεν κωλώνει και συνεχίζει να δέρνει:
«Μου διέλυσες το σπίτι παλιο… Τρία παιδιά έχει, δεν το ήξερες;».
Η δαρμένη πολύ λογικά δεν έχει την ψυχραιμία να της απαντήσει:
«Καλά εγώ, εκείνος δεν το ήξερε;».
Ποια είναι εδώ η τσαχπινιά και γιατί το συζητάμε σήμερα. Η σύζυγος κατηγορεί την ∈ρωμένη πως εκείνη κι όχι ο άντρας της τής διέλυσε το σπίτι. Εκείνη έπρεπε να αποκρούσει τον παντρεμένο, όχι ο παντρεμένος την κοπέλα. Εκείνη έπρεπε να λάβει υπόψη της τα τρία παιδιά, όχι ο πατέρας τους. Που ίσως ήταν αφηρημένος τύπος και το ξέχασε, βρε αδελφέ, δεν θα τον κρεμάσουμε κιόλας, συμβαίνουν αυτά.
Να τρελαίνεσαι λίγο. Αυτός έχει τα τρία παιδιά, η κοπέλα πρέπει να τα νοιαστεί. Γιατί τις ξέρουμε εμείς αυτές τις τσο∪λες, βρίσκουν τους άντρες μας αθώους και τους εκμεταλλεύονται. Φώναζε αυτός, διαμαρτυρόταν, μη δεν θέλω, μη λυπήσου με, με πονάς, με πονάς, τίποτα αυτή. Αμείλικτη, αδίστακτη και διεφθαρμένη τον έσυρε μέχρι την σπηλιά της, τον έδεσε, τον φίμωσε και τον ßiασε. Κι επειδή ο ßιασμoς ακόμα θεωρείται στίγμα, τι να σου κάνει ο γλυκός μου; Κράτησε το στόμα του κλειστό κι αυτή εξακολούθησε να τον ßιάζει κατά συρροήν και αδιαλείπτως. Γιατί τέτοια ήτανε. Και τέτοιες είναι όλες αυτές οι «καλλίγραμμες σερβιτόρες».
«Καλλίγραμμες σερβιτόρες». Ετσι τις αποκαλούν όχι μόνο οι σύζυγοι (που όταν είσαι αγκαζέ με το υπογλώσσιο, λες και καμιά μαλακiα παραπάνω) αλλά και τα δημοσιογραφικά σάιτ. Μια «καλλίγραμμη σερβιτόρα» είναι εκ των προτέρων ένοχη: πρώτον, γιατί είναι καλλίγραμμη και, δεύτερον, γιατί είναι σερβιτόρα. Επίθετο κι ουσιαστικό αποτελούν a priori έννοιες σεσημασμένες: η «καλλίγραμμη» είναι τσο∪λα, η δε κυτταρίτιδα επισκέπτεται μόνο τις ηθικές γυναίκες.
Πάμε τώρα στο στερεότυπο νούμερο δυο: Τη «μεσήλικη σύζυγο». Που είναι και αξιαγάπητη και αξιολύπητη – ασχέτως αν ξεμαλλιάζει καλλίγραμμες σερβιτόρες. Ομως την δικαιολογούμε γιατί δεν είναι πια όμορφη και νέα, γιατί έχει ρυτίδες στα μάτια και ραγάδες στο στήθος. Είμαστε με το μέρος της ασχέτως αν αυτή είναι μια σκύλα και μισή που, αντί να πλακωθεί με τον σύζυγο, πλακώνεται με την ∈ρωμένη. Αυτόν θα τον συγχωρήσει γιατί «ο άντρας είναι άντρας». Θα ξενοκοιτάξει, θα ξεvοπηδήξ∈ι, πάλι πίσω σ’ εκείνην θα γυρίσει κι έτσι το κελεπούρι το φοβερό, ο άντρας – τρόπαιο.
Εχει ενδιαφέρον πώς μια δήθεν αντικειμενική κάλυψη από τα ΜΜΕ προϊδεάζει θετικά ή αρνητικά τον αναγνώστη. Ο συντάκτης, χρησιμοποιώντας φαινομενικά αθώους χαρακτηρισμούς, δεν σου μεταφέρει απλώς την είδηση. Σου υποβάλλει και τον τρόπο που θα την αξιολογήσεις ηθικά. Σου υποδεικνύει ποιου το μέρος να πάρεις και ποιο στερεότυπο να διαλέξεις. Πλύση εγκεφάλου το λέγαμε αυτό πριν το πούμε brainwashing.
Βεβαίως και δεν είμαστε με την «καλλίγραμμη σερβιτόρα». Που στην τελική, ηλικία έχει, μυαλό έχει, καλλίγραμμη είναι – ας πά’ να βρει κανέναν ανύπαντρο. Αλλά δεν είμαστε ντε και καλά με μια «μεσήλικη σύζυγο» που άλλος της φταίει κι αλλού ξεσπάει.
«Με τον άντρα μου, μωρή π**τάvα;»
Ναι, καλή μου, με τον άντρα σου. Γιατί δεν πήγε μόνο αυτή με τον άντρα σου. Πήγε κι ο άντρας σου μαζί της.
