Kαλεσμένη στην Έλενα Κατρίτση και την εκπομπή «Προσωπικά» στην ΕΡΤ1 ήταν η Κάτια Δανδουλάκη, η οποία μίλησε με συγκίνηση, για το πώς βίωσε την ασθένεια της μητέρας της…
«Δεν με αναγνώριζε. Μου μιλούσε κανονικά, αλλά σαν να ήμουν ένα ξένο παιδί. Αυτόν το “θάνατο”, τον έβλεπα μπροστά μου 12 χρόνια. Όταν έφυγε η μητέρα μου, είπα “τώρα είναι πια χωρίς ανάσα”, γιατί ήδη είχε φύγει… Η ψυχή μου έχει συσσωρεύσει πάρα πολύ πόνο και λύπη από αγάπες που φύγανε, αλλά την ίδια στιγμή, η ζωή μού χάρισε απλόχερα μεγάλες χαρές… Όλα ήταν στο πολύ, και οι λύπες και οι αγάπες και τα πάνω και τα κάτω, δεν είναι, λοιπόν, χαλάλι;», είπε αρχικά η γνωστή ηθοποιός.
Ο σύντροφος της ζωής της, Μάριος Πλωρίτης, με τον οποίο έζησε 32 χρόνια, συμπεριλάμβανε «όλες τις αγάπες του κόσμου, για μένα… Δεν αισθανόμουν ότι κάνω καμία θυσία, που ήμουν μαζί του. Ήθελα αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο κι ας τον έβλεπα δύο ώρες κάθε βράδυ. Ήμουν πάρα πολύ ευτυχισμένη, δεν μου έλειπε τίποτα», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά.
«Η ζωή μου ήταν μια παράφορη ζωή, όπου όλα γινόντουσαν συγχρόνως. Ο έρωτας, η δουλειά, οι αγάπες μου, τα όνειρά μου, ήταν όλα ένα μείγμα… Ανάκατα πράγματα, τα οποία έκανα με το ίδιο πάθος…», ανέφερε η Κάτια Δανδουλάκη, η οποία παραδέχτηκε ότι δεν έχει ακόμα αποχωριστεί τα αγαπημένα της πρόσωπα, που έφυγαν από τη ζωή: «Συζητώ μαζί τους καθημερινά, αλλά μέσα σε φως και αγκαλιά, όχι μέσα σε γκρίζα καταθλιπτική κατάσταση. Επειδή με ευλόγησαν με αγάπη, θέλω να με βλέπουν και να αισθάνονται ότι αυτή η αγάπη, αποδίδει… Το θάνατο δεν τον φοβάμαι. Ας έρθει, ό, τι ώρα θέλει. Φοβόμουν τον αποχωρισμό, τον ένιωσα και είμαι ελεύθερη πια. Δεν φοβάμαι τίποτα».
