Βοηθήστε τη 12χρονη Σπυριδούλα: Η ιστορία και η κραυγή αγωνίας της μάνας
230.000 ευρώ: τόσο κοστίζει η τέταρτη και πιο νευραλγική εγχείρηση της Σπυριδούλας, ενός 12χρονου κοριτσιού από την Λαμία, που παλεύει για να νικήσει τον καρκίνο.
Αυτή τη στιγμή η οικογένεια της Σπυριδούλας έχει συγκεντρώσει 50.000 ευρώ, όσο είναι η προκαταβολή για την εγχείρηση, και ζητάει την βοήθεια όλων για να συμπληρωθεί το υπόλοιπο ποσό.
Το πιο συγκλονιστικό πρόσωπο της ιστορίας είναι η μαμά της Σπυριδούλας, η Δάφνη Κατσάρα που πριν από 5 χρόνια έχασε το δευτερότοκο παιδί της, χτυπημένο κι αυτό από καρκίνο, σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών.
Το Dikaiologitika News κατέγραψε την συνταρακτική ιστορία της οικογένειας της Σπυριδούλας και σας την μεταφέρει αυτούσια, χωρίς κανένα φίλτρο ή υπερβολή.
Η 12χρονη Σπυριδούλα, μαθήτρια στο Γυμνάσιο Μαλεσίνας Φθιώτιδας, έχασε τον μικρότερο της αδερφό από καρκίνο, το 2014, έναν χρόνο προτού κι η ίδια νοσήσει από καρκίνο. Η δική της διάγνωση είναι: οστεοσάρκωμα άνω δεξιού μηριαίου οστού.
Έκτοτε, η οικογένεια της αγωνίζεται να αντεπεξέλθει στο διπλό χτύπημα. Τώρα, η Σπυριδούλα προετοιμάζεται για ένα κρίσιμο χειρουργείο που θα πραγματοποιηθεί στην Γερμανία στις 10 Ιουνίου του 2020, όπως και τα προηγούμενα.
Το νέο τεχνητό μέλος που θα δεχθεί η Σπυριδούλα, θα της επιτρέψει να αναπτύσσεται χωρίς να χρειαστεί άλλη επέμβαση μέχρι τα 18 της χρόνια. Μέρος του ποσού θα πρέπει να κατατεθεί στον λογαριασμό του Νοσοκομείου έως τις 20 Φεβρουαρίου 2020 και σε αυτό η οικογένεια της ζητά την βοήθεια όσων μπορούν να συνεισφέρουν.
Σπυριδούλα: Μια ιστορία σαν ανήκουστο παραμύθι
Η αφήγηση της μητέρας, Δάφνης Κατσάρα συγκλονίζει:
«Ο Αλέξανδρος ήταν τεσσεράμισι ετών όταν έφυγε. Είχε διαγνωστεί με δρεπανοκυτταρική αναιμία όταν ήταν 8 μηνών. Από εκείνη την ηλικία κι έπειτα ήμασταν συνεχώς στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Βαρδινογιάννη.
Ήμουν μόνη μου σε όλο αυτό γιατί ο άντρας μου έπρεπε να μείνει πίσω, να δουλεύει για να μας υποστηρίζει και για να είναι μαζί με την Σπυριδούλα φυσικά. Εγώ επί τρία χρόνια ανεβοκατέβαινα Λαμία – Αθήνα τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα για να κάνουμε μεταγγίσεις. Υπήρξαν περίοδοι που χρειάστηκε να κάνουμε την διαδρομή και δυο και τρεις φορές την εβδομάδα.
Επί τέσσερα χρόνια ήμασταν στην αναμονή για το μόσχευμα – ήταν πολύ δύσκολο να βρεθεί δότης. Σας υπενθυμίζω ότι είμαστε στο 2014 και τότε η διαδικασία και οι δαπάνες για τα μοσχεύματα δεν καλύπτονταν από τον ΕΟΠΥΥ.
Αβάσταχτα τα έξοδα
«Τα 24.000 ευρώ που χρειάστηκαν για το μόσχευμα πληρώθηκαν όλα από εμάς. Τα έξοδα έγιναν όμως κάποια στιγμή αβάσταχτα γιατί όλα αυτά γίνονταν με το μισθό του άντρα μου, που δουλεύει στην “Λάρκο” αλλά και από την σύνταξη της μητέρας μου.
Τα έξοδα δεν αφορούσαν φυσικά μόνο το κόστος μετακίνησης Λαμία – Αθήνα αλλά κι όλες τις υπόλοιπες δαπάνες που πρέπει να κάνει κάποιος όταν αντιμετωπίζει πρόβλημα υγείας εν μέσω κρίσης σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Πρέπει δηλαδή να πληρώνεις και το φαγητό, φάρμακα που δεν δικαιολογούνται και άλλα.
Και μπορεί πολλοί να νομίζουν ότι το Ογκολογικό νοσοκομείο “Μαριάννα Βαρδινογιάννη” είναι ένα ξεχωριστό νοσοκομείο αλλά στη πραγματικότητα είναι ένα γονατισμένο δημόσιο νοσοκομείο όπως όλα τα υπόλοιπα.
Το δράμα της οικογένειας
«Στο τέλος, όταν ο Αλέξανδρος έγινε τεσσάρων χρονών χρειάστηκε να μπει μόνιμα μέσα στο νοσοκομείο. Λίγο προτού φύγει, ο Αλέξανδρος έμεινε επί έξι μήνες στην μονάδα μεταμόσχευσης μυελού των οστών, στην ουσία μονάδα απομόνωσης. Δεν τα κατάφερε τελικά. Δεν άντεξε την τοξικότητα των φαρμάκων.
Στις 14 Ιουνίου 2014 ο Αλέξανδρος έφυγε από την ζωή. Στις 4 Ιουλίου του 2015 παίρνουμε νέα διάγνωση για την κόρη μας, την Σπυριδούλα, που τότε ήταν 8 ετών. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μια ημέρα την κοιτούσα από μικρή απόσταση να παίζει και παρατήρησα ένα μεγάλο πρήξιμο στο πόδι της.
Την επόμενη ημέρα ήμασταν ήδη στον οικογενειακό μας γιατρό. Εκείνος, κατάλαβε αμέσως ότι πρόκειται για όγκο. Και να ‘μαστε, ένα χρόνο μετά την απώλεια του Αλέξανδρου, ξανά στο ίδιο ογκολογικό νοσοκομείο, απλώς αυτή τη φορά σε άλλο όροφο.
Το καλοκαίρι των capital controls και οι επεμβάσεις στη Γερμανία
»Καθώς κυλούν οι μέρες και η Ελλάδα ζει ένα ιστορικό καλοκαίρι με capital controls και στέγνωμα της αγοράς, οι επιλογές που μας δίνονται σε εκείνη την φάση είναι βασικά μία -μετά την αφαίρεση του όγκου- να ακρωτηριάσουμε το πόδι της Σπυριδούλας.
Το πρόβλημά της μπορεί να αντιμετωπιστεί με χημειοθεραπεία, αλλά ούτε μόσχευμα μπορεί να έρθει σε εκείνη την φάση, ούτε γιατρός με ομάδα και με τα κατάλληλα μέσα αναλαμβάνει να την εγχειρήσει.
Ξεκινούν οι επεμβάσεις στην Γερμανία και συγκεκριμένα σε εξειδικευμένη κλινική στο Μίνστερ. Πλέον “στεγνώνουμε” οικονομικά και μόνο μέσα από εκκλήσεις για βοήθεια στον κόσμο καταφέρνουμε να φτάσουμε ως εδώ.
Να σημειώσω εδώ ότι περισσότερο σε όλα αυτά τα υπέρογκα έξοδα που πια έχουν φτάσει τις 600.000 ευρώ είναι ο απλός, καθημερινός κόσμος που μας έχει βοηθήσει κατά βάση, όσο και λίγοι επιχειρηματίες.
Ο ανώνυμος ευεργέτης
«Η συμπεριφορά από την πλειονότητα των τελευταίων όμως κι ειδικά των πιο μεγάλων είναι πως αν δεν δουν κάμερες και προβολή στο πρόσωπό τους δεν βοηθάνε.
Στο τελευταίο χειρουργείο πάντως βρέθηκε κάποιος που μάλιστα κάλυψε ανώνυμα όλο το κόστος της εγχείρησης που ήταν 199.000 ευρώ.
Όσο για τις εγχειρήσεις της Σπυριδούλας, αυτή είναι η τέταρτη κατα σειρά. Είναι πολύ σημαντική εγχείρηση γιατί μετά από αυτήν στην ουσία η Σπυριδούλα δεν θα ξαναχρειαστεί χειρουργείο μέχρι να πάει 18 ετών.
«Πολυτέλεια» για το ελληνικό δημόσιο
«Αυτό που θα κάνουμε είναι ένα βάλουμε ένα «έξυπνο μόσχευμα», όπως ονομάζεται, με βασικό υλικό το τιτάνιο. Το μόσχευμα θα «ακολουθεί» το αριστερό πόδι που αναπτύσσεται φυσιολογικά.
Φυσικά, για το ελληνικό δημόσιο όλα αυτά είναι πολυτέλεια – σύμφωνα με τη δική τους λογική και δυνατότητες. Η Σπυριδούλα που τώρα είναι μαθήτρια στην Α’ Γυμνασίου θα έπρεπε να είχε χάσει το πόδι της με ακρωτηριασμό από την πρώτη στιγμή ή να κουτσαίνει ολοένα και περισσότερο επιβαρύνοντας την μέση της, την σπονδυλική της στήλη κ.ο.κ
Όσο για αυτά τα πολλά και δύσκολα που αντιμετωπίζω στην ζωή μου είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένη. Έμαθα πια ότι το μόνο σίγουρο στην ζωή μας είναι ο θάνατος.
Όταν έβλεπα τον ίδιο Αλέξανδρο να βασανίζεται χωρίς τελειωμό, ήμουν εγώ η ίδια που παρακαλούσα να φύγει. Αυτό που έλεγα και συνεχίζω να λέω στην Σπυριδούλα είναι ότι ο αδερφός της είναι εκεί και μας περιμένει, δεν περιμένουμε εμείς εκείνον.
Μέχρι όμως να τον συναντήσουμε, θα ζήσουμε όσο πιο καλά και όμορφα μπορούμε την ζωή μας. Η Σπυριδούλα δεν έχει φόβο θανάτου, άλλωστε, ξέρει ότι θα ζήσει. Το θέμα είναι να ζήσει καλά».
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε την Σπυριδούλα
Η οικογένειά της, είναι στη διάθεση όποιου θέλει να δει και να ελέγξει τις γνωματεύσεις, προκειμένου να γνωρίζει ότι και το τελευταίο ευρώ θα πάει στο σημαντικό αυτό σκοπό.
Τα iban του λογαριασμού για δωρεά στην οικογέενια είναι:
• GR0601108350000083500121062 Εθνική Τράπεζα στο όνομα Κατσάρα Δάφνη και Μάρα Σπυριδούλα.
• GR8201711150006115145359965 Τράπεζα Πειραιώς δικαιούχος «ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ» (σ.σ πρόκειται για ΑΜΚΕ που στηρίζει τις οικογένειες που τα παιδιά τους χρειάζεται να μεταβούν στο εξωτερικό για κρίσιμες εγχειρήσεις ή θεραπείες που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στην Ελλάδα).
