Γράφει η Βασιλική Ασλόγλου
Θα ξανά- μάλωνα με την κολλητή μου γιατί μόνο έτσι σήμερα θα είχα αυτό το εκπληκτικό δέσιμο που έχω μαζί της…. Θα ξαναέκανα εκείνη την λογομαχία του παρελθόντος, που ύστερα έκλαιγα για μέρες για το πως της μίλησα και μου μίλησε… γιατί μόνο έτσι θα ήξερα ότι σήμερα με αγαπάει πραγματικά…και ότι σημαίνω τα πάντα για εκείνη…και ότι είναι δίπλα μου ανά πάσα στιγμή…και στις χαρές αλλά και στις λύπες…
Θα ξαναέφευγα από εκείνο τον έρωτα που θεωρούσα πως υπάρχει αγάπη αλλά ήταν μονόπλευρος… με έφερνε στο σημείο να κλαίω κάθε μέρα…. Να βρίζω τον εαυτό μου που άφησε να ποδοπατηθεί… Εγώ να είμαι δεδομένη και πάντα σε ετοιμότητα και πάντα εκεί ενώ για την άλλη πλευρά δεν χαριζόταν ούτε μια αγκαλιά… ούτε ένας καλός λόγος… Αν γύριζα τον χρόνο πίσω… ΝΑΙ… θα ξαναέφευγα από εκείνο τον έρωτα γιατί μόνο έτσι μπόρεσα και βρήκα τον άντρα της ζωής μου… την πραγματική, αληθινή και ανιδιοτελή αγάπη…
Θα απολάμβανα ξανά και ξανά την μοναχικότητά μου, διαμαρτυρόμενη πως νιώθω μόνη γιατί μόνο έτσι σήμερα έχω φτάσει και ξέρω το 100 % του εαυτού μου… Μόνο μέσα από τον διαλογισμό με τον εαυτό μου ύστερα από τόσα χρόνια μπορώ σήμερα και ξέρω ποια είναι τα δυνατά μου σημεία και ποιες οι αδυναμίες μου…
Πάλι θα ξαναχαμογελούσα για ανθρώπους που αργότερα το μετάνιωσα γιατί το δικό μου το χαμόγελο είναι αυθεντικό και δεν μπορεί να σβήσει για κανέναν.
Πάλι θα έκλαιγα για όλα αυτά τα οποία ένιωσα πικρία, θυμό, λύπη, ζήλεια, μιζέρια κάνοντας ακριβώς τα ίδια λάθη που με έφεραν σε αυτό το σημείο γιατί μόνο έτσι είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου σήμερα…
Θα ξαναέκανα τις ίδιες αποτυχίες του παρελθόντος γιατί μια αποτυχία έχει πάντα θετική έκβαση στην ζωή του ανθρώπου… Γιατί απλά… ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ από την αποτυχία σου!
Θα ξαναδεχόμουν το όχι σαν απάντηση από ανθρώπους που πέρασαν από την ζωή μου και ας μου κακοφαινόταν όπως τότε γιατί μετά από ένα όχι πάντα παρουσιάζονται περισσότερες ευκαιρίες …
Θα ξαναπέρριπτα την δουλειά από την οποία είχα παραιτηθεί στο παρελθόν που δεν μου πρόσφερε αυτά που δικαιούμαι αλλά κυρίως την ξεκούραση μου… την αναγνώρισή μου ως άνθρωπος αλλά και εργαζόμενος και την ψυχική μου ηρεμία… Ναι, ισχύει το ουδείς αναντικατάστατος αλλά η ζωή συμβαίνει μόνο μια φορά και ο κάθε ένας από εμάς είναι τόσο διαφορετικός, μοναδικός και πολύτιμος…που πραγματικά είναι κρίμα να αναλωνόμαστε όταν κάτι δεν μας αρέσει…
Και αν γυρίζοντας τον χρόνο πίσω μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω κάποια πράγματα τότε θα επέλεγα…
Να πηγαίνω πιο συχνά στην θάλασσα και να περπατάω με τις πατούσες μου ξυπόλυτη πάνω στο νερό… Να τσαλαβουτάω και μετά να στεγνώνω στην ζεστή άμμο τα πόδια μου…
Να πηγαίνω σε όποιον όμορφο κήπο μπορούσα να συναντήσω και να μυρίζω την φύση…. Αν μπορούσα θα έκανα περισσότερο yoga και διαλογισμό…. Εγώ και η φύση…
Θα στόλιζα το σπίτι μου κάθε μέρα λες και είχα γιορτή… Γιατί κάθε μέρα που ζούμε και αναπνέουμε θα πρέπει να το γιορτάζουμε….
Θα αγκάλιαζα τους ανθρώπους που αγαπώ ολοένα και πιο σφιχτά, κάθε μέρα , κάθε λεπτό , λες και είναι τα πολυτιμότερα διαμάντια σε ολόκληρο τον κόσμο…. Γιατί οι άνθρωποι που αγαπάμε και μας αγαπάνε το ίδιο και περισσότερο είναι το «χρυσάφι» της ζωής μας και δεν ανταλλάζεται με ολόκληρο το χρυσάφι ολόκληρου του κόσμου. Θα τους έλεγα κάθε μέρα ότι τους αγαπώ!!!
Θα πέρναγα μια μέρα με καφεδάκι κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο και διαβάζοντας ένα βιβλίο και ας έβρεχε έξω…
Θα φρόντιζα να έχω τις δικές μου στιγμές και να μοιράζομαι και στιγμές με άλλους ανθρώπους… Δεν θα άφηνα να έρθει το αύριο για να ζήσω…
Αν γύριζα τον χρόνο πίσω ένα και μόνο πράγμα θα έκανα…
Θα ζούσα το τώρα με χαμόγελο και αγάπη…!!!!
