Η Ήβη Αδάμου μοιράστηκε σε συνέντευξη της στο DownTown Κύπρου και στον Αλέξανδρο Πρίφτη τις φοβίες της, αλλά και το πως άλλαξε η σχέση της με τον Μιχάλη Κουϊνέλη από τότε που έγιναν γονείς.
Πόσο άλλαξες από τότε που έγινες μητέρα; Είμαι αισίως 25 ετών και πιστεύω ότι μεγάλωσα απότομα. Ωρίμασα πολύ από τότε που έγινα μητέρα. Δεν μπορώ να δω με τίποτα πια ειδήσεις, το γυρίζω αμέσως. Κάτι με πιάνει και «πνίγομαι» από την αρνητικότητα των γεγονότων. Επίσης, δεν μπορώ να δω εύκολα ταινίες με παιδιά, γιατί συγκινούμαι πολύ. Γενικά, όμως, από τότε που μπήκε στη ζωή μου η μητρότητα, έχω αυξήσει τις φοβίες μου, αλλά και τις άμυνές μου απέναντι σε αυτές. Όταν πάω να πανικοβληθώ, κάνω αυτόματα μία άλλη σκέψη και ξεχνιέμαι. Αλλιώς δεν γίνεται.
Τι φοβίες έχεις; Ό,τι φοβία κι αν έχω, προσπαθώ να την ξεπερνώ και να μην τη σκέφτομαι. Να μην την περνάω στο παιδί, κάτι το οποίο θέλω να «περάσω» στη μικρή, δηλαδή να είναι δυνατή και να ξεπερνάει τις αρνητικές σκέψεις και τους φόβους της. Εδώ και έναν χρόνο, είναι σαν να ζω μία άλλη ζωή. Όλα είναι αλλιώς, όλα είναι διαφορετικά. Πιο όμορφα, πιο χρωματιστά. Φέτος, θα είναι το πρώτο μου καλοκαίρι με την Ανατολή. Να, ήδη έχουμε κάνει τρία μπάνια στη θάλασσα μαζί. Στην αρχή, η μικρή ήταν πολύ επιφυλακτική με το νερό. Σιγά-σιγά, όμως, μπήκε κανονικά μαζί μου και το έχει λατρέψει το μπάνιο!
Ο Μιχάλης πώς είναι ως πατέρας; Είναι ο καλύτερος πατέρας του κόσμου! Τη λατρεύει τη μικρή κι εκείνη του δείχνει τεράστια αδυναμία. Της κάνει όλα τα χατίρια και, μπορώ να σου πω, ότι την κακομαθαίνει αρκετά! (γελάμε). Όπως καταλαβαίνεις, εγώ βάζω τα όρια και πρέπει να γίνομαι αυστηρή. Αν και, εδώ που τα λέμε, πόσο αυστηρή να γίνεις με ένα παιδάκι ενός έτους; Το μόνο που κοιτάζω είναι να τρώει και να κοιμάται στην ώρα της.
Όπως, επίσης, να μην τρώει με τον μπαμπά της στον καναπέ, αλλά στο ειδικό καρεκλάκι-τραπεζάκι που της έχουμε πάρει. Κατά τ’ άλλα δεν με δυσκολεύει καθόλου. Είναι υπέροχη! Ένα γλυκύτατο πλάσμα και καθόλου άτακτη. Βασικά είναι τόσο όσο. Ούτε πολύ ήσυχη, αλλά ούτε και φασαριόζα. Η κόρη μου είναι μία γλύκα! Σε ό,τι αφορά τον Μιχάλη, όμως, δεν βοηθάει μόνο στα θέματα της μικρής αλλά και εμένα προσωπικά.
Με ποιον τρόπο; Κοίτα, έγινα μητέρα σε ηλικία 25 ετών. Δεν ήξερα τίποτα, όλα άλλαξαν στη ζωή μου. Όπως μπορεί εύκολα να καταλάβει κάποιος, χρειάστηκα στήριξη σε πολλά. Κυρίως ψυχολογική. Και ο Μιχάλης ήταν πάντα εκεί για μένα – και είναι, όταν τον χρειάζομαι. Να ξέρεις, χωρίς τον Μιχάλη δεν θα τα είχα καταφέρει. Όλο αυτό θα μου ήταν πολύ δύσκολο και άγνωστο.
Πόσο άλλαξε η σχέση σας με τον Μιχάλη από τότε που γίνατε γονείς;Δεθήκαμε πιο πολύ. Και πριν αγαπιόμασταν, αλλά τώρα φτιάξαμε έναν δεσμό που δεν πρόκειται να σπάσει ποτέ και πάντα θα μας δένει. Ο Μιχάλης είναι βράχος δίπλα μου και τού είμαι ευγνώμων. Είναι πάντα γεμάτος κατανόηση, πρόθυμος να βοηθήσει και να μου σταθεί. Από τότε που κάναμε τη μικρή, είμαστε ακόμα πιο κοντά. Πιστεύω ότι, όταν ένα ζευγάρι είναι αγαπημένο, τότε το παιδί έρχεται και «απογειώνει» μία σχέση. Αν, όμως, υπάρχουν θέματα ανάμεσα στους δύο, ένα παιδί φέρνει άλλα αποτελέσματα. Σε εμάς, δόξα τω θεώ, συμβαίνει το πρώτο.
Έμαθα ότι η μικρή είναι ίδια ο Μιχάλης. Ισχύει; Το διαψεύδω κατηγορηματικά! (γελάμε). Μακάρι να μπορούσα να το κάνω, αλλά η αλήθεια είναι ότι μοιάζει περισσότερο σε εκείνον. Έχει πάρει το σχήμα των ματιών μου, αλλά τα μάτια της είναι μπλε, όπως του Μιχάλη. Του μοιάζει πάρα πολύ!
Δεύτερο παιδί θα ήθελες να κάνεις άμεσα; Κοίτα, δεν το έχω στο μυαλό μου, ούτε είναι άμεσο σχέδιο. Τώρα θα μου πεις, ότι ούτε η Ανατολή ήταν να έρθει στη ζωή μας τόσο σύντομα, ήρθε απροειδοποίητα. Θέλω λίγο να ρολάρει το πράγμα με τη δουλειά και την οικογένειά μας και μετά… Μου αρέσει η οικογένεια. Αλλά, δεν είναι κάτι που το σχεδιάζουμε. Είπα πριν ότι η μικρή ήρθε ξαφνικά στη ζωή μας, όμως, τώρα που το συνειδητοποιώ κι έχει περάσει κι ένας χρόνος, λέω μέσα μου: «Σ’ ευχαριστώ θεέ μου, μου την έστειλες την κατάλληλη στιγμή!». Όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν.
