«Εγώ γεννήθηκα μετά την εισβολή, αλλά ο πατέρας μου έχασε όλο του το βίος τότε. Ήταν έμπορος και έχασε όλη την περιουσία του, μέσα από τα χέρια του».
Στο Down Town Κύπρου και τον Αλέξανδρο Πρίφτη έδωσε συνέντευξη η Άνδρη Θεοδότου, που μίλησε μεταξύ άλλων και για την οικογένειά της, αλλά και για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
Εσύ, ήσουν επαναστάτρια ως παιδί;
Ήμουν πιο ήσυχη από την κόρη μου. Βέβαια, ήταν άλλη εποχή. Άλλος χώρος, άλλος χρόνος κι άλλες συνθήκες. Η γενιά μου είναι πιο ήρεμη, σε σχέση με την τωρινή. Σήμερα, τα παιδιά κρατούν την εικόνα στα χέρια – εγώ δεν είχα εικόνες. Έπρεπε να βγω έξω για να δω έναν καταρράκτη, για παράδειγμα. Δεν τον είχα στο PC, γιατί δεν υπήρχαν τότε. Επίσης, ήταν τότε η μαύρη εποχή της εισβολής για την Κύπρο μας. Εγώ γεννήθηκα μετά την εισβολή, αλλά ο πατέρας μου έχασε όλο του το βιος τότε. Ήταν έμπορος και έχασε όλη την περιουσία του, μέσα από τα χέρια του.
Σας επηρέασε αυτό στην οικογένεια;
Εγώ δεν είχα μέτρο σύγκρισης, γιατί δεν ήξερα το πριν. Υπήρχαν χρήματα και χάθηκαν. Άρα, εγώ γεννήθηκα σε μία οικογένεια στην Αγλαντζιά, που δεν υπήρχαν πολλά. Δεν μπορούσα να ζητάω, αρκούμουν πάντα με τα λίγα. Το μόνο που ζήταγα ήταν τα βιβλία. Α, ναι, κι ένα ποδήλατο, το οποίο μου το πήραν – αλλά ήταν πολύ πιο μικρό και δεν ήταν στα μέτρα μου! Ακόμα, ξέρεις, μελαγχολώ με το θέμα της Κύπρου μας. Είναι πληγή μέσα στην καρδιά μου! Και, δεν ξέρω, αλλά όσο μεγαλώνω τόσο πιο δύσκολο μού είναι…
Έχω πάει τρεις φορές στη ζωή μου στα κατεχόμενα μέχρι σήμερα. Την πρώτη ψάχναμε ένα σπίτι του ξαδέρφου μου, αλλά δεν μας άφησαν να μπούμε. Τη δεύτερη με τη μητέρα μου για μία δική της υπόθεση και άλλη μία με τον σύζυγό μου, τον Δημήτρη, που προσπαθήσαμε να περάσουμε για να πάμε στην Αγία Σοφία και με έπιασε ταχυπαλμία. Γυρίσαμε πίσω. Κάτι με πιάνει, δεν μπορώ…
