Το «ποτάμι» της οργής του Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη ξεχείλισε με όλα αυτά που ακούει μετά τον θάνατο του Μηνά Χατζησάββα. Ο ηθοποιός, καλεσμένος στην εκπομπή «Καλημερούδια», έκανε on camera έναν συγκλονιστικό μονόλογο από ψυχής, εξοργισμένος για τα όσα λέγονται εις βάρος του αείμνηστου συναδέλφου του.
«Για εμένα είναι ένα τραγικό λάθος, στη μνήμη ενός τόσο σπουδαίου ηθοποιού και ενός τόσο υπέροχου ανθρώπου όπως ήταν ο Μηνάς Χατζησάββας να συζητάμε το οτιδήποτε μετά. Καταλαβαίνω τα δεδομένα των καιρών και την ευχαρίστηση κάποιου να σχολιάζει, να μπαίνει σε μια διαδικασία αυτό που λέμε να τρολάρει που λέει ο αδελφός μου και να μπαίνει σε μία κατάσταση για να συζητάμε κάτι. Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη και τον πόνο του Κώστα, γιατί έχω παίζει και με τον Κώστα μαζί στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, ο οποίος είναι επίσης ένας υπέροχος άνθρωπος. Αρνούμαι να μπω σε μια διαδικασία να κρίνω ντε και καλά, επειδή τυχαίνει αυτή τη στιγμή να μιλάμε στην τηλεόραση… Εγώ δεν μπορώ καταρχήν το ρατσισμό. Είμαι κατά της βίας και του ρατσισμού. Δεν είμαι ρατσιστής, ουδέποτε υπήρξα, οι γονείς μου δεν ήταν, οι παππούδες μου ήταν πρόσφυγες, στον ευρύτερο κύκλο μας υπάρχει άνθρωπος που εν δυνάμει θα μπορούσε να είναι ομοφυλόφιλος, ή μαύρος, λευκός, Κινέζος. Δεν με έμαθαν ποτέ οι γονείς μου να βγάζω ένα δάχτυλο και να δείχνω κάποιον. Με έμαθαν να βοηθάω έναν άνθρωπο, να του προσφέρω ένα ποτήρι νερό, ένα πιάτο φαγητό, αγάπη, στοργή. Δεν μπορώ να καταλάβω εν έτη 2015 με ό,τι έχει γίνει, με όλη την κατάσταση που έχουμε φτάσει στο σήμερα, γιατί πρέπει να παίρνουμε ντε και καλά αρνητική θέση ή να βρίζουμε, είτε γιατί οι πολιτικές ας πεποιθήσεις είναι λίγο πιο στα άκρα… Δηλαδή, αν δεις έναν άνθρωπο να πεθαίνει, δεν θα πας να τον βοηθήσεις; Ό,τι και να είναι. Δεν μπορώ να καταλάβω ξαφνικά αυτό το υπέρμετρο πάθος και ζήλο να κράξουμε ανθρώπους, ή να στηρίξουμε ανθρώπους. Ή ακόμα και στον πόνο του ανθρώπου να βγούμε και να πούμε ότι θέλουμε. Όσοι το κάνουν για μένα είναι ημιμαθείς άνθρωποι και απαίδευτοι και δεν έχουν ακόμα και την παιδεία της αγάπης, που θα έπρεπε να έχουν μέσα τους, να την προσφέρουν στο ίδιο τους το παιδί. Πόσο μάλλον σε έναν άνθρωπο που δεν τον ξέρουν καν και τον κρίνουν.
Το ότι βγαίνουν κάποιοι άνθρωποι από την Εκκλησία και κράζουν κάποιους άλλους, δεν σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι στην Εκκλησία είναι το ίδιο. Η Εκκλησία είναι κάτι πολύ προσωπικό. Γενικά δεν μπορούμε να τα ισοπεδώνουμε όλα. Δεν μπορείς να βγαίνεις πάντως, είτε είναι ο άλλος μαύρος, είτε πιστεύει στο κοράνι, είτε πιστεύει στην θρησκεία τη δικιά μας, είτε κάνει οτιδήποτε άλλο. Εγώ δεν πιστεύω στη βία. Αν μπορούμε όλοι μα ζήσουμε σε κάτι τόσο ουτοπικό… Επ’ ουδενί στην καριέρα, στον άνθρωπο που λεγόταν Μηνάς Χατζησάββας, στους ανθρώπους που έχει βοηθήσει, στα παιδιά, στους ρόλους που έχει παίξει, ένας υπέροχος ηθοποιός, να βγαίνουμε τώρα και να καπηλευόμαστε τη μνήμη ενός ανθρώπου και να λέμε το οτιδήποτε. Ο Κώστας το έκανε γιατί βρέθηκε αντιμέτωπος με μία γραφειοκρατική διαδικασία και δε μου πέφτει και λόγος στο κάτω κάτω και δεν μου πέφτει και λόγος. Καλύτερα να απαντήσει ό ίδιος ο κύριος Φαλελάκης και οι άνθρωποι που ήταν γύρω στον Μηνά.»
