Αν ένα παιδί δεν πάρει αγάπη, ενδέχεται να μην μάθει να αγαπά και να δίνει αγάπη.
Τα παιδιά μαθαίνουν από το περιβάλλον τους και τις εμπειρίες τους. Η οικογένεια είναι η πρώτη πηγή εκπαίδευσης για ένα παιδί καθώς μαθαίνει να επικοινωνεί, να συμπεριφέρεται και να αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω του. Στο σχολείο, τα παιδιά εκτίθενται σε νέες ιδέες, γνώσεις και κοινωνικές σχέσεις. Οι φίλοι επίσης έχουν μεγάλη επίδραση, καθώς τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται, να ανταλλάσσουν απόψεις και να αναπτύσσουν τις κοινωνικές δεξιότητες τους. Τέλος, τα μέσα επικοινωνίας όπως η τηλεόραση, το internet και τα video games παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των απόψεων και των αξιών των παιδιών. Ενδεχομένως, η κοινωνία γενικά επηρεάζει τον τρόπο που τα παιδιά βλέπουν τον κόσμο και αναπτύσσουν την προσωπικότητά τους.
Αν ένα παιδί πάρει αγάπη θα μάθει να αγαπά και να δίνει αγάπη.
Αν σ’ ένα παιδί μιλάμε ειλικρινά, εξηγώντας του κάθε φορά πως έχουν τα πράγματα θα μάθει να είναι κι αυτό ειλικρινές.
Αν ένα παιδί ακούει καβγάδες, επικρίσεις, φωνές, ανταγωνισμούς,θα έχει κι αυτό ένταση και θα τη βγάλει στις δικές του επαφές.
Αν ένα παιδί το ντροπιάζουμε, το απαξιώνουμε, το υποτιμάμε,θα μεγαλώσει μέσα στις ενοχές, χωρίς αυτοπεποίθηση, χωρίς πίστη στο εαυτό του.
Αν ένα παιδί ζει σ’ ένα περιβάλλον με υπομονή, αποδοχή, δικαιοσύνη,τότε κι αυτό μαθαίνει να είναι δίκαιο, υπομονετικό και ανεκτικό με τους άλλους.
Αν έχει επιδοκιμασία και νιώθει ασφάλεια, μαθαίνει να εκτιμάει και να έχει πίστη στον εαυτό του και τους άλλους.
Πολλές φορές θυμώνουμε ή απογοητευόμαστε μαζί τους για πράγματα που κάνουν ή που δεν κάνουν… (όλη την ώρα στην τηλεόραση, κολλάνε στο κομπιούτερ… κι αργότερα, μεγαλώνοντας, που δεν μας ακούνε, που μιλάνε άσχημα…)
Εμείς;
Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι κάνουμε κι εμείς…
Γιατί:
‘’τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που βιώνουν.’’
*Το κείμενο βασίζεται στο ομώνυμο ποίημα της Dorothy Law Nolte.
Γιάννης Ξηντάρας
