Στο πένθος έχει βυθιστεί η Καρυά Λευκάδας, μετά την τραγωδία που έγινε το βράδυ της Παρασκευής, στην Επαρχιακή οδό Σύβρου Καρυάς, όπου ένα αγόρι μόλις 4 ετών, ο μικρός Φλοριάν, καταπλακώθηκε από το τρακτέρ που οδηγούσε ο πατέρας του.
ΠΩΣ ΣΥΝΕΒΗ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Tην Παρασκευή 7/10, ο 30χρονος πατέρας του, θέλησε να πάει με το τρακτέρ στον Άγιο Δονάτο, πιθανόν για να μαζέψει ξύλα. Ο μικρός Φλοριάν επέμενε να πάει μαζί του. Λίγη ώρα αργότερα, κατά τις 21.00, το τρακτέρ για άγνωστους λόγους ανατράπηκε με αποτέλεσμα τον θάνατο του 4χρονου, τον τραυματισμό του πατέρα του και του 16χρονου ανηψιού του.
Η οικογένεια είναι μια από τις πιο αγαπητές οικογένειες στην Καρυά, την Εγκλουβή και όλη την Λευκάδα. Ο πατέρας , η μητέρα και ο μικρός 4χρονος Φλοριάν, που ήταν όλη τους η ζωή. Όταν ο Φλοριάν γεννήθηκε με πρόβλημα στην καρδιά ο πατέρας έβαλε σκοπό της ζωής του να γίνει καλά το παιδί του. Δούλευε νύχτα – μέρα για να μπορέσει να εξασφαλίσει τα χειρουργεία και ότι άλλο χρειαζόταν ο μικρός του άγγελος. Και τα είχε καταφέρει. Ο μικρός πήγαινε καλά, είχε ξεκινήσει και το σχολείο.
ΡΑΓΙΖΕΙ ΚΑΡΔΙΕΣ ΤΟ “ΑΝΤΙΟ” ΣΤΟΝ ΜΙΚΡΟΥΛΗ ΑΠΟ ΦΙΛΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Η ευτυχία από τη δυστυχία ένα δάκρυ δρόμος… Βρέθηκαν στην Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.
Η αγάπη τους ένωσε και από αυτό το γάμο ήρθε ο γλυκύτατος καρπός τους, ο Φλοριάν. Ανάσταση και σταύρωση τούτη η γέννηση. Βαριά καρδιοπάθεια, αγωνία και πολλά έξοδα.
Κι όταν η μάνα ήταν δίπλα στο κρεβάτι του χειρουργημένου παιδιού της, ο πατέρας κοιμόταν βδομάδες ολόκληρες στα παγκάκια του Παίδων, γιατί δεν είχε γνωστούς στην πρωτεύουσα και τα ξενοδοχεία ήταν ακριβά. Κι όταν όλα πήγαν καλά γύρισαν σπίτι.
Η μάνα δούλευε σε χωράφια και ταβέρνες και ο πατέρας , δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, για την θεραπεία του παιδιού τους, για να μην του λείψει τίποτα.
Κι όταν απόχτησαν φίλους, και πήγαιναν τον Φλοριάν για επανεξέταση στην Αθήνα, τους φιλοξενούσαν στο σπίτι τους, κι αυτό δεν το ξέχασαν ποτέ. Έκαναν τα πάντα για να ανταποδώσουν την στέγη που τους προσέφεραν.
Τεράστια τα χαμόγελα, γιατί η υγεία του Φλοριάν βελτιωνόταν συνεχώς, γιατί οι κόποι τους απέδιδαν καρπούς και στο βιοτικό τους επίπεδο ανέβαινε συνεχώς.
Η σκληρή δουλειά του πατέρα και η φερεγγυότητα του, του έφερναν την μια δουλειά μετά την άλλη, μέχρι και τα κλειδιά των σπιτιών τους του εμπιστευόταν οι συνεργάτες και οι φίλοι του.
Κι ήρθε εκείνη η αποφράδα μέρα και στιγμή, που σε κλάσματα δευτερολέπτου όλα έσβησαν.
Ο Φλοριάν χάθηκε, η μάνα βουβάθηκε, ο πατέρας τρελάθηκε. Χωρίς τον Φλοριάν όλα μοιάζουν ένα μεγάλο μηδενικό. Λόγια δεν υπάρχουν για να πείς.
Οι συγγενείς στην Ελλάδα θλιμμένοι,
Στην Αλβανία οι παππούδες καρτερούν συντετριμμένοι το αγγελούδι τους.
Κι ο πατέρας με πνιχτα ουρλιαχτά, με παγωμένα δάκρυα, με απλανές βλέμμα ψυθυρίζει φράσεις ακατάληπτες.
Από την ευτυχία, ένα βήμα πριν την παράνοια.
Από το ελπιδοφόρο φως, στο σκοτάδι που κρύβει πληγές και πόνο άμετρο.
Λέλα – Σοκολ δεν υπάρχουν λόγια. Θα είμαστε συνέχεια στο πλευρό σας.
Φλοριάν, το γλυκό σου χαμόγελο θα μείνει στη μνήμη μας Καλό σου ταξίδι στην αγκαλιά των Αγγέλων.
