«Θα τον σκότωνα με τα ίδια μου τα χέρια»
«Θα πέθαινε την ίδια στιγμή»
«Θα τον έβρισκα όπου κι αν ήταν και θα έφτυνε το γάλα της μάνας του»
Αυτά λένε όλοι όταν ακούν ότι ο πρώην άντρας μου ασέλγησε στο ίδιο του το παιδί. Τα εννοούν όμως; Εξοργίζονται και μας λυπούνται για το κακό που μας βρήκε. Δύο από τους γιατρούς που εξέτασαν την κόρη μου στο νοσοκομείο δάκρυσαν όταν διαπίστωσαν τι είχε συμβεί. Αισθάνονται λύπη και συμπόνια για το παιδί ή μάλλον και για τις δυο μας.
Η χειρότερη κόλαση είναι όταν μεγαλώνεις και ανακαλύπτεις ότι τα τέρατα που συναντούσες τόσα χρόνια στα παραμύθια είναι αληθινά, ζωντανά, ότι αναπνέουν.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να ξέρεις τι θα κάνεις μέχρι να βρεθείς στη θέση μου, μέχρι η 5χρονη κόρη σου να έρθει μια μέρα, να πιάσει με το μικροσκοπικό της χεράκι το δικό σου και να σου πει «μαμά θέλω να σου πω κάτι», μέχρι να σου εξηγήσει με κάθε λεπτομέρεια τι της έκανε ο «μπαμπάς» της. Και τότε ο κόσμος σου βουλιάζει. Η καρδιά σου σπάει σε εκατομμύρια μικρά κομμάτια και δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις. Το μόνο που θες είναι να πάρεις από μέσα της τον πόνο που νιώθει και να τον διώξεις μακριά ή έστω να τον πάρεις εσύ μέσα σου, γιατί δεν θες το παιδί σου να υποφέρει.
Αυτό που θα κάνεις τελικά είναι αυτό που κάνει κάνει κάθε καλή μητέρα. Μένεις ψύχραιμη. Ακούς τι σου λέει και της απαντάς «σε πιστεύω». Την κρατάς σφιχτά στην αγκαλιά σου και της λες ότι δεν ήταν δικό της λάθος. Της λες ότι είναι πολύ δυνατή και γενναία που αποφάσισε να το μοιραστεί. Τη διαβεβαιώνεις ότι είναι ασφαλής και ότι θα τη φροντίσεις.
Όλα κινούνται σε αργή κίνηση και νιώθεις ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παρά ένα μικρό βήμα κάθε φορά. Καλείς την αστυνομία και τη συνοδεύεις μέχρι το νοσοκομείο για τις απαραίτητες εξετάσεις. Μιλάς με τους αστυνομικούς και καταθέτεις μήνυση και ασφαλιστικά μέτρα μετά τα ευρήματα των γιατρών. Κλαις καθώς στέκεσαι στην αίθουσα αναμονής και παίρνουν μακριά το παιδί σου, μόνο του, για να πει ξανά την ιστορία του σ’ έναν ξένο χωρίς εσύ να ακούς.
Κλαις διαρκώς. Σταματάς για λίγο, προσπαθείς να παραμείνεις ψύχραιμη και αρχίζεις πάλι να κλαις. Επιστρέφεις με αστυνομική συνοδεία σπίτι και γεμίζεις το αυτοκίνητο με όλα τα απαραίτητα για σένα και την κόρη σου. Φεύγετε μακριά πριν επιστρέψει. Δεν απαντάς στις κλήσεις του, όταν συνειδητοποιεί ότι έχετε φύγει.
Του απαντάς και τον στέλνεις στο διάολο. Κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις. Βάζεις το παιδί σου πάνω απ’ όλα. Την κρατάς ασφαλή. Επισκέπτεστε και οι δυο ψυχολόγο. Φέρνεις στο μυαλό σου τον άνθρωπο που αγάπησες και παντρεύτηκες και ταυτόχρονα θες να τον σκοτώσεις. Ναι, θες να τον σκοτώσεις όσο τίποτε άλλο στον κόσμο. Φαντάζεσαι να του κάνεις όλα τα κακά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε σ’ έναν άνθρωπο. Μια σφαίρα στο κεφάλι είναι η πρώτη σου επιλογή. Έχεις τα μέσα να το κάνεις, αλλά δεν το κάνεις.
Βάζεις πρώτο το παιδί σου γιατί χρειάζεται τη μητέρα του. Μόνο αν την κρατάς αγκαλιά την παίρνει ο ύπνος. Κλαις μαζί της. Της κρατάς τα χέρια ενώ ουρλιάζει. Ξυπνάς φωνάζοντας και σκουπίζεις τον ιδρώτα σου. Είσαι γεμάτη οργή και μίσος, αλλά δεν την αφήνεις να το δει. Προσπαθείς να διατηρήσεις μια ρουτίνα: σχολείο, δουλειά, ψυχολόγος.
Ανησυχείς μήπως οι δάσκαλοι στο σχολείο σου κάνουν παράπονα γιατί δεν μπορείς να σηκωθείς στην ώρα σου και να πας το παιδί έγκαιρα στο σχολείο. Αλλά και πάλι δεν σε ενδιαφέρει. Η ψυχική υγεία του παιδιού σου έρχεται πρώτη.
Ξυπνάς κάθε μέρα και σηκώνεσαι από το κρεβάτι ανεξάρτητα από το τι συνέβη. Θα κάνεις λάθη, είναι αναπόφευκτο. Προσπαθείς να επιβιώσεις. Πολλά βράδια δεν μπορείς να κοιμηθείς. Κλαις ενώ κάνεις μπάνιο. Κλαις πολύ.
Γράφεις σελίδες ολόκληρες γιατί κάπου θες να ξεσπάσεις, κάπου θες να πεις τον πόνο σου, να το βγάλεις από μέσα σου. Κοιμάσαι μόνο όταν δεν αντέχεις να μείνεις άλλο ξύπνια.
Θα προσπαθήσεις να είσαι η καλύτερη μαμά που μπορείς. Βοηθάς το παιδί σου με τα μαθήματά του, ζωγραφίζετε, παίζετε μαξιλαροπόλεμο, κυνηγητό και επιτραπέζια. Τραγουδάτε τραγουδάκια και πάτε παντού μαζί. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να είσαι κοντά της. Ζητωκραυγάζεις όταν η ομάδα της κερδίζει τον αγώνα και την καμαρώνεις.
Όμως τα γεμάτα μίσος και εκδίκηση συναισθήματα δεν φεύγουν από μέσα σου. Όσο κακό και να θες να του κάνεις δεν μπορείς γιατί δεν μπορείς να πας φυλακή. Είσαι ό,τι έχει απομείνει στο παιδί σου. Δεν αξίζει να τον σκοτώσεις γιατί ο θάνατος είναι γρήγορος και του αξίζει κάτι πολύ χειρότερο. Πρέπει να βασανιστεί, να υποφέρει πριν πεθάνει.
Παρά τα άγρια ένστικτά σου δεν τον σκοτώνεις, όχι γιατί δεν μπορείς, αλλά γιατί δεν γίνεται.
Μέχρι να γίνεις μητέρα ενός κακοποιημένου παιδιού, πράγμα που απεύχομαι ακόμα και στο χειρότερο εχθρό μου, μη μου λες ότι με καταλαβαίνεις. Δεν μπορείς να ξέρεις τι θα έκανες στη θέση μου και ελπίζω να μη χρειαστεί ποτέ να μάθεις.
