Η Ελένη Μάλλιου, «ανοίγει» την καρδιά της στο infokids.gr και μιλά για την αστείρευτη αγάπη της για τα παιδιά και την προσφορά στο συνάνθρωπο.
Μας περιμένει στο σπίτι της στη Μάνδρα Αττικής. Κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά τη μπέμπα της! Μία πανέμορφη μικρούλα, μόλις εννέα μηνών με σγουρά μαλλιά και μεγάλα καστανά μάτια, που όλη την ώρα χαμογελάει.
«Αυτή είναι η μπέμπα μας , το κοριτσάκι μας! Την φιλοξενούμε από το Οκτώβριο, μέχρι να βρεθεί η οικογένεια που θα την υιοθετήσει», μας λέει με τη γλυκιά και ζεστή φωνή της.
ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΑΓΑΠΗ
Μπορεί οι κόρες της να μεγάλωσαν, αλλά η αγάπη της για τα παιδιά δε στέρεψε. Σε συνεργασία με το Ίδρυμα «Μητέρα» , η Ελένη Μάλιου τα τελευταία τέσσερα χρόνια, συμμετέχει στο πρόγραμμα «Ανάδοχη πρώτη αγκαλιά» και προσφέρει απλόχερα αγάπη και στοργή σε εγκαταλελειμμένα παιδιά, μέχρι να βρεθεί η οικογένεια που θα τα υιοθετήσει.
«Έχουμε ενταχθεί στο πρόγραμμα «Ανάδοχη πρώτη αγκαλιά» από το Νοέμβριο του 2017. Από τότε μέχρι σήμερα, φιλοξενούμε μωρά για ένα διάστημα 8 με 9 μηνών το πολύ, μέχρι να υιοθετηθούν και να πάνε στη δική τους οικογένεια. Μέχρι σήμερα έχουν μεγαλώσει μέσα στο σπίτι μας τρία νεογέννητα αγοράκια και δύο κοριτσάκια.»
«ΔΕΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Ο ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟΣ»
«Από τον Οκτώβριο έχουμε την πέμπτη κατά σειρά μπέμπα που έρχεται στο σπίτι μας. Θα φύγει κάποια στιγμή και αυτή τώρα το καλοκαιράκι. Έχουμε αρχίσει και το συνειδητοποιούμε ότι σε λίγο καιρό δεν θα την έχουμε πια μαζί μας και κάπου χαιρόμαστε, γιατί θα βρει την οικογένειά της το «λιμανάκι» της, αλλά ταυτόχρονα λυπόμαστε, που θα φύγει από το σπίτι μας. Τη θεωρούμε μέλος της οικογένειάς μας. Εμείς δενόμαστε πολύ με τα παιδιά δεν είναι ότι απλά τα φιλοξενούμε. Την αισθάνομαι σαν παιδί μου. Το Ίδρυμα «Μητέρα» επιβλέπει όλη τη διαδικασία μέχρι το παιδί να προσαρμοστεί με τους θετούς του γονείς. Έχω «τυφλή» εμπιστοσύνη στους ανθρώπους του ιδρύματος και είμαι σίγουρη ότι και η μπέμπα μας θα πάει σε μία πολύ καλή οικογένεια, που θα την αγαπάει όπως εμείς» , εξηγεί η 62χρονη.
Η μικρή έφτασε στο σπίτι της οικογένειας σε ηλικία μόλις 25 ημερών. Η μητέρα της, της εγκατέλειψε στο μαιευτήριο.
«Η μπέμπα ήρθε στο σπίτι μας από το μαιευτήριο. Μετρούσε μόλις 25 μέρες ζωής. Η βιολογική της μητέρα την «άφησε» για λόγους τους οποίους εγώ δεν γνωρίζω. Το παρελθόν της ούτε το ξερουμε ούτε και μας ενδιαφέρει. Εμείς κοιτάμε μπροστά, κοιτάμε να προσφέρουμε όλα όσα έχουν λέιψει σε αυτό το παιδί και να το κάνουμε να νιώσει ότι βρίσκεται σε ασφαλές περιβάλλον. Η μόνη έννοια μου είναι όταν θα την παραλάβουν οι θετοί γονείς της , να ζήσει μία ζωή ευτυχισμένη και να μην της λείψει τίποτα».
«ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΩ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ»
«Έχουμε προσαρμόσει το πρόγραμμά μας , στο πρόγραμμα της μικρής. Οτιδήποτε και να κάνουμε αυτή είναι πρώτη! Μας δίνει τόση χαρά, τόση ευτυχία, θέλουμε το καλύτερο για εκείνη. Οι κόρες μου με βοηθούν πολύ. Την πηγαίνουν βόλτα, την απασχολούν, παίζουν μαζί της. Θέλω να περάσω και στα παιδιά μου το μήνυμα του εθελοντισμού και της βοήθειας προς το συνάνθρωπο γιατί εγώ έτσι το βλέπω, ως βοήθεια προς το μωρό. Εκεί που θα καθότανε στο ίδρυμα και θα περίμενε μήνες μέχρι να υιοθετηθεί , ήρθε στο σπίτι μας και είναι καλύτερα.»
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΑΝΑΔΟΧΗ ΠΡΩΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ»
«Το δεύτερο παιδάκι που είχαμε φιλοξενήσει ήταν μόλις 15 ημερών. Το πρόγραμμα «ανάδοχη πρώτη αγκαλιά» αυτό το σκοπό έχει. Να φύγει το παιδί από το μαιευτήριο να ενταχθεί σε μία ανάδοχη οικογένεια και να αποκτήσει δεσμούς, ώστε όταν θα πάει στη θετή του οικογένεια, στην «κανονική» το λέω εγώ, να μην έχει κανένα πρόβλημα. Να δημιουργήσει το δεσμό με τη μάνα, οπότε βλέποντας την επόμενη μάνα, την κανονική της μαμά κολλάει σαν σπουργιτάκι στην αγκαλιά της και φεύγει» μας λέει η ανάδοχη μητέρα.
«ΕΙΔΑ ΜΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΝΑΔΟΧΗ ΜΗΤΕΡΑ»
«Πρίν από τέσσερα χρόνια είδα μία ανάρτηση στο διαδίκτυο. Το ίδρυμα «Μητέρα» ζητουσε ζευγάρια να ενταχθούν στο πρόγραμμα «πρώτη αγκαλιά». Τα μωρά πάντα τα αγαπουσα. Τα παιδιά μου είχαν μεγαλώσει και δεν είχα να ασχοληθώ με κάτι σοβαρό. Είχα τη δουλειά μου και την οικογένειά μου αλλά ήθελα και κάτι παραπάνω. Παρακολούθησα ένα σεμινάριο, κατάλαβα ότι αν έχει όρεξη και αγάπη να προσφέρεις στο συνάνθρωπο, δεν είναι κάτι δύσκολο. Το πρώτο παιδάκι που πήραμε μέσω του προγράμματος, ήταν ο μπέμπης μας , ο οποίος ήρθε εδώ 40 ημερών και έμεινε στο σπίτι μας για περίπου 7 μήνες. Ήταν ο πρώτος, ήταν η έκπληξη, λίγο το σάστισμα από τις κόρες μου, οι οποίες δεν είχαν συνηθίσει με μωρό μέσα στο σπίτι…Με τον καιρό συνηθίσαμε όλοι! Και με τα άλλα παιδιά. Το καθένα έχει τη δική του ιστορία !
«ΠΑΝΤΑ ΚΡΑΤΑΩ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΤΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ»
«Έρχονται και φεύγουν και εμείς έχουμε ωραίες αναμνήσεις ! Εμείς πάντα είμαστε στο στάδιο που μαθαίνουν να μπουσουλάνε. Περπάτημα δεν έχουμε δει καλά καλά . Τα βλέπουμε μετά από 8 με 9 μήνες, από τη στιγμή που θα πάνε στην οικογένειά τους, διότι τότε δεν μας θυμούνται και δε μας γνωρίζουν και εγώ χαίρομαι πολύ γιαυτό! Γιατί αντί να έρθουν στη δική μου αγκαλιά , τρέχουν στην αγκαλιά της μαμάς τους και αυτό με χαροποιεί πολύ! Πάντα τα βλέπω και κρατάω επαφή».
«ΕΧΩ ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ!»
«Το σπίτι μας έχει κούνιες, παιχνίδια, ριλάξ ….έχει τα πάντα! Όσο κρατάμε… γιατί νιώθω πως ακόμη έχω ψυχική δύναμη, σωματική τη βρίσκω δεν είναι πρόβλημα αυτό , θα φιλοξενώ παιδιά. Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι υπάρχει παιδί που χρειάζεται βοήθεια και εγώ απλά να κάθομαι στο σπίτι.
Το συναίσθημά μου είναι η ευχαρίστηση του να προσφέρω και νιώθω πολύ πολύ χαρά που έχω ένα πιτσιρίκι που με αγκαλιάζει και που εξαρτάται από εμένα, που θα ξυπνήσει και θα ψάξει με το βλέμμα του να με βρει. Αυτή είναΙ η χαρά μου . Τα παιδιά είναι δώρο Θεού».
Πηγή: infokids.gr
