Με αυτά και με εκείνα φτάνουν δύο άνθρωποι στο σημείο που δεν μιλάνε.
Δύο άνθρωποι δεμένοι, έχουν γίνει δύο ξένοι.
Κατέληξαν σε σημείο να μην μιλάνε, να μην χαιρετιούνται ενώ είναι στον ίδιο χώρο.
Υπήρχαν όρκοι. Ξέρεις, ο όρκος είναι σοβαρός.Υπάρχουν πάντοτε εντάσεις διότι οι χαρακτήρες των ανθρώπων δεν είναι ίδιοι.Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του χαρακτήρα που διαμορφώνεται από τα βιώματα του.
Δεν μπορείς να επιβάλεις σε κάποιον να αλλάξει, να έρθει στα μέτρα σου ώστε να είναι αρεστός.
Πάντα θα υπάρχουν καβγάδες και εντάσεις και πάντα θα ειπωθούν λόγια.
Ξέρεις όμως.. Τα λόγια δεν γυρίζουν πίσω. Τις πράξεις θα τις δεις, θα σε πικράνουν, θα τις συγχωρέσεις και ίσως δεν επαναληφθούν.
Τα λόγια όμως μένουν. Σου στοιχειώνουν το μυαλό. Δεν μπορείς να τα ξεχάσεις.
Στους καβγάδες θα ειπωθούν λόγια όπου εκεί ο άνθρωπος δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα. Δείχνει πόσο σε εκτιμάει και πόσο νιώθει την ανάγκη να υπάρχεις στην ζωή του.
Τα λόγια πώς τα προσπερνάς; Μου λες;
Πολλές φορές οι άνθρωποι μετά το λάθος τους, υπόσχονται να αλλάξουν.
Όσο και αν θες να τον πιστέψεις τον άλλον, είναι πάλι λόγια.
Λόγια, λόγια, λόγια και πράξεις μηδέν.
Ξαπλώνεις το βράδυ να κοιμηθείς και θυμάσαι όλα αυτά που σου είπε. Λόγια που σε μηδένισαν και σε έκαναν να νιώθεις ότι είσαι ο πιο ασήμαντος άνθρωπος.
Λόγια που έδειξαν πως δεν σήμαινες τίποτα τελικά για εκείνον.
Ξέρεις το να αγαπάς κάποιον άνθρωπο, να τα δίνεις όλα, να δίνεσαι ολόκληρος θέλει θάρρος και τόλμη.
Το ζήτημα δεν είναι να ξέρεις να αγαπάς.
Το ζήτημα είναι να αξίζει ο άλλος την αγάπη σου.
Γράφει η Στέλλα Σαλέπη
Πηγή: loveletters.gr
