Που λες σε ρωτώ αγαπητέ πατέρα:
Εξήγησες ποτέ σε κείνα γιατί βιώνουν αυτές τις καταστάσεις αφού δεν φταίνε; Έφυγες και τους είπες ότι πας ταξίδι. Έφυγες από το σπίτι και δεν πήρες ούτε μια φωτογραφία τους… την ζήτησες μετά από 3 μήνες!!! Γνωρίζεις άραγε πόσα έχουν στερηθεί για να ζήσεις ότι έχεις εσύ, απωθημένο;
Τους εξήγησες ποτέ ότι η ζωή είναι σκληρή αλλά την σκληρότητα αυτή δεν θα την προκαλείς ΕΣΥ σε αυτά;
Συζήτησες ποτέ με τα παιδιά σου; Έδειξες σε κείνα ποτέ τον τρόπο να σέβονται – σεβόμενος εσύ πρώτα την ίδια τους τη μάνα;
Συγγνώμη για την απουσία από την ζωή τους, ζήτησες;
Για κάθε αλλαγή που κάνεις στη ζωή τους έχουν ένα γιατί. Το απάντησες ποτέ;
Δεν μπορεί να μην ηρέμησες πάνε 3 χρόνια τώρα..δεν βρήκες την ευκαιρία;
Τα πήρες για μήνες στο κρεβάτι σου για να μην νιώθουν ανασφάλεια;
Παραμέρισες τις ανάγκες σου για να πατήσουν εκείνα σταθερά στη γη;
Ξέρεις που βρίσκεται το σχολείο που πηγαίνουν;
Περασες ποτε έξω από το σχολειο που φοιτούσαν και ήταν κοντά στις απασχολησεις σου;
Μιλησες με δάσκαλο για την μαθησιακη τους πορεια; Ειχες κάθε δικαιωμα.
Τετράδιό τους, έχεις δει ποτέ σου; Ξέρεις σε ποιο μάθημα έχουν ταλέντο και ποιο μισούν; Διάβασες έκθεση για το πιο αγαπημένο πρόσωπο στην ζωή τους; Κρίμα να ξέρεις παντως δεν είσαι εσύ αυτός…
Τα υποστήριξες στη δασκάλα; Αγωνίστηκες μαζί τους στις προπονήσεις τους;
Έφυγες τρέχοντας από την δουλειά για να τα αγκαλιάσεις επειδή σε πήραν κλαίγοντας από το σχολείο γιατί τους πόνεσε η κοιλίτσα ή επειδή τσακώθηκαν με άλλα παιδιά;
Κι αν κάποιος τα πληγωσε; Κι αν κάποιος τα πρόσβαλε;
Κι αν σε είδαν που τριγυρνουσες κοντα στο σπιτι τους με ξένες γυναίκες ενώ σε εκεινα έλεγες ότι δεν έχεις βενζίνη να έρθεις να τα δεις;
Ήρθες ποτέ σε παρέλαση ή σε πρωτάθλημα αθλήματος που κάνουν;
Σε ενημέρωσαν ότι είχαν συναυλία. Ρώτησες πως πήγαν;
Έπαιξες μαζί τους στο καναπέ;
Στερήθηκες την μπουκιά σου για κεινα ;
Ξενύχτησες δίπλα τους γιατί φοβόντουσαν;
Κράτησες το μαλακό χεράκι τους όταν όλα γύρω τους φαίνονταν σκληρά και παγωμένα; Πήγες μαζί τους ποτέ ένα απλό περίπατο;
Ξέρεις τι είναι να δίνεις χαρτζιλίκι το τελευταίο 5ευρω που έχεις στον έφηβο γιο σου, γιατί αφού δεν υπάρχει μπαμπάς, η μάνα γίνεται και τα δύο;
Μοιράστηκες ποτέ σου τις παντόφλες γιατι φοράτε το ίδιο νουμερο;
Τι νούμενο παπούτσια φορούν, γνωρίζεις;
Πως κοιμούνται το βράδυ;
Ποια φαγητά τους αρέσουν;
Ποιος είναι ο καλύτερος τους φίλος;
Τι σκέφτονται πριν κοιμηθούν;
Τα κράτησες ποτέ αγκαλιά για να απαλύνεις τις πληγές που άθελα τους έχουν;
Είχες δει ποτέ σου ταινία σε μονό καναπέ και με τα δυο παιδιά στην αγκαλιά σου με μουδιασμένα τα χέρια;
Σκέφτηκες ποτέ τι νιώθουν που σε βλέπουν μέσα από το ίδιο σου το κινητό, στις φωτογραφίες της καλοζωής σου όταν κάποιες φορές η μαμά τους δεν έχει να τους πάρει ένα παγωτό; Διότι αυτά που τους δίνεις ως διατροφή είναι και πολλά!
Ρώτησες ποτέ την μάνα τους αν χρειάζεται κάποια βοήθεια ΟΧΙ οικονομική, ανθρώπινη βοήθεια καθώς γνωρίζεις ότι δεν έχει κανέναν να την βοηθήσει στο μεγάλωμά τους;
Έχεις καμία ανάμνηση από το μεγάλωμά τους; Όχι βέβαια πάντα κάτι πιο σημαντικό υπήρχε για να σε απασχολήσει.
Αφιέρωσες εένα σαββατοκύριακο σου για πάρτη τους; Ένα σαββατοκύριακο χωρίς μεγαλομάγαζα, καλοντυσίματα και ομορφοπαρουσίες;
Τους έχεις κάνει ποτέ ευχάριστη έκπληξη γιατί από δυσάρεστες μπουχτίσανε;
Τα ρώτησες ποτέ τι νιώθουν για σένα και τα καμώματά σου; Αν τα πειράζει κάτι… που ίσως θα μπορούσες να διορθώσεις;
Στερήθηκες τα φκιασίδια σου για να τους κάνεις εμβόλια χωρίς να μουρμουρίζεις στη μάνα τους και ότι σου στέρησε την μπουκιά απ το στόμα;
Ξενύχτησες δίπλα τους στο νοσοκομείο; Μια φορά τα πήγες στο γιατρό και αφαίρεσες την βενζίνη που σπατάλησες από την διατροφή….!
Τα έχεις κρατήσει ποτέ από το χέρι;
Θύμισε μου ..μένουμε στην ίδια πόλη σωστά; Τα βλέπεις όοοοποτε θες, κι αν δεν έχεις κάτι καλύτερο μια φορά το μήνα για 2 ώρες, ποτέ δεν περνάς ένα 24ωρο μαζί τους, τι να τα κάνω ρωτάς…
Δεν τηρείς το συμφωνητικό ούτε στην διατροφή ούτε στις ώρες/μέρες που έχεις συμφωνήσει. Ότι και όταν μπορείς είπες σαν το δίσκο της Εκκλησίας … ότι έχετε ευχαρίστηση.
Η μαμά το δέχεται αυτό.
Τι απαντάς σε παιδί που σε ρωτάει «γιατί μάνα δεν βρήκες πιο καλό πατέρα για μαςς» μα σας αγαπάει απαντά εκείνη….. χαχα ποιον κοροϊδεύει;
Θυμάσαι τι είχες πει στην μάνα τους; «θα τα πάρω αγκαλιά όταν θα μεγαλώσουν»…
Ναι μωρέ ξέρω για όλα η μάνα τους φταίει..η γκρινιάρα που όλο ζητάει την διατροφή… α πα πα ζητιάνα κατάντησε! Δεν αντέχεται είπαμε.
Πουθενά δεν είδες έναν πατέρα με τα παιδιά του να σε πάρει λίγο ο πόνος και για τα δικά σου;
Καλοκαίρια και χειμώνες που είσαι; Τόση μπιζνα πια!! Από τη μια δηλώνεις απένταρος, από την άλλη πανάκριβο ολοκαίνουριο αυτοκίνητο, μου το χαρίσανε μωρέ λες… τα 3ημερα σου τα βάζει ο μπαμπάς σου είπες! Και για το ενοίκιο του σπιτιού σου τσοντάρει το σοι σου!! Ειλικρινά τόση κοροϊδία, γιατί;
Και ξαφνικά μαλώνεις το παιδί σου από το πουθενά που δεν σε παίρνει τηλέφωνο. Και του λες ότι εσύ ξενυχτάς δουλεύοντας για κείνα!!! Μα επικοινωνείς; Ενσυναίσθηση έχεις;
Και λες παντού ότι όλα βαίνουν καλώς…; Μα τη μνήμη έχεις πια, χρυσόψαρου;
Ποιος νόμος υπάρχει να σε υποχρεώσει να γίνεις Πατέρας;
Ποια μήνυση θα σε συνετίσει;
Ποιο δικαστήριο θα δει τα μάτια των παιδιών σου που στερούνται εξ απαλών ονύχων ΠΑΤΕΡΑ;
Ποια ασφαλιστικά μέτρα θα σου δώσουν φώτιση;
Πόσες φορές η μάνα τους, σου τα’χει πει όλα τούτα; ΠΟΣΕΣ;
Τους έδωσες την ευχή σου ποτέ; Εσένα θα σου άρεσε να σε είχες πατέρα;
Τράβα λοιπόν τώρα και φτιάξε άλλη «φωλιά» γιατί τούτη δεν σε χωρούσε ποτέ, με το μοτο σου «εγώ ούτε οικογένεια ούτε παιδιά ήθελα ποτέ».
Όλα εδώ πληρώνονται φίλε … ο,τι έσπειρες θα θερίσεις! Και να μην θερίσεις δεν πειράζει… μια ζωή θα ευγνωμονώ το Θεό για τούτα τα ευλογημένα πλάσματα!
Μου πες να τους μεταφέρω ότι είσαι ναυτικός και να μην σου τα «πρήζω» και πολύ…..
….έγινε!
..εν τω μεταξύ..τα παιδιά μας ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ, θέριεψαν κi έγιναν σπουδαία!
Εε λοιπόν να ξέρεις 20 ώρες το χρόνο ΠΑΤΕΡΑ δεν σε κάνουν!
Φωτεινή
