Είναι κάποιες φορές στη ζωή που ένα δυνατό χτύπημα μπορεί να μας ρίξει κάτω και να μην σηκωθούμε αμέσως. Κι όταν σηκωθούμε να μας έχει αφήσει τραύματα που δεν κλείνουν όσο εύκολα νομίζαμε. Υπάρχουν εκεί έξω γυναίκες και μητέρες οι οποίες κουβαλάνε ανοιχτές πληγές που κάνουν τη ζωή τους αβάσταχτη και η επούλωση μοιάζει σαν κάτι μακρινό. Αυτή η γυναίκα που πέρασε πολλά, αλλά βρήκε τη δύναμη να ξαναχτίσει τη ζωή της, απευθύνει ένα μήνυμα συμπαράστασης σε όλες όσες βρίσκονται στη δύσκολη θέση που, κάποτε, βρέθηκε κι εκείνη.
«Η επούλωση της ψυχής δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία. Είναι επώδυνη και μακρόσυρτη, κρατάει μέρες, εβδομάδες, ίσως και χρόνια.
Ο καιρός περνά και δεν ξέρεις τι να περιμένεις, κάποιες στιγμές το μυαλό σου σε ξεγελά, νομίζεις έχεις βγει απ’ το λούκι, αλλά μια λάθος λέξη σε ρίχνει ξανά εκεί. Και η πληγή που έμοιαζε κλειστή ματώνει και πάλι κι αναρωτιέσαι αν υπάρχει τέλος σ’ αυτό το μαρτύριο.
Πιστέψτε με όμως, ό,τι κι αν είναι αυτό που σας βασανίζει, θα έρθει και για εσάς μια μέρα που η ψυχή σας θα γαληνέψει.
Ό,τι σας στοιχειώνει, ό,τι σας κρατάει ξάγρυπνη, δεν θα έχει πια τόση σημασία. Και στον καθρέφτη, θα βλέπετε μια γυναίκα, μια μητέρα, που είναι πιο δυνατή από ποτέ. Σήμερα, μπορεί να βλέπετε έναν άνθρωπο που η ζωή τον κέρασε φαρμάκι, ώσπου λύγισε. Αλλά υπάρχει φως και δεν πρέπει να το ξεχνάτε ποτέ. Να είστε δυνατές και όλα θα πάνε καλά.
Και θα το καταλάβετε, γιατί η λύτρωση είναι ένα συναίσθημα το ίδιο δυνατό με τον πόνο. Είναι η αίσθηση ότι οι φωνές που σας θυμίζουν όσα περάσατε, δεν αντηχούν πλέον στο κεφάλι σας και η καρδιά σας είναι ανάλαφρη, σας αφήνει χώρο να αναπνεύσετε βαθιά και να προχωρήσετε με βήματα σταθερά και σίγουρα.
Να περιμένετε λοιπόν τη λύτρωση και όλα όσα φέρνει μαζί της. Το αίσθημα της ασφάλειας, της σιγουριάς για τον εαυτό σας που τώρα νιώθετε ότι είναι έτοιμος να καταρρεύσει με την πρώτη κρίση. Είναι που ακόμη δεν είστε ετοιμη να πάρετε τα ηνία, είστε πολύ ευάλωτη γι’ αυτό και πρέπει να περιμένετε. Γιατί, όπως λένε, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός.
Μπορεί να μην το πιστεύετε αυτή τη στιγμή, να σας φαίνονται όλα μαύρα και η επούλωση να μοιάζει με φευγαλέα ελπίδα που δεν θα επαληθευτεί ποτέ. Θα επαληθευτεί, όμως. Ίσως όχι σήμερα, ούτε αύριο, αλλά υπάρχει μια στιγμή στο μέλλον που θα νιώσετε και πάλι καλά. Θα θέλετε και πάλι να πιάσετε τη ζωη και να τη στύψετε.
Και να θυμάστε πως, ό,τι κι αν σας έριξε, έχετε εναν αδιαφιλονίκητο σύμμαχο στον αγώνα σας να σηκωθείτε και να προχωρήσετε προς τα μπρος: τα παιδιά σας. Αφοσιωθείτε σ’ αυτά, δείτε την ελπίδα στα μάτια τους και τις απεριόριστες δυνατότητες που κρύβει το δικό τους μέλλον και πάρτε δύναμη να ξαναχτίσετε το δικό σας δίπλα τους.
Το ξέρω πως ανυπομονείτε, πως δεν μπορείτε να περιμένετε άλλο, αλλά πιστέψτε με αξίζει τον κόπο να κάνετε υπομονή. Λίγο ακόμα έμεινε, να ‘στε σίγουρες.
Λίγο ακόμα και θα είστε πάλι όπως πριν, ελεύθερες να αποφασίσετε τι είναι το καλύτερο για εσάς και για την οικογένειά σας χωρίς τον φόβο και την απελπισία να θολώνουν την κρίση σας.
Λίγο ακόμα και θα είστε περήφανες για τον εαυτό σας που κατάφερε να βγει απ το σκοτάδι και να αντικρίσει και πάλι το φως.
Λίγο ακόμα και θα είστε και πάλι έτοιμες να ριχτείτε στη ζωή, να δημιουργήσετε και πάλι και αλλάξετε το πεπρωμένο σας και εκείνο των παιδιών σας.
Να είστε δυνατές, λοιπόν, να μην τα παρατάτε ποτέ και όλα θα πάνε καλά!
Ακούστε με σας παρακαλώ και συνεχίστε να ελπίζετε. Κάποτε, ήμουν κι εγώ σαν εσάς.»
