«Ένα καλοκαίρι δούλεψα και μάζεψα τα χρήματα, πήρα ένα τσάρτερ και πήγα στη Ρώμη. Ήμουν ένα μικρό τερατάκι».
Ο Νίκος Αποστολόπουλος έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και την Τεριάννα Παππά και μίλησε μεταξύ άλλων για τα παιδικά του χρόνια.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Πολύ ευτυχισμένα. Θυμάμαι όμορφες στιγμές με τους γονείς μου και τις αδελφές μου, τη Μαρούλα και τη Τζένη. Ήμουν πολύ καλός μαθητής και ταυτόχρονα εξαιρετικά άτακτος και ατίθασος, έκανα συνέχεια σκανταλιές και ότι μου ερχόταν στο κεφάλι. Ήμουν party animal. Θυμάμαι ότι δούλευα συγχρόνως και στον πατέρα μου, που ήταν σελοποιός, για να έχω το δικό μου εισόδημα, να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος και να μπορώ να κερνάω τους φίλους μου. Γενικά, μου άρεσε ανέκαθεν να είμαι ανατρεπτικός, αντιφατικός, εκκεντρικός και να κάνω πράγματα διαφορετικά από τους άλλους.
Ήταν όμορφα τα παιδικά χρόνια που ζήσατε στην Πάτρα δηλαδή.
Ήμουν ο μικρότερος από τα τρία παιδιά, κακομαθημένος και καλομαθημένος. Με αγαπούσαν όλοι. Έπαιρνα αποβολές από το σχολείο, αλλά πάντα ήμουν μέσα στους πρώτους μαθητές κι αυτό το χρησιμοποιούσα ως πάτημα κι έλεγα «τι φωνάζετε; Ότι και να κάνω, είμαι ο καλύτερος μαθητής». Γι’ αυτό μπήκα από τους πρώτους στη Νομική, ενώ μετά έκανα και μεταπτυχιακό στη Σορβόνη, με πρύτανη την Ελένη Αρβελέρ. Με είχε κοντά της και με βοήθησε πάρα πολύ.
Ποιος ήταν ο πιο αυστηρός από τους γονείς σας;
Οι γονείς μου με λάτρευαν, αλλά πιο αυστηρός ήταν ο μπαμπάς μου, ο Ηλίας. Βέβαια, με έβαζαν και τιμωρία, αλλά εγώ πηδούσα από τα παράθυρα και το έσκαγα.
Τι σας έχει μείνει αξέχαστο;
Θυμάμαι τις εκδρομές με το σχολείο, αλλά και όταν έγινα 18 χρονών και το έσκασα από το σπίτι για να πάω στην Ιταλία, γιατί θεωρούσα ότι ενηλικιώθηκα. Οι γονείς μου δεν ήξεραν τίποτα. Ένα καλοκαίρι δούλεψα και μάζεψα τα χρήματα, πήρα ένα τσάρτερ και πήγα στη Ρώμη. Ήμουν ένα μικρό τερατάκι.
