Συμβαίνει συχνά οι έξυπνοι άνθρωποι με καριέρα, σπουδές και μόρφωση να είναι κουτορνίθια στον έpωτα. Έξυπνοι στον τρόπο ζωής, χαζοί στο να ζήσουν τη ζωή. Ο λόγος απλός. Το να επιτύχεις στον τομέα σου ό,τι ειδικότητα κι αν έχεις, εξαρτάται απ’ την προσπάθεια και τη σκληρή δουλειά. Όλα εξαρτώνται από εσένα. Ακόμα και την ευκαιρία, εσύ θα τη δημιουργήσεις.
Στον έpωτα όμως δεν πάει έτσι το παιχνίδι. Στον έpωτα εξαρτάσαι από έναν άλλον άνθρωπο. Οπότε υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να μην επιτύχεις τον στόχο σου.
Δεν αφήνεις το συναίσθημα να σε κυριεύσει και να αφεθείς. Το ελέγχεις διαρκώς. Το ορίζεις με τη λογική και το χαλιναγωγείς. Οπότε σίγουρα θα κάνεις λάθος. Αφού στον έpωτα η λογική είναι το φίλτρο που παίρνει όλη τη γλύκα κι όλη την πίκρα από πάνω του. Δε μένει κάτι όμως. Ζεις συμβιβαστικά.
Απ’ την άλλη, μερικές φορές επειδή δεν έχεις επαφή με το συναίσθημά σου, δεν το ορίζεις εσύ, αλλά εκείνο. Βυθίζεσαι και δε βλέπεις, πας κατευθείαν σε έναν γκρεμό και δεν μπορείς να σταματήσεις.
Κοίτα, αν το σκεφτείς, είσαι έξυπνος με ό,τι μπορείς να μάθεις. Η απογοήτευση κι η απογείωση στον έpωτα, όσο κι όσες φορές κι αν τις βιώσεις, δε μαθαίνονται. Κάθε φορά θα νιώθεις σαν να είναι η πρώτη και κάθε φορά θα πέφτεις με τα μούτρα στα ίδια λάθη.
Ξέρω ποιο είναι το πρόβλημα. Χαλάρωσε και ζήσε το στο έπακρο. Ε και τι έγινε αν κάνεις λάθος και δε σου βγει; Θα ξέρεις περισσότερα για την επόμενη κακοτοπιά. Αν δεν πατήσεις στα αγκάθια, να περάσεις δίπλα τους, δεν καταλαβαίνεις πώς είναι όταν τα βρίσκεις στον δρόμο σου.
Οπότε τουλάχιστον ρίξε ένα βλέφαρο πάνω σε κάτι για να ξέρεις πού πρέπει να πας. Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους. Ο έpωτας δεν έχει οδηγίες χρήσης για αρχάριους και προχωρημένους. Πέφτεις απ’ τον βατήρα κι απλά πρέπει να κολυμπήσεις είτε ξέρεις είτε όχι.
Δεν μπορείς να προετοιμαστείς κι έτσι δεν ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις, το κάθε λεπτό είναι και μοναδικό. Χωρίς επαναλήψεις και προετοιμασίες. Οπότε άδραξε την ευκαιρία με τον καλύτερο τρόπο για σένα. Για τη δική σου απόλαυση. Ο έpωτας είναι παρτάκιας κι εγωιστής, έτσι επιβάλλεται να τον ζεις.
Μη σκέφτεσαι τα λάθη και τι θα πουν οι άλλοι. Σκέψου τι θα ζήσεις και πώς νιώθεις και πέφτε στη φωτιά για να μαθαίνεις και να αναγεννιέσαι. Εξάλλου αυτό είναι η ζωή, τα κλουβιά κι οι προστατευτικές ζώνες δεν ανήκουν στο ανθρώπινο συναίσθημα που είναι τόσο μεγαλειώδες.
Ας οδηγήσει κάποιος άλλος το τιμόνι, δεν είναι κακό. Καταλαβαίνω τον δισταγμό. Είναι παράξενο το αίσθημα να αφήνεσαι στον άλλο, αλλά είναι κι απελευθεpωτικό να μην κουβαλάς εσύ συνέχεια τον εαυτό σου. Δύο είναι τα τινά: Ή που θα γκρεμιστείς η που θα ξαναγεννηθείς. Και τα δυο αξίζουν και την προσπάθεια και τον χρόνο.
Όποιο αποτέλεσμα και να συμβεί είτε ο άλλος σε ακολουθήσει στο άγνωστο με λίγα κι απαραίτητα, είτε σε αφήσει μεσοπέλαγα ενώ διανύσατε μαζί τη μισή διαδρομή, αξίζει. Αυτά που θα αποκομίσεις από αυτές τις εμπειρίες είναι ανεπανάληπτα.
Δεν έχεις ιδέα τι χάνεις «προστατεύοντας» τον εαυτό σου από λάθη, πάθη κι έpωτες. Χάνεις την ίδια τη ζωή. Γιατί τι είναι η ζωή εκτός από μικρή και σύντομη; Μια ιστορία μικρού μήκους που θα προβληθεί λίγο πριν το θάνατό σου μπροστά στα μάτια σου με τα καλύτερα στιγμιότυπα. Φρόντισε να είναι πολλά.
Επιμέλεια Κειμένου Μέλανης Ανθίμου: Πωλίνα Πανέρη
