Ο Σταύρος Νικολαΐδης σε συνέντευξή του μίλησε για τον πρώτο του γάμο και το δύσκολο διαζύγιό του.
Πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Μέχρι θανάτου».
Βρισκόμαστε με τη Φαίδρα Δρούκα στον πολυχώρο «Αθηνάϊς», στο έργο που σκηνοθέτησε το Μάνος Τσότρας. Ο ρόλος μου είναι ο Φέλιξ, ένας κατά φαντασία συγγραφέας, κομπλεξικός, διανοούμενος, μορφωμένος, αλλά χωρίς ταλέντο συγγραφέα. Είναι υπάλληλος βιβλιοπωλείου, που νομίζει ότι είναι κάτι παραπάνω απ’ αυτό που είναι, όπως πολλοί άνθρωποι γύρω μας. Μια νύχτα στη ζωή του εισβάλλει μια πόρνη, που θέλει να γίνει ηθοποιός και μοντέλο. Ο ήρωας θεωρεί ότι ο κόσμος της είναι κατώτερος, ότι δεν έχουν καμία σχέση, όμως την ερωτεύεται κι έρχεται κόντρα με τον ίδιο του τον εαυτό για τον έρωτα αυτό, αλλά ξεσπάει επάνω της. Αρχίζει ένα παιχνίδι απόρριψης κι εξουσίας. Στη ζωή, όταν προσπαθούμε να αλλάξουμε τον άλλο, να τον κάνουμε όπως εμείς θέλουμε και να θέλει ο άλλος να αλλάξει, επειδή μας έχει ερωτευτεί, κάποια στιγμή θα βγει ο πραγματικός του εαυτός και θα ξεσπάσει άσχημα. Μου έχει συμβεί σε παλαιότερες ερωτικές σχέσεις να προσπαθήσουν να με αλλάξουν ή εγώ να αλλάξω τη σύντροφο μου.
Ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα και στις δύο περιπτώσεις;
Ποτέ δεν βγαίνει καλά και καταλήγουμε σε άσχημους χωρισμούς. Είχα και άσχημους χωρισμούς. Εκτός από τον Δαλάι Λάμα, δεν νομίζω ότι υπήρχε άλλος που δεν είχε άσχημους χωρισμούς. Ο χειρότερος χωρισμός ήταν στον πρώτο γάμο μου. Είχα παντρευτεί στα 33 μου και χώρισα στα 36 μου. Ήμασταν πολύ έντονοι χαρακτήρες και οι δύο, ενώ κάποια στιγμή υπήρξε τρίτο πρόσωπο.
Θα μπορούσες να κάνεις σχέση, όπως ο ήρωας που υποδύεσαι, με μια γυναίκα που είχε παρελθόν ιερόδουλης;
Όχι, κατηγορηματικά. Έχω μάθει καλύτερα τον εαυτό μου με τα χρόνια. Παλαιότερα θα μπορούσα να σου πω ότι δεν έχω πρόβλημα, μέσα σε μία ανωριμότητα. Τώρα, όσο και να μην το ήθελα, θα υπήρχε πάντα στο μυαλό μου αυτό, όπως θα υπήρχε πανιά ο φόβος, στο πόσο εύκολα η άλλη μπορεί να «πάει» με κάποιον άλλον. Μια γυναίκα που έχει κάνει αγοραίο έρωτα ίσως να μπορεί να διαθέσει το κορμί της ευκολότερα.
