Η 25χρονη ποπ σταρ με τους Mίνι Mάους κότσους, που έφυγε με την «κούπα» στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision, έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα για τη διαφορετικότητα και κέρδισε γυναίκες και LGBT κοινότητα με το στίχο της «I’m not a toy, you stupid boy».
«Ήμουν ένα πολύ δυστυχισμένο κορίτσι γιατί όλοι με κορόιδευαν. Η μητέρα μου, για να με βοηθήσει, με πήγε σε πολλούς ειδικούς που θα με βοηθούσαν να χάσω βάρος. Και προσπαθούσα διαρκώς να τα καταφέρω, μέχρι που συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν ευτυχισμένη όταν επιδίωκα κάτι που δεν είμαι εγώ. Αυτή είμαι!» δήλωσε η Netta Barzilai μιλώντας για την ιστορία της στην εκπομπή Στη Φωλιά των Κου Κου και τον Γιάννη Πουλόπουλο. Η 25χρονη καλλιτέχνιδα από το Ισραήλ, που με το τραγούδι της «Toy» κατάφερε να περάσει το μήνυμα πως οι γυναίκες δεν είναι παιχνίδια και να στεφθεί η νικήτρια της 63ης Eurovision στην κατάμεστη Altice Arena, στη Λισαβόνα της Πορτογαλίας, αποκάλυψε πως έχει δεχτεί επί χρόνια ανελέητο bullying για την εικόνα της. «Γεννήθηκα διαφορετική. Σκεφτόμουν, δημιουργούσα, έδειχνα διαφορετικά. Πάντα ήμουν έτσι. Όταν η σχολική στολή με δυσκολία μού χωρούσε, θυμάμαι ότι υπήρξαν πολλά πειράγματα. Όσα χρόνια με θυμάμαι, εισπράττω αρνητικά σχόλια. Πάντα άκουγα ότι ήμουν πολύ χοντρή για να κάνω αυτό ή πολύ τρελή για να κάνω το άλλο. Όμως, είμαι εδώ για να σπάσω το κατεστημένο όχι μόνο για μένα, αλλά για όσους ζουν κάτι αντίστοιχο – και είναι πολλοί» εξήγησε η ποπ σταρ, που κατάφερε να βρει το δικό της κίνητρο για να διακριθεί μέσα από τις σκοτεινές, μοναχικές στιγμές των παιδικών της χρόνων.
Rising Star
Η Netta Barzilai γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1993 στην πόλη Hod HaSharon του Ισραήλ, όπου κατοικεί μέχρι σήμερα – με μόνο διάλειμμα όταν μετακόμισε με τους γονείς της στη Νιγηρία. Τότε η Netta ήταν μόλις 3 μηνών και έμεινε στη Νιγηρία για τέσσερα χρόνια μέχρι να επιστρέψουν οικογενειακώς στη γενέτειρά της. Υπηρέτησε στις Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις, εκπληρώνοντας την υποχρεωτική στρατιωτική της θητεία στο Ισραηλινό Ναυτικό το 2014, ενώ έγινε γνωστό πως πριν από αυτό είχε συμμετάσχει εθελοντικά σε πρόγραμμα παραστρατιωτικών ισραηλινών αμυντικών δυνάμεων. Το όνειρό της να γίνει το επόμενο pop idol του Ισραήλ άρχισε να πραγματοποιείται μετά τη συμμετοχή της στην πέμπτη σεζόν του talent show HaKokhav HaBa (δηλαδή Rising Star). Το βραβείο για το νικητή δεν ήταν άλλο ένα χρηματικό έπαθλο, αλλά η δυνατότητα να εκπροσωπήσει τη χώρα του στη Eurovision. Ήταν η ευκαιρία της Netta. Από τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν δημοσιοποιήθηκε το τραγούδι με το οποίο θα εκπροσωπούσε το Ισραήλ στη Eurovision, τα φώτα στράφηκαν πάνω στη ζουμερή της φιγούρα με το μεγάλο χαμόγελο. Από την αρχή τα γραφεία στοιχημάτων κατέδειξαν πως ήταν ανάμεσα στα μεγάλα φαβορί.
Πρώτη στην Ευρώπη
«Είμαι τόσο χαρούμενη. Ευχαριστώ πολύ που αποδεχτήκατε τις διαφορές μεταξύ μας. Ευχαριστώ που γιορτάσατε την ποικιλομορφία. Την επόμενη φορά στην Ιερουσαλήμ» δήλωνε συγκινημένη η 25χρονη λίγο μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος – που άφησε στη δεύτερη θέση τη δική μας Ελένη, την εκρηκτική Φουρέιρα, η οποία εκπροσώπησε την Κύπρο με το «Fuego» (κομμάτι που η Netta χόρεψε με την καρδιά της, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πόσο ακομπλεξάριστη είναι). Βέβαια, το ραντεβού που δόθηκε στην Ιερουσαλήμ (διαφιλονικούμενη πόλη μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων) και όχι στο Τελ Αβίβ, θεωρήθηκε πρόκληση και σχολιάστηκε πολύ – ειδικά όταν ο Benjamin Netanyahu, πρωθυπουργός του Ισραήλ, μετά τη δήλωση της Netta συμπλήρωσε πως είναι δώρο το γεγονός ότι ο επόμενος διαγωνισμός της Eurovision θα γίνει στην Ιερουσαλήμ. Όλο αυτό έδωσε αυτόματα και μια πολιτική διάσταση στη νίκη, καθώς πολλοί υποστηρίζουν πως το Ισραήλ τη χρησιμοποιεί ως επικοινωνιακό τέχνασμα για το «ξέπλυμα» και τη νομιμοποίηση μιας επιθετικής εξωτερικής πολιτικής – λίγους μήνες μετά την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ από τον Τrump και μία ημέρα πριν από τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας εκεί, με έντονες αντιδράσεις των Παλαιστινίων, αλλά και τα επεισόδια στη λωρίδα της Γάζας. Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα: Πώς μπορεί ένα κορίτσι που ξεχώρισε με το μήνυμά του για τα δικαιώματα των γυναικών να χρησιμοποιείται τελικά ως διπλωματικό τέχνασμα, τη στιγμή που η Δύση μέχρι σήμερα κρατά μια σχεδόν οικουμενική πολιτική μη αναγνώρισης της Ιερουσαλήμ ως ισραηλινού εδάφους, με σκοπό να επιτευχθούν η ειρήνη και η σταθερότητα στην ταραγμένη Μέση Ανατολή;
Όχι άλλη μία Adele
Επιστρέφουμε, όμως, στη Eurovision. H Barzilai από την αρχή που επιλέχτηκε να εκπροσωπήσει τη χώρα της δεν έκρυψε στους image makers που έσπευσαν να της δώσουν συμβουλές πως δεν είχε καμία διάθεση να καταπιέσει την προσωπικότητά της προκειμένου να εμφανιστεί στη σκηνή σαν άλλη Αdele – κάνοντας copy paste το στερεότυπο που θέλει την εύσωμη ντίβα να φορά αέρινα μαύρα ρούχα, τραγουδώντας μέσα από την καρδιά της και κάνοντας χορευτικό με… τα χέρια της. Ήξερε πως μια αστεία ποπ σταρ στα κυβικά της θα ήταν κάτι πρωτοποριακό όχι μόνο για το Ισραήλ στη Eurovision, αλλά για μια εμφάνιση σε stage γενικώς. «Είμαι ένα πολύ ποπ κορίτσι. Στην αρχή ένιωθα πως δεν μου επιτρεπόταν να είμαι ποπ γιατί είχα στο μυαλό μου τις ποπ σταρ λεπτές, όμορφες και λαμπερές – κι εγώ δεν ένιωθα τίποτα από αυτά. Μου έλεγαν να ντύνομαι στα μαύρα, με πληθωρικά φορέματα. “Οι μίνι φούστες δεν είναι για σένα, τα κοντά μανίκια δεν είναι για σένα. Δεν είσαι ούτε σέξι ούτε όμορφη. Είσαι αστεία”. Τελικά αποφάσισα πως είμαι εδώ για να σπάσω αυτό το… μεγάλο κακό». Και τα κατάφερε. Τραγούδησε το «Toy» –η σύνθεση του κομματιού ανήκει στους Doron Medalie και Stav Beger–, έναν ποπ ύμνο στη γυναικεία ανεξαρτησία, εμπνευσμένο από το κίνημα #MeToo, ένα hashtag με το οποίο οι γυναίκες μοιράστηκαν τη δική τους εμπειρία σεξουαλικής παρενόχλησης μετά το σκάνδαλο Weistein, που συνοδεύτηκε από το signature «chicken dance» χορευτικό της. Όλο αυτό μαζί με τα αστεία κοκορίστικα φωνητικά της συγκέντρωσε 529 βαθμούς –και η perforfmance της απέδειξε πως το διαφορετικό μπορεί να ξεχωρίσει και να αγαπηθεί πολύ–, χαρίζοντας στο Ισραήλ την τέταρτη νίκη του στην ιστορία του διαγωνισμού.
H Netta μέσα στο ευφάνταστο κιμονό της, με τα μαλλιά της πιασμένα σε buns που θύμιζαν Mίνι Μάους και με το ρυθμικό beatboxing (η τέχνη της παραγωγής φωνητικών ήχων σε μίμηση μουσικών οργάνων, κατά κύριο λόγο κρουστών), έφυγε νικήτρια από τη Λισαβόνα.
