Παρουσιάστρια, ραδιοφωνική παραγωγός, συγγραφέας, φιλόζωη, γυναίκα, σύντροφος. Η Ναταλία Γερμανού είναι όλα αυτά και επιλέγει, για ακόμη μία φορά… το κυπριακό Down Town και τον Αλέξανδρο Πρίφτη, για να μιλήσει αυτή τη φορά για την τηλεόραση, τις ανασφάλειές της, την ηλικία της, τον σύντροφό της, Μάνο Ιωάννου, τους φόβους της, τον Φρέντυ, τα «ευχαριστώ» που του χρωστάει, κάνοντας παράλληλα και την αυτοκριτική της.
Επειδή μου έχεις πει ότι το βιβλίο το έχεις γράψει για τον Φρέντυ, νιώθεις ότι του χρωστάς κάτι ακόμα;
Του χρωστάω ένα πολύ μεγάλο «ευχαριστώ», γι’ αυτό και του αφιέρωσα το βιβλίο μου. Τον ευχαριστώ, λοιπόν, γιατί μου έμαθε να ζω και όχι απλά να επιβιώνω και πάντα προσπαθούσε να με μάθει να ζω όπως θέλω και όχι όπως πρέπει. Ήταν ένας άνθρωπος που ζούσε τη ζωή του και τη ρουφούσε πραγματικά. Μου έμαθε τι είναι ηθικό. Μου είπε πως «τα όρια δεν μας τα βάζει η κοινωνία της ηθικής, αλλά η αξιοπρέπεια που έχουμε μέσα μας!». Πολύ σοφός άνθρωπος και μου κληροδότησε πολλά από το πνεύμα και τον χαρακτήρα του. Μόνο «ευχαριστώ» του χρωστάω.
Και στον εαυτό σου, τι χρωστάς;
Πολλές μπάτσες μέχρι να στρώσω! (γελάει). Με μένα είμαι λίγο αυστηρή, γι’ αυτό θέλω να έχω δίπλα μου ανθρώπους, οι οποίοι μου επισημαίνουν τα λάθη μου και τα στραβά μου και όχι ανθρώπους «αυλές». Όταν ο άλλος σου λέει συνέχεια «πόσο θεά είσαι!», τότε κάτι δεν πάει καλά. Έχω διορθώσει πολλά πράγματα στον χαρακτήρα μου. Αλλά επειδή ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, έχω δρόμο μπροστά μου. Ωστόσο, ναι, προτιμώ όσους με μαλώνουν, παρά όσους με αποθεώνουν.
Είσαι από τις ελάχιστες γυναίκες που παραδέχτηκαν δημόσια την ηλικία τους. Αυτό γιατί το έκανες;
Κι άργησα να το κάνω! Τα τελευταία χρόνια γινόταν ένα αστείο παιχνίδι-κουίζ-ανέκδοτο, όπως θες πες το, το οποίο είχε πλάκα. Άλλοι έλεγαν ότι είμαι 60, άλλοι 52 και αναρωτιόντουσαν πώς διατηρούμαι. Ευτυχώς, έχω καλούς φίλους στον χώρο του Τύπου κι έτσι στα περιοδικά τους, αντί να γράψουν «η 49χρονη παρουσιάστρια με τον 27χρονο σύντροφό της», έγραφαν «η γνωστή παρουσιάστρια και ο σύντροφός της», παραλείποντας τις ηλικίες. Αυτό ήταν πολύ γλυκό και προστατευτικό. Όμως ένιωσα στην παρουσίαση του βιβλίου μου, η οποία έγινε λίγες μέρες μετά τα γενέθλιά μου, στην Αθήνα, την ανάγκη να το πω. Μου είπαν οι δημοσιογράφοι ότι δεν είμαι από τις γυναίκες που δεν λένε την ηλικία τους και πήγαν να προχωρήσουν σε επόμενη ερώτηση, οπότε τους είπα: «Ώπα! Είμαι γεννημένη στις 22 Ιουνίου του 1965!» Κακό είναι; Ήταν βλακώδες να μην το παραδεχτώ – όποιος ήθελε να το δει μπορούσε να μπει στο internet και να το βρει. Δεν ζούμε και στη Ζουαζιλάνδη! Η κολλητή μου, μου είπε «το έκανες εκ του ασφαλούς, γιατί κρατιέσαι μια χαρά και φαίνεσαι μικρότερη, αλλά αν ήσουν κανένα μπάζο θα το έκρυβες!». Όχι, η ηλικία δεν είναι κάτι που πρέπει να κρύβεις, αλλά να το λες. Και σας το είπα!
Έπαθες ποτέ κρίση ηλικίας;
Στα 36 μου! Εκεί έπαθα ένα μικρό σοκ, άκου τώρα… Σε άσχετη ηλικία. Ούτε στα 30, ούτε στα 40 μου. Από τότε ποτέ ξανά.
Στα 49 σου θεωρείς ότι είσαι στην καλύτερή σου φάση;
Όχι, πιστεύω ότι είμαι σε μία κανονική φάση. Στην καλύτερή μου φάση μπορεί να ήμουν στα 42 μου ή να είμαι στα 53 μου. Ποιος ξέρει! Σήμερα, στα 49, είμαι μία κανονική γυναίκα, έχω μία κανονική ζωή και είμαι ευτυχισμένη γι’ αυτό. Προσέχω τον εαυτό μου τόσο όσο, γυμνάζομαι, τρώω καλά και προσεκτικά, κοιμάμαι καλά, αγαπώ αυτούς που αγαπώ, με αγαπούν όσοι θέλω να με αγαπούν και γράφω στα παλιά μου τα παπούτσια αυτούς για τους οποίους δεν μου καίγεται καρφάκι. Ζω μία ελεύθερη ζωή, χωρίς να ενοχλώ κανέναν. Φροντίζω τα αδέσποτα, τους ανθρώπους που με ενδιαφέρουν.
Ο έρωτας έχει ηλικία;
Όχι, δεν το πιστεύω. Στην ηλικία που είμαι σήμερα, είμαι ερωτευμένη, ερωτεύομαι, με αφορά το άθλημα… (γελάει). Πιο μετά, δεν ξέρω αν θα με αφορά ο έρωτας, σίγουρα δεν θα ερωτεύομαι για πάντα. Κάποια στιγμή, θα μου τελειώσει και θα αλλάξουν οι προτεραιότητες στη ζωή μου. Έχω δει 40ρηδες να είναι καταρρακωμένοι και 75χρονους να ζουν μία συντροφική ζωή.
Φέτος, έκλεισες ένα χρόνο σχέσης με τον Μάνο Ιωάννου. Περίμενες ότι θα κρατούσε τόσο πολύ;
Νομίζω πως όχι, γιατί στην αρχή δεν τον ήξερα και ήμουν αρκετά επιφυλακτική. Πίστευα ότι θα ήταν μία ιστορία με μικρή διάρκεια. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ανέτρεψε άρδην την αρχική μου άποψη και μου άλλαξε γνώμη. Με κέρδισε γρήγορα και άμεσα. Ειλικρινά σου μιλάω, δεν με κέρδισε μόνο με την ομορφιά του. Σαφώς και η πρώτη εντύπωση είναι η εξωτερική εμφάνιση και ο Μάνος είναι από τους ωραιότερους άντρες στην Ελλάδα, κατά τη γνώμη μου. Το πιστεύω ακράδαντα! Τον καμαρώνω και τον θαυμάζω. Αλλά η ομορφιά, είναι το πρώτο πράγμα που απομυθοποιείται σε μία σχέση και το πρώτο πράγμα που βαριέσαι. Στον Μάνο ερωτεύτηκα και αγάπησα άλλα πράγματα. Το χιούμορ του, που με κάνει να γελάω ασταμάτητα, τις ευαισθησίες του, την τρυφερότητά του και μπορώ να σου πω, ότι τον έχω αγαπήσει πραγματικά.
Πού διαφωνείτε;
Τον εκνευρίζω όταν με πιάνουν οι ανασφάλειές μου. Εκεί γίνεται τρελός και νομίζω πως θέλει να με δείρει (γελάει). Δεν κουράζεται ποτέ να με τονώνει, να με στηρίζει και να μου λέει «πότε θα καταλάβεις τι αξίζεις;», «πότε θα καταλάβεις τα ταλέντα σου;». Μου φωνάζει για να με ξυπνήσει, αλλά τσακωνόμαστε όταν αρχίζω εγώ και λέω «τι θα κάνω με αυτό, με εκείνο, με το άλλο…». Εκεί γίνεται Τούρκος! Είναι πολύ προστατευτικός. Είναι αστείο να του ρίχνω τόσα χρόνια στο κεφάλι και αυτός να διοχετεύει όλη την προστατευτικότητά του σε εμένα.
Μα, εσύ έχεις πει ότι είναι πιο ώριμος σε κάποια πράγματα, σε σύγκριση με σένα.
Ναι, γιατί εγώ μπορεί να σου δώσω καταπληκτικές επαγγελματικές συμβουλές, και στα δικά μου επαγγελματικά να τα κάνω όλα λίμπα σε πέντε λεπτά, να καταστραφώ και να τα τινάξω όλα στον αέρα, με δύο λάθος χειρισμούς. Εκεί είναι που επεμβαίνει αυτός ο άνθρωπος, με λιγότερη εμπειρία -τι παράδοξο!- και μου λέει «ώπα, ώπα! Εγώ θα σε συμβούλευα να κάνεις, αυτό και αυτό…» και με αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Αυτό είναι υπέροχο! Δεν θα μπορούσα να είμαι με κάποιον που δεν θα μπορούσα να συζητήσω και να τον θαυμάζω, όσο όμορφος και να ήταν.
Αν ανοίξω τώρα το πορτοφόλι σου πόσα χρήματα θα βρω μέσα, Ναταλία;
75 ευρώ! Πλέον προσέχω πάρα πολύ, πάει ο καιρός της ασυδοσίας, που κάναμε με τον Θέμη Γεωργαντά, που πηγαίναμε σε συναυλίες στο εξωτερικό για να δούμε τη Madonna κλπ. Αυτά περάσανε, τώρα πια έχω βάλει φρένο. Προτιμώ να φτιάξω μία σαλάτα ή μία μακαρονάδα, παρά να παραγγείλω απ’ έξω. Αντί να πάω στα μπουζούκια, θα πάω σινεμά ή θέατρο. Αντικατέστησα τις παλιές μου συνήθεις και προσαρμόστηκα στα νέα δεδομένα.
tlife.gr
