Το ψέμα δηλώνει ανακρίβεια. Τα ψέματα φανερώνουν εξαπάτηση. Τι μορφή θα μπορούσαν να είχαν όμως; Υπάρχουν υποκατηγορίες για να τα διαχωρίζουμε σε μικρά ή μεγάλα; Μήπως να τους δώσουμε χρωματικές αποχρώσεις, να τα κάνουμε μαύρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε;
Ό,τι κι αν κάνεις για να καμουφλάρεις ένα ψέμα, στην περίπτωση που τ’ ακούσεις έρχεσαι σε δίλημμα: Το συγχωρείς ή όχι;
Τίποτα χειρότερο απ’ το ψέμα και βασικά τίποτα χειρότερο απ’ το να σου λένε ψέματα ενώ γνωρίζεις ήδη την αλήθεια. Όσο ιδανικά και χαριτωμένα κι αν σου τα παρουσιάσουν, αν πέσει στην αντίληψή σου ότι αυτά που ακούς δεν ισχύουν, πίστεψέ με, έχουν την ίδια ισχύ και προκαλούν το ίδιο αποτέλεσμα.
Για αρχή, σ’ εκνευρίζουν κι έπειτα χτυπούν στο ευαίσθητο κομμάτι της εμπιστοσύνης. Είναι λες και κόβουν τη φλέβα της σιγουριάς ακαριαία, πληγώνεσαι συναισθηματικά γιατί βλέπεις πως ο άνθρωπος αυτός δεν αντιπροσωπεύει εκείνο που φανταζόσουν, ενώ στο τέλος σε κάνουν ν’ αναρωτιέσαι τρόπους προστασίας, έτσι ώστε να μην την ξαναπατήσεις την επόμενη φορά.
Όταν ένα ψέμα σκάει, κάνει θόρυβο και σου έρχεται ουρανοκατέβατο. Κι ενώ τυχαίνει να γνωρίζεις την αλήθεια που κρύβεται πίσω απ’ αυτό, ο συνομιλητής σου συνεχίζει να ψεύδεται κι εκεί είναι που η απογοήτευσή σου εκτοξεύεται στα ύψη. Βλέποντάς τον να παίζει τον ρόλο του τόσο άψογα, λες από μέσα σου πως είναι έτοιμος να παίξει απευθείας ως ηθοποιός σε καμιά φτηνή κι αστεία σαπουνόπερα.
Κάποιοι, βέβαια, απολαμβάνουν το ψέμα σαν το αγαπημένο τους γλυκό που τελικά εθίζονται σε αυτό κι ούτε θέλουν να το στερηθούν. Αν κάνουν την αρχή λέγοντας ένα ψέμα θα συνεχίσουν να ρίχνουν και τα υπόλοιπα βροχή. Είναι που το ένα ποτέ δε μοιάζει αρκετό κι αν με αυτή τους τη συμπεριφορά γίνονται παθολογικοί ψεύτες είναι επειδή στην ουσία το ψέμα τους έχει γίνει συνήθεια και τρόπος ζωής. Έμαθαν να λένε ψέματα ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα. Για εκείνους μπορεί να είναι παιχνίδι, για εμάς που τα ανεχόμαστε μοιάζει με χτύπημα κάτω απ΄τη μέση.
Μια σχέση –ό,τι είδους κι αν είναι– για να λειτουργήσει χρειάζεται ειλικρίνεια κι αλήθεια. Κι αν την ώρα που πρέπει να ειπωθεί η αλήθεια δεν αποκαλύπτεται, ό,τι προσπάθεια και να γίνει αργότερα δεν έχει σημασία. Η αλήθεια έχει χάσει πια την πραγματική της ουσία κι η εμπιστοσύνη έχει πια κλονιστεί. Ακόμα και τα «λευκά ψέματα» –τα μικρά ψέματα δηλαδή που χρησιμοποιούνται δήθεν για να μην πληγώσουν τον άλλον μόνο και μόνο για ν’ αποτρέψουν μια σύγκρουση– ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα υπόλοιπα. Το ψέμα είναι ψέμα ανεξάρτητα με την αφορμή που το προκάλεσε.
Όταν εμπιστεύεσαι έναν άνθρωπο και τελικά σου λέει ψέματα δεν μπορεί να έχει μετά την απαίτηση να τον εμπιστευτείς ξανά σαν να μην έγινε τίποτα. Μπορεί να θέλει να σε κρατήσει στη ζωή του, αλλά δεν μπορείς να δεχτείς καμία υποκρισία και καμία αναξιόπιστη συμπεριφορά τόσο απλά.
Οι άνθρωποι όταν τους φερθείς ανέντιμα μπορεί να σε συγχωρέσουν, όμως δε σημαίνει πως θα ξεχάσουν το περιστατικό. Όταν η εμπιστοσύνη κλονίζεται ο άνθρωπος που πλήγωσες εννοείται πως δε νιώθει πλέον ασφαλής μαζί σου. Χρειάζεται χρόνος να γιατρευτούν οι ανοιχτές πληγές και μεγάλη υπομονή.
Θα πρέπει να αποδεχθείς πως όταν λες ένα ψέμα θα πρέπει να είσαι έτοιμος ν’ αντιμετωπίσεις και τις επιπτώσεις του. Αλλιώς ξανασκέψου το, ειδικά αν θες να έχεις ειλικρινείς κι αληθινές σχέσεις με τους ανθρώπους γύρω σου.
Να θυμάσαι πως αυτό που χρειάζονται οι σχέσεις περισσότερο απ΄όλα, είναι να υπάρχει μια αμοιβαία ειλικρίνεια κι από τις δύο πλευρές και με αυτή τη βάση είναι καλό να πορεύονται. Εξάλλου αν μια σχέση δεν έχει στα θεμέλιά της την αλήθεια δε θα υπάρχει εξέλιξη.
Αν δεν έχεις ειλικρίνεια εξαρχής, δε θα την έχεις ούτε μετά. Χτίσε, λοιπόν, γερές βάσεις και μην ξεχνάς, πως οι άνθρωποι έχουν ένστικτο, δεν είναι σε καμία περίπτωση αφελείς. Μη θεωρείς δεδομένο πως δε θα καταλάβουν πως τους κοροϊδεύεις. Με τα ψέμματα το μόνο που καταφέρνεις είναι να τους απομακρύνεις από εσένα μία για πάντα.
Ας δώσουμε λίγη σημασία, λοιπόν, σε όσα λέμε και λίγη προσοχή σε όσα πιστεύουμε από αυτά που ακούμε.
Συντάκτης: Θέλγια Γρύλλη
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα
Πηγή: pillowfights.gr
