«Θα μπορούσα να σου πω ένα παραμύθι για να κοιμηθείς, μικρέ μου άντρα. Θα μπορούσα να σου πω ένα τραγούδι, ένα ωραίο τραγούδι μελωδικό. Δικό μου θα είναι το τραγούδι, οι στίχοι και η μελωδία.
Έλα μαζί μου, δώσε μου το χέρι σου. Δεν θα σου πω ψέμματα. Δεν θα σου πω για βασιλιάδες και βασίλισσες, ούτε για κάστρα.
Θα σου πω όμως για ένα όνειρο, που ξεκίνησε όνειρο και έγινε πραγματικότητα. Θα σου πω να βάζεις στόχους και να προσπαθείς. Θα σου πω για την ήττα.
Να την κοροϊδεύεις την ήττα, να την κάνεις φίλη σου όποτε χρειάζεται και όποτε είναι περιττή να την γελάς. Θα σου πω για την νίκη. Να την τιμάς την νίκη και να την σέβεσαι.
Δεν θα σου πω για χαμένους έρωτες, είναι πολλοί μικροί μπροστά σε εσένα, μικρέ μου άντρα. Θα σε μάθω να πατάς ό,τι χάθηκε, αλλά να το έχεις πάντα στη ψυχή σου, χωρίς να το λησμονείς.
Δεν θα σου πω για χαμένες πατρίδες. Αλλά θα σου μάθω να τιμάς την δικιά σου πατρίδα και όσες άλλες γνωρίζεις. Δεν σου πω για τους φίλους, ποιους θα διαλέξεις, αλλά θα σε μάθω πώς να διαλέξεις. Θα σε μάθω να έχεις πάντα σημαία τον σεβασμό και την ευγένεια.
Έλα πιο κοντά, πάρε με αγκαλιά. Θέλω να σε μάθω πως οι αγκαλιές είναι βάλσαμο. Κοίτα με στα μάτια. Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Μάθε, καλέ μου άντρα, να κοιτάς στα μάτια τους άλλους.
Μη ρίχνεις το βλέμμα σου και μη το χαραμίζεις για καμία Ιθάκη.
Έτσι θα σε κοιμήσω σήμερα. Χωρίς παραμύθι, χωρίς τραγούδι. Θα σε κοιμήσω με ωραία λόγια, με αξίες ζωής που πρέπει να έχεις, παιδί μου, στη ζωή σου. Να γίνεις άνθρωπος, αγόρι μου, όχι ανθρωπάκι. Να αγαπάς και να γελάς. Κλείσε τώρα τα μάτια σου και κοιμήσου στην αγκαλιά μου.
Η ευχή μου πάντα θα σε συντροφεύει, μικρέ μου…»
