«Από τη Μιρέλλα µου λείπει η συντροφιά της. Λείπει η επαφή της µε τα παιδιά και µε τα εγγόνια, που δεν πρόλαβε να χαρεί.»
Ο πασίγνωστος µουσικοσυνθέτης και βιρτουόζος του σαξοφώνου Γιώργος Κατσαρός έχει καταγράψει µια τεράστια διαδροµή στο πεντάγραµµο, δηµιουργώντας µελωδίες για πολλά γνωστά τραγούδια, για το θέατρο και τον κινηµατογράφο, ενώ στη µεγάλη καριέρα του έδωσε παραστάσεις και συναυλίες τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Γεννηµένος στην Κέρκυρα, στις 7 Μαρτίου 1934, φοίτησε στο Πάντειο Πανεπιστήµιο και είναι απόφοιτος του Ελληνικού Ωδείου – έκτοτε αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώµατι στη µουσική. Σε προσωπικό επίπεδο, παντρεύτηκε το 1969 και µε τη σύζυγό του, Μιρέλλα, απέκτησαν δύο παιδιά, τον αθλητικογράφο Αντώνη Κατσαρό και τον σκηνοθέτη Αλέξανδρο Κατσαρό. Ο ίδιος δίνει σπάνια συνεντεύξεις, όµως σε µια εκ βαθέων εξοµολόγηση στα Παραπολιτικά και στην Σάσα Σταμάτη μίλησε για την απώλεια της συζύγου του, τον φίλο του και µπασίστα του που έχασε από κορονοϊό, αλλά και τις κορυφαίες συνεργασίες του.
Πώς βλέπετε τα µουσικά talent shows;
Ωραία. Υπάρχουν ταλέντα, που όµως και µε το άριστα που παίρνουν είναι δύσκολο να βρουν δουλειά, γιατί έχει αλλάξει τελείως η νυχτερινή διασκέδαση. Ο κορονοϊός µάς έκανε να µην ξέρουµε πότε µπαίνουµε και πότε βγαίνουµε.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγµή της ζωής σας µέχρι σήµερα;
Ο θάνατος της γυναίκας µου. «Εφυγε» το 2016 -ήταν 65 ετών-, πριν από έξι χρόνια, από πάθηση σχετική µε το αναπνευστικό. Τον τελευταίο χρόνο είχε δυσκολίες στην αναπνοή και έπρεπε να είναι περισσότερο κλινήρης.
Τι σας λείπει περισσότερο από εκείνη;
Από τη Μιρέλλα µού λείπει η συντροφιά της. Λείπει η επαφή της µε τα παιδιά και µε τα εγγόνια, που δεν πρόλαβε να χαρεί.
Εχετε συνεργαστεί µε κορυφαίους καλλιτέχνες. Ποιον ξεχωρίζετε και γιατί;
∆εν ξεχωρίζω κανέναν. Επειδή είναι τέτοιος ο χαρακτήρας µου, υπήρχε αγάπη και φιλία πάντα. Οποτε µπόρεσα και χρειάστηκε, βοήθησα τους νέους καλλιτέχνες, γιατί πάντα είµαι υπέρ των νέων, µε αγάπη πάντα και αξιοπρέπεια. Ετσι αντιµετωπίζω και τους νέους και τους παλιούς.
Από τους παλιούς καλλιτέχνες ποιους φέρνετε κατ’ αρχάς στη µνήµη σας;
Από τον Σταµάτη Κόκοτα θυµάµαι τη συνεργασία µας στη «Νεράιδα» την εποχή που παντρεύτηκε ο Ωνάσης την Τζάκι Κένεντι. Ο Κόκοτας ήταν ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ο οποίος άφησε τη σφραγίδα του στο παλιό ελληνικό τραγούδι. Αυτό που θυµάµαι είναι ότι πάντα καθυστερούσε και, πάντα µε έναν φόβο µην καθυστερήσει την ώρα που έπαιζαν την εισαγωγή από το πρόγραµµά του, άνοιγε την πόρτα και έµπαινε. Ηταν ακριβώς µετρηµένα και τα δευτερόλεπτα. Τη Μαρινέλλα την ανέλαβα από τη στιγµή που χώρισε από τον Καζαντζίδη. Με τον Πάριο γνωριστήκαµε όταν ήρθε µια µέρα για να µου φέρει στίχους και του είπα ότι «γράφω στίχους µε τον Πυθαγόρα τώρα, έλα µια άλλη φορά». Εκείνος µου απάντησε: «Πριν φύγω, δεν µε ακούτε;». Τον άκουσα και του είπα: «Τώρα δεν φεύγεις» και τον πήρα κατευθείαν στη «Μίνως Μάτσας και Υιός».
Θέλατε πάντα να γίνετε µουσικός;
Ναι, ήθελα πάντα να γίνω µουσικός. Από 7 χρόνων πήγα στη Φιλαρµονική στην Κέρκυρα και άρχισα βιολί και στα 11 άρχισα σαξόφωνο.
Ποια είναι η γνώµη σας για την τραπ µουσική που ακούνε τα νέα παιδιά;
Η µουσική είναι παντού µουσική. Είναι καλή και κακή. Υπάρχουν και καλά τραγούδια και κακά τραγούδια.
Υπάρχει κάποιος νέος καλλιτέχνης µε τον οποίο θέλετε να συνεργαστείτε;
Συνεργάζοµαι µε οποιονδήποτε µου ζητήσει συνεργασία. Εφόσον του αρέσουν τα τραγούδια µου, θα συνεργαστούµε. Αν δεν του αρέσουν, δεν θα συνεργαστούµε.
