Σε μία μακροσκελή ανάρτηση στον θάνατο του Δημήτρη Κοντομηνά, προχώρησε ο Νίκος Μαστοράκης.
Στην ανάρτηση, ο κ. Μαστοράκης αναφέρει:
«O ANΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΘΡΥΛΟΣ
Θα παρατηρήσατε (οι πιο παρατηρητικοί) πόσο “ντούκου” πέρασαν τα κανάλια την αναχώρηση του Δημήτρη Κοντομηνά για απροσδιόριστο προορισμό. Θα αναρωτηθήκατε γιατί δεν βγήκαν υπουργοί, αρχηγοί κομμάτων, διευθυντάδες καναλιών, παρουσιαστάδες, ρεπορτεράρες — έστω και μια ορδή ασήμαντων ατάλαντων παρουσιαστριών — να υμνήσουν τον θανόντα.
Η Βίκυ έγραψε κάπου ότι, μετά από μακρύτατο χρόνο σε κώμα, “πέθανε μόνος”. Δηλαδή, ούτε η “ενοικιαζόμενη” εσχάτη σύντροφος του δεν ήταν εκεί, φυσικό αλλώστε αφού δεν έπαιρνε το συμφωνημένο μηνιαίο ενοίκιο.
Ο Δημήτρης Κοντομηνάς ήταν κάποτε (και με έκανε μερικές φορές να το πιστεύω, όσο και αν οι πράξεις του το διέψευδαν) φίλος μου. Τον γνώρισα στο κτήριο της Βασ. Σοφίας όπου στεγαζόταν η GTV, εταιρεία (μου) παραγωγής της εποχής εκείνης. Μου συστήθηκε ως ασφαλιστής και δήλωσε επιθυμία συνεργασίας. Του απάντησα ολίγον απαξιώτικα ότι δεν χρειάζομαι ασφάλεια. Όμως τα έφερε έτσι η ζωή που όχι απλώς να συνεργαστούμε (όταν μετέτρεπε τις ασφάλειες Ταμπουρα σε Interamerican) αλλά να κάνουμε στενή παρέα, να δημιουργούμε μαζί όλα τα διαφημιστικά της εταιρείας του, να γίνουμε συνέταιροι στο Video Club of Greece (πρώτη εταιρεία που ενοικίαζε βιντεοκασέτες, πρώτη που κυκλοφόρησε VHS και Beta με ελληνικούς υποτίτλους) και, αργότερα, να μου αναθέσει το τότε Alpha-Sky, όταν έβγαλε τον Τσοτσορό και αγόρασε το μερίδιο του Ιδρύματος Ωνάση. Του έφτιαξα τον Alpha και το ανταπέδωσε με πολλές αθετήσεις συμφωνιών.
Όσο ανέβαιναν οι “μετοχές” του στα media, τόσο πιο άφιλος γινόταν, με άθλιο παράδειγμα την πλήρη εγκατάλειψη του αδελφικού του φίλου και συνεργάτη Γιώργου Ψαρρά, που τον άφησε εκτεθειμένο σε δεκάδες αγωγές.
Ο Κοντομηνάς μόνος του αποξένωσε όλους τους φίλους, ευνόησε και πλήρωσε ακριβά σχέσεις επαγγελματικές και προσωπικές με ανάξιους και ανάξιες, έφτασε ακόμη και μαζί μου, για σοβαρό λόγο, στα δικαστήρια, όπου εχασε πανηγυρικά. Του είχα στείλει εκείνο τον καιρό, για την ήττα του, ένα καυστικό σημείωμα που το έδειξε στους νομικούς του συμβούλους με το σχόλιο “να το παραδεχτούμε, ξέρει να γράφει.”
Όλα αυτά, επειδή είχε μια “πτέρνα” που την εκμεταλλεύονταν μερικοί επί χρόνια: πίστευε ό,τι του έλεγαν χωρίς να το ερευνήσει, έπαιρνε κεφάλια, “απέλυε” ερωμένες, και μόνο που κάποιος, στο τέλος της ημέρας, θα του έλεγε κάτι ανεπιβεβαίωτο, ασαφές, συκοφαντικό.
Έτσι ο άνθρωπος που θα μπορούσε να έχει γίνει θρύλος, πέθανε μόνος του, σε μια μοναξιά που ήταν αποκλειστικά δικό του έργο. Ελπίζω η γλυκύτατη κόρη του, η Μαρία, να έχει στη ζωή της λίγους αλλά πιστούς και αληθινούς φίλους, κάτι που δεν κατάφερες μέσα σε όγκο οικονομικών επιτευγμάτων, σκανδάλων και διώξεων, ο πατέρας της».
thetoc.gr
