Σοφίας Ξανθοπούλου, Δημοσιογράφος για το eftalive.gr
Την Έλσα #Κουκουμέρια, την πρόεδρο του Σωματείου Αρτοποιών Θεσσαλονίκης τη γνωρίζω περίπου 40 χρόνια.
Η κα. Κουκουμέρια, κόρη του αείμνηστου Βασίλη #Κουκουμέρια με το ιστορικό αρτοποιείο στην οδό Μικράς Ασίας στην Κάτω Τούμπα, είναι συνυφασμένη με την παιδική ηλικία και την ενηλικίωσή μου. Με τη ζωή και την καθημερινότητά μου.
Είναι μια συγγενής μου και ας μην έχουμε το ίδιο αίμα. Έχουμε όμως πολλά κοινά που μας ενώνουν.
Είναι το ψωμί της οικογένειάς μου. Είναι ένας άνθρωπος λοιπόν που είτε με τον χαρακτήρα είτε με τη στάση ζωής της είναι πολύτιμη για εμένα. Βρεθήκαμε πριν λίγες μέρες στην 86η ΔΕΘ, στις ραδιοφωνικές εκπομπές που κάναμε κατά τη διάρκεια της διεθνούς έκθεσης. Το «ψωμί πινακωτής» είχε την τιμητική του μαζί με το πρωτάθλημα ψωμιού που θα διεξαχθεί στο Παρίσι το 2024. Ήρθε λοιπόν η Έλσα στην εκπομπή μας στο υπαίθριο στούντιο του Fm100 κάπως εκνευρισμένη. «Άσε, είμαι σκασμένη» μου είπε για την ακρίβεια.
Τι είχε συμβεί;
Λίγες μέρες μετά τον σχολικό αγιασμό στις 12 Σεπτεμβρίου, ο Πέτρος, μαθητής δημοτικού (τυχαίο όνομα) εμφανίστηκε στο αρτοποιείο ένα πρωί «ενώ θα έπρεπε να είναι στο σχολείο. Τον ρώτησα για ποιο λόγο δεν πήγε στο σχολείο και μου απάντησε ότι η δασκάλα είχε δώσει τη σχολική λίστα στην οποία έλεγε πως όποιος δεν έχει μαζί του τα απαραίτητα υλικά, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΔΕΚΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ»!
Έμεινα με το στόμα ανοικτό όσο άκουγα την Έλσα. Δηλαδή σε αυτή τη δύσκολη εποχή, με την ακρίβεια να ταλαιπωρεί τα ελληνικά νοικοκυριά, με τον διχασμό που φούντωσε τη διετία του πανδημίας, το ελληνικό σχολείο δείχνει το πιο σκληρό πρόσωπό του σε εκείνους που δεν μπορούν να αγοράσουν τη σχολική λίστα.
«Τρελάθηκα όταν άκουσα αυτά που μου είπε το παιδί. Παράτησα τη δουλειά μου, το πήρα από το χέρι, πήραμε τη λίστα και πήγαμε στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς και αγοράσαμε όσα χρειαζόταν το παιδί για να γίνει δεκτό στην τάξη».
Μάρτυρας του συμβάντος είναι και ο βιβλιοπώλης. Πέρασα από το βιβλιοπωλείο και τον ρώτησα για το περιστατικό αυτό και ο ίδιος ο κ. Κώστας μου είπε ότι λυπήθηκε πολύ.
«Στα τόσα χρόνια που δουλεύω στο βιβλιοπωλείο επικοινωνώ με τόσα παιδιά και γονείς, πρώτη φορά βλέπω τέτοια λίστα» μου είπε ο κ. Κώστας. Η λίστα του διχασμού λοιπόν. Μπαίνει άνετα και με τσαμπουκά και στα σχολεία. Αντί να διδάξουμε στα παιδιά την αλληλεγγύη, τα διαχωρίζουμε. Ποια μπορούν, ποια δεν μπορούν, ποια έχουν χρήματα, ποια δεν έχουν.
Η λίστα του διαχωρισμού. Αν δεν μπορείς να την αγοράσεις, απλώς δεν μπορείς να υπάρξεις μαζί μας. Έκανε καλή δουλειά η ιστορία του κορονοϊού και της πανδημίας. Άνθισε την τελευταία διετία ο διχασμός. Όποιος δεν μπορεί να ακολουθήσει, τον αποβάλει το σύστημα.
Απλά πράγματα.
«Το αρτοποιείο μας είναι ένα κατάστημα που γενικώς βοηθάει. Εδώ είμαστε μια συνοικία. Μέσα σε αυτό το κομμάτι ξέρω μια οικογένεια με δύο μικρά παιδιά και προσπαθούμε και εμείς εδώ να δίνουμε κάτι στα παιδιά για το σχολείο. Όταν ξεκίνησε το σχολείο ευχήθηκα σε αυτά τα δύο παιδιά «καλή χρονιά». Μετά από τρεις μέρες, ο μικρός εμφανίστηκε στις 11 το πρωί στο μαγαζί και τον ρώτησα γιατί δεν είναι στο σχολείο. Μου έδειξε ένα χαρτί που αφορούσε στη λίστα υλικών για τα εικαστικά. Στο κάτω μέρος της λίστας η δασκάλα σημείωνε ότι όποιο παιδάκι δεν έχει τα υλικά αυτά μαζί του, δεν θα γίνεται δεκτό στην τάξη! Αυτό με εκνεύρισε πάρα πολύ, γιατί καταρχάς το θεωρώ αντιπαιδαγωγικό. Εγώ σε αυτή τη δασκάλα θα έλεγα ότι έχασε τη δυνατότητα να κάνει ένα μάθημα προς τα παιδιά, στο πώς πρέπει να μοιραζόμαστε τα υλικά κλπ και πήρα το παιδάκι από το χέρι, πήγαμε στο βιβλιοπωλείο, πήραμε όλα αυτά τα υλικά και για εκείνον και για την αδελφή του για να μπορέσει να πάει το παιδί στο μάθημα!» αναφέρει η Έλσα Κουκουμέρια και προσθέτει:
«Το σχολείο δεν πρέπει να έχει ένα τιμωρητικό καθεστώς και θα πρέπει να βοηθάει. Ο γονιός του παιδιού δεν απευθύνθηκε στο σύλλογο γονέων. Οι άνθρωποι που δυσκολεύονται οικονομικά έχουν αξιοπρέπεια. Κανονικά ο δάσκαλος θα έπρεπε να έχει μια ομπρέλα να προστατεύει τα παιδιά, να μην τα ξεχωρίζει, να μην τα διαχωρίζει, γιατί όταν λέμε ότι η Παιδεία είναι δωρεάν θα πρέπει και η σκέψη να είναι ελεύθερη και αυτό είναι το ζητούμενο» λέει η κ. Κουκουμέρια.
Τι συνέβη λίγες μέρες μετά;
«Ζήτησα από τον πατέρα να μας ξαναδώσει το χαρτί. Τους έδωσαν ένα άλλο χαρτί που έγραφε ότι όποιος δεν φέρει τα υλικά θα έχει δυσκολία να παρακολουθήσει το μάθημα. Αυτά είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Ακόμη και ο βιβλιοπώλης συγκινήθηκε και μας έκανε έκπτωση σε όλη αυτή την αγορά, το παιδί πηγαίνει στο σχολείο αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που περιμένει κάποιος εν έτει 2022 με κρίση, με πολλές οικογένειες που έχουν προβλήματα, αυτή η αγορά που ήταν της τάξης των 40 ευρώ για πολλούς γονείς είναι ανέφικτη. Άρα το κάθε σχολείο και η κάθε δασκάλα θα πρέπει να έχει μια άλλη αντιμετώπιση. Η φράση «δεν θα γίνει δεκτό στην τάξη», ήδη διαχωρίζει το παιδί βάσει της οικονομικής του κατάστασης. Κάθε παιδί πρέπει να έχει πρόσβαση στην παιδεία και ο δάσκαλος, ο εκπαιδευτικός είχε μια ευκαιρία να μάθει στα παιδιά την αρχή της αλληλεγγύης. Την πέταξε αυτή την ευκαιρία. Επιβεβαιώνεται αυτό διότι έδωσε μετά ένα άλλο χαρτί. Δυστυχώς πάνω στον εκνευρισμό μου δεν κράτησα το αρχικό χαρτί για να το έχω και να το δείχνω. Σίγουρα όμως πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι όχι για να κάνουν το παραπάνω αλλά για να κάνουν το αυτονόητο» επεσήμανε η κ. Κουκουμέρια.
Αυτή η υπόθεση με συγκλόνισε. Έθεσα υπ΄όψιν το θέμα στον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της Περιφέρειας Κ.Μακεδονίας Θανάση Κοκονά που κάνει μεγάλο αγώνα από την πλευρά του ώστε να εισακουστούν τα αυτονόητα.
Ο κ. Κοκονάς σε σχόλιό του με αφορμή το συμβάν που περιέγραψε η Έλσα Κουκουμέρια αναφέρει ότι «για άλλη μία φορά χρόνια οι γονείς γίναμε μάρτυρες πολλών περιστατικών που είχαν να κάνουν με τη γνωστή σε όλους μας σχολική λίστα στην έναρξη των σχολείων. Σε μία πραγματικά δύσκολη νέα σχολική χρονιά που οι γονείς αγωνιούν για το πώς θα αντιμετωπίσουν τις τεράστιες αυξήσεις στα σούπερ μάρκετ στην ένδυση στην υπόδηση στην ενέργεια ήρθε και η σχολική λίστα να βάλει περισσότερα εμπόδια στη συμμετοχή των μαθητών μέσα στο σχολείο. Από την πρώτη μέρα ζητήσαμε από τις σχολικές επιτροπές να καλύψουν όλες τις ανάγκες των μαθητών με τα απαραίτητα υλικά. αρκετοί γονείς έστω από το υστέρημά τους προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να ικανοποιήσουν τη λίστα που δόθηκε από εκπαιδευτικούς στα παιδιά μας. Παρόλα αυτά, έφτασαν και καταγγελίες στην ομοσπονδία από γονείς που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα περίπου 70 ευρώ που ήταν το κόστος της φετινής σχολικής λίστας. Πρέπει όλοι οι γονείς μέσα από τους συλλόγους να διεκδικήσουμε κανένας γονιός να μη βάζει το χέρι στην τσέπη. Κανένας μαθητής να μην στοχοποιείται αν δεν καλύπτει τις ανάγκες της γνωστής λίστας. Άμεσα να αυξηθεί η χρηματοδότηση ώστε κανένας γονιός να μην πληρώνει για τη συμμετοχή των παιδιών μας στην εκπαιδευτική διαδικασία».
Αναρωτιέμαι αυτή η κυρία τι ακριβώς είχε στο μυαλό της όταν αποφάσισε πως θέλει να γίνει δασκάλα.
Εσύ, αν ήσουν στη θέση της, τι θα έκανες; Θα μοίραζες μια λίστα του διχασμού;
