Είναι αλήθεια ότι ένα σπίτι με μικρά παιδιά δεν είναι ποτέ τακτοποιημένο. Δεν πειράζει, ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Μπορεί να μην είναι ποτέ «τζιτζί» όπως θα επιθυμούσαμε, είναι όμως χαρούμενο και σφύζει από ζωή, κάτι που δύσκολα θα αλλάζαμε με… την τάξη και την ησυχία ενός σπιτικιού χωρίς παιδιά. Καλύτερα, λοιπόν, ένα σπίτι άνω-κάτω, παρά ένα παιδί που φοβάται διαρκώς μη λερώσει.
Το σπίτι τους είναι το καταφύγιό τους
Κακά τα ψέματα, η οικογενειακή εστία είναι για τα παιδιά μας το πιο ασφαλές και το πιο απάνεμο μέρος στον κόσμο. Είναι το καταφύγιό τους και εκεί που δεν ανησυχούν για το πώς μιλούν, πώς μοιάζουν και πώς φέρονται γιατί είμαστε εμείς που τα αποδεχόμαστε όπως ακριβώς είναι. Σ’ αυτό το καταφύγιο, λοιπόν, δεν πρέπει να περπατάνε στις μύτες από φόβο μην λερώσουν το χαλί ή γδάρουν καμιά γωνία.
Δεν χρειάζονται το επιπλέον άγχος
Η παιδική ηλικία είναι ανεκτίμητη και δεν πρέπει να δηλητηριάζεται με περιττά άγχη, σαν κι αυτά που βασανίζουν εμάς τους μεγάλους. Τα παιδιά πρέπει να είναι όσο ξέγνοιαστα γίνεται και να μην αγχώνονται για το παραμικρό – να μην συσσωρεύουν ανησυχίες που τους δυσκολεύουν τη ζωή από αυτές τις τρυφερές ηλικίες κιόλας. Και όταν βρίσκονται στο σπίτι μαζί μας τα όποια άγχη τους πρέπει να σβήνουν σαν κακές αναμνήσεις.
Είναι πολύ κακό να μας φοβούνται
Σίγουρα, το να παίζουν τα παιδιά ελεύθερα και ξέγνοιαστα χωρίς να φοβούνται μη τυχόν και λερώσουν δε σημαίνει ότι πρέπει να φέρνουν το χάος και η ανεκτικότητα να οδηγεί στην ασυδοσία. Ο στόχος είναι πρωτίστως να μη δημιουργήσουμε στο σπίτι ένα καθεστώς φόβου γιατί δεν είναι ποτέ καλό τα παιδιά να τρέμουν τον γονιό και να καταπιέζουν την παιδικότητά τους υπό τον φόβο του θυμού και της τιμωρίας.
Μία φορά είναι παιδιά και πρέπει να το χαρούν
Άλλωστε, όπως λέει και ο λαός, μια φορά είναι κανείς παιδί και αν δεν περάσει τότε καλά, πότε θα περάσει; Όταν θα μεγαλώσει και θα αρχίσει να φορτώνεται με ένα σωρό βάρη, υποχρεώσεις, άγχη και όλα τα συναφή; Γι’ αυτό ας αφήσουμε τα παιδιά να παίξουν, να τρέξουν και να γελάσουν, να λερωθούν και να λερώσουν, και να κάνουν όλες εκείνες τις αταξίες που στο μέλλον… δεν θα τους συγχωρούνται τόσο εύκολα.
Κι εμείς να χαιρόμαστε μαζί τους αντί να αγχωνόμαστε για το τίποτα
Και να δείτε που όσο βλέπουμε τα παιδιά μας να είναι αληθινά ανέμελα και πάντα χαρούμενα, τόσο πιο χαρούμενοι θα είμαστε κι εμείς. Και θα διαπιστώνουμε διαρκώς πόσο λιγότερο αγχωνόμαστε για τα επουσιώδη επειδή πάνω απ’ όλα βάζουμε το χαμόγελο και την ελαφρότητα της ψυχής των παιδιών μας. Είναι μια διαδικασία που μπορεί να μας απελευθερώσει, έστω και για λίγο, από τα αναπόφευκτα δεσμά της ενήλικης ζωής!
mama365.gr
