Πέρασαν 21 χρόνια από τον θάνατο της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Στο περιοδικό Down Town μίλησαν 12 άνθρωποι που έζησαν από κοντά την μεγάλη σταρ και μοιράστηκαν άγνωστες ιστορίες της ηθοποιού. Μεταξύ αυτών που μίλησαν στον Γιώργο Πράσινο, ήταν και η Κάτια Δανδουλάκη.
Η ηθοποιός αποκάλυψε για την φιλία της με την Αλίκη: «Την αγαπούσα πάρα πολύ! Για μένα, η Αλίκη ήταν ένα παραμύθι -από εκείνα τα σπάνια παραμύθια που συντροφεύουν τους νέους κάθε ηλικίας της ψυχής μας. Ήταν πολύ καλή φίλη. Σε στιγμές δύσκολες, η πρώτη που θα έτρεχε ήταν η Αλίκη. “Εγώ είμαι εδώ!”, σου έλεγε -ακόμα κι όταν βρισκόσουν σε δύσκολη θέση επαγγελματικά. Σπάνιο να το πει άνθρωπος του χώρου με τόση απλοχεριά… Περνούσαμε πολλές ώρες, σε δείπνα, με πολλά γέλια, λέγαμε πάντα τις ίδιες ιστορίες και γελάγαμε, μικρά πράγματα που λένε οι ηθοποιοί μεταξύ τους, για δουλειές και άλλους συναδέλφους».
Μάλιστα, μοιράστηκε μια χιουμοριστική ιστορία για την αξέχαστη ηθοποιό: «Όταν ήταν να ανεβάσει το “Βίκτωρ-Βικτώρια”, προσπαθούσαμε να την πείσουμε να κόψει τα μαλλιά της. Δεν ήθελε με τίποτα, δεν άκουγε κανένα! Κάποια στιγμή, είπε “εντάξει, θα το κάνω!”. Στο σπίτι της, ήμασταν με μια φίλη μου, κομμώτρια. Την κούρεψε, κι ενώ ήταν κουκλάκι, με το που είδε τον εαυτό της με κοντά μαλλιά, είχαμε πολλά κλάματα, δεν της άρεσε με τίποτα. Φύγαμε για να μπορέσει να ηρεμήσει, μας έλεγε ότι θέλαμε το κακό της, κι ότι εμείς φταίγαμε (γέλια). Έπρεπε να απομονωθεί για να το δει και να ησυχάσει. Την επομένη ξύπνησε μια χαρά, της άρεσε, οπότε έληξε το θέμα. Μέσα σ’ όλα αυτά, 2-3 μέρες αργότερα, είχαμε ένα ραντεβού με πολλούς ηθοποιούς του Σωματείου. Η Αλίκη ήταν πρόεδρος εναλλάξ με τον Νίκο Κούρκουλο κι εγώ ήμουν ταμίας. Ενώ ήταν πάντα ακριβής στα ραντεβού της, και έχοντας συγκεντρωθεί όλοι στις 11 το πρωί, όπως είχε οριστεί, η Αλίκη ήταν άφαντη. Περνάει η ώρα, 11:30, 11:45, πουθενά η Αλίκη… Μέχρι που στις 12 η ώρα εμφανίζεται έξαλλη. “Εσείς φταίτε!”, μας είπε. Ο λόγος ήταν ότι συνήθιζε να κάνει οτοστόπ και ταξιτζήδες ή ακόμα και απλός κόσμος, την έπαιρνε στο αυτοκίνητό του και την πήγαινε στον προορισμό της. Αλλά με τα κοντά μαλλιά δεν την γνώριζαν με την πρώτη ματιά, κι έτσι καθυστέρησε στην συνάντησή μας, “βάζοντάς τα” μαζί μας!».
