Ο Κύριος «επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού». Αυτό η Παναγία το ένιωσε πάρα πολύ. Ο Θεός έσκυψε επάνω της και την έκανε μητέρα του ένεκα της ταπεινώσεώς της.
Μαθαίνουμε από το παράδειγμα της Παναγίας ότι ο Θεός ψάχνει να βρει τον ταπεινό άνθρωπο. Ζητάει να βρει τον ταπεινό, να σκύψει επάνω του, για να δώσει τις ευλογίες του, τη χάρη του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που ευλογήθηκε, χωρίς να είναι ταπεινός. Και όποιος δεν νιώθει την ευλογία του Θεού, σημαίνει ότι δεν είναι ταπεινός. Είναι αδύνατο να μην επιβλέψει ο Θεός «επί τον ταπεινόν», αδύνατο να μη σκύψει επάνω στον ταπεινό. Αυτόν ζητάει ο Θεός. Ασφαλώς ο Θεός ζητάει κάθε άνθρωπο, γιατί είναι η κατοικία του ο κάθε άνθρωπος.
Η ψυχή του κάθε ανθρώπου είναι η κατοικία, είναι η σκηνή του Θεού, και εκεί θέλει να αναπαυθεί ο Θεός. Αλλά δεν μπορεί να αναπαυθεί τελικά παρά μόνο στον ταπεινό.
Η Παναγία είναι Θεοτόκος, γέννησε τον Θεό. Είναι αυτή που άνοιξε τον δρόμο της σωτηρίας, και επομένως οφείλουμε να την τιμούμε, να την υμνούμε. Αλλά μπορούμε και να την παρακαλούμε να μας βοηθήσει.
Παναγία είναι συγχρόνως παράδειγμά μας και οδηγός μας. Είναι μητέρα σπλαχνική που σκύβει επάνω μας και ξέρει τις δυσκολίες μας, τις αδυναμίες μας.
Ο Χριστός όχι μόνο ως Θεός ξέρει τους πόνους μας, τις αδυναμίες μας, αλλά και ως άνθρωπος έλαβε πείρα όλων των πόνων του ανθρώπου και μπορεί έτσι να συμπονέσει τον άνθρωπο.
Η Παναγία ακόμη πιο πολύ μας πονάει, με την έννοια ότι αυτή είναι άνθρωπος και μας καταλαβαίνει και μας σπλαχνίζεται. Μας συμπονεί, μας συμπαθεί, όλους μας σκεπάζει και γίνεται μητέρα όλων μας. Για όλους προσεύχεται και όλους θα μας βοηθήσει να γίνει αυτό το θαύμα: να σωθούμε, να μπούμε στη βασιλεία του Θεού.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2017”, σελ. 81, 385.
Κοινωνία Ορθοδοξίας
