«Απ’ όλους τους κόλακες ο εγωισμός είναι ο πιο μεγάλος» λέει μια λαϊκή ρήση και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε. Ο εγωισμός μεταμορφώνει τον άνθρωπο σ’ ένα μισαλλόδοξο και φίλαυτο ον, που βάζει τον εαυτό του πάνω όλους κι απ’ όλα.
Και ξέρετε κάτι; Δεν υπάρχει χειρότερο ελάττωμα απ’ το να θέτεις τον εγωισμό σου ως προμετωπιαία ασπίδα απέναντι σε ό,τι νιώθεις κι όποιον ξεπερνά τα όρια που έχεις θέσει.
Ο εγωισμός είναι εκείνο το πταίσμα, που όχι μόνο πληγώνει άλλους, αλλά σε βάθος χρόνου ο εγωιστής αντιλαμβάνεται ότι τόσο καιρό σαμποτάρει την ίδια του την ευτυχία. Δεν πρόκειται ποτέ να ταπεινώσει το «εγώ» του για εσάς. Γι’ αυτό, σας λέω, δεν υπάρχει χειρότερη φάρα ανθρώπων απ’ τους εγωιστές. Δυσκολία συνεννόησης, ανώριμη συμπεριφορά, ξεροκεφαλιά, ανυποχώρητες απόψεις, έλλειψη διαλλακτικότητας και κυρίως αναισθησία.
Θα μου πεις οι εγωιστές δε νιώθουν, δεν ερωτεύονται, δεν πέφτουν στα πατώματα; Όχι, θα σου απαντήσω. Ο έpωτας απαιτεί άλωση, άλωση σωματική, εγκεφαλική, αλλά κυρίως ψυχική. Όταν κάποιος βάζει τον εαυτό του πάνω απ’ την αγάπη του για τον άλλο, επειδή αυτός νομίζει ότι πάντα έχει δίκιο, με συγχωρείς αλλά αυτό δεν εμπίπτει καν στην έννοια της αγάπης.
Ο εγωιστής συμβιβάζεται για κάποιο χρονικό διάστημα, όσο περνάει καλά και δε νιώθει πίεση. Όταν αρχίσει να ζητάει χρόνο απ’ τη ζωή του ο άλλος και να εκφράζει τις απόψεις του, έχοντας μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα και μην αφήνοντας να περνάει πάντα το δικό του, νιώθει ανασφάλεια και μείωση του εγώ του. «Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος που εισέρχεται στη ζωή μου και προσπαθεί να κάνει κουμάντο σ’ αυτή, όταν κουμάντο τόσο καιρό έκανα μόνο εγώ;», έτσι σκέφτεται ο εγωιστής.
Το βασικό στοιχείο της αγάπης είναι η συγχώρεση και η παραδοχή των λαθών, των δικών μας λαθών. Πιστεύεις ότι θα μπει ποτέ στη διαδικασία να εντοπίσει ένα σφάλμα στη συμπεριφορά του και να σου δώσει δίκαιο; Όχι, φυσικά. Θα ρίξει το φταίξιμο σε σένα, θα μείνει ανυποχώρητος σ’ όσα υποστηρίζει, ακόμη κι αν κάνεις εσύ ένα βήμα πίσω, αυτός θα εξακολουθεί να εμμένει σε όσα έχει δηλώσει.
Δεν είναι ότι βαθιά μέσα του δεν αντιλαμβάνεται ότι ίσως και η άλλη πλευρά να έχει κάποιο δίκιο, είναι ότι ποτέ αυτός δε θα παραδεχτεί το λάθος τους, καθώς θα εκθρονιστεί το εγώ του απ’ το θρόνο που ο ίδιος το έχει τοποθετήσει μέσα στο μυαλό του. Αγαπούν επιφανειακά, δε δίνονται εξ ολοκλήρου γιατί φοβούνται αυτήν την υποχώρηση των θεμελιωμένων, εδώ και χρόνια, απόψεών τους.
Βλέπουν την αγάπη σαν ένα παιχνίδι εξουσίας και φυσικά ποιος λάτρης του εγώ θέλει να χάνει; -Κανείς. Αλήθεια, πιστεύετε ότι ένας τέτοιος άνθρωπος θα μπορούσε ποτέ ν’ αγαπήσει ολοκληρωτικά; Να τσαλακώσει τις απόψεις του για χάρη σας, ν’ αφήσει χώρο μέσα στο καλουπωμένο μυαλό του για να εισχωρήσετε, να βρει τη δύναμη να μειώσει τον εαυτό του και να σας δικαιολογήσει; – Αμφιβάλλω.
Όλοι έχουμε συναναστραφεί εγωιστές, αλλά αν εpωτευτείς έναν εγωιστή την πάτησες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος απ’ το ν’ αγαπάς έναν άνθρωπο και να μη σου δίνει ούτε το χώρο μέσα του, αλλά ούτε και την ευκαιρία να επικοινωνήσετε κάνοντας υποχωρήσεις για το καλό της σχέσης σας.
Η δυσκολία στην επικοινωνία, η ανυποχώρητη στάση τους, η ανικανότητα να συμβιβαστούν, η παρεξήγηση των επιθυμιών των άλλων ως εξουσιαστική τάση απέναντί τους και η έλλειψη κατανόησης διακρίνει όλους τους εγωιστές. Είναι η χειρότερη φάρα ανθρώπων ασυζητητί, γιατί όχι μόνο ο εαυτός τους είναι προτεραιότητα, αλλά γιατί ποτέ δεν πρόκειται να κάνουν, έστω ένα βήμα για εσάς, ακόμη κι αν εσείς έχετε κάνει δέκα.
Ζούμε σ’ έναν κόσμο που το «εμείς» πρέπει να προέχει, κι όχι το «εγώ».
Συντάκτης: Αναστασία Νάννου
