Ο Δημήτρης Κολλάτος παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Λοιπόν και, μεταξύ άλλων, μίλησε στη Ρενέ Σαραντινού στην αυτοκτονία της γυναίκας του.
Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξής του:
Τι ήταν εκείνο που συντάραξε πραγματικά τη ζωή σας;
Η αυτοκτονία της γυναίκας μου και ο γιος μου ο Άλκης, ο οποίος είναι 40 ετών τώρα και δεν ξέρω τι να τον κάνω όταν «φύγω», αυτό με απασχολεί. Ποτέ δεν είπα στην Αρλέτα ότι έχει την ευθύνη του παιδιού. Και ο άντρας και η γυναίκα έχουν την ίδια ευθύνη, όποιος αντέχει περισσότερο. Αυτοκτόνησε… δεν άντεχε το παιδί, είχε φύγει από πριν και μετά είχε ενοχές. Της είχα πει να μην έχει ενοχές, εγώ είμαι πιο γαϊδούρι, αντέχω περισσότερο. Δεν κατηγόρησα ποτέ την Αρλέτα. Ακόμα πονάμε όλοι για την απώλειά της.
Σας πλήγωσαν οι γυναίκες;
Ναι, η αυτοκτονία της γυναίκας μου με διέλυσε. Η γυναίκα που αγαπούσα, η μητέρα των παιδιών μου… το σέρνω εγώ, ο Αλέξανδρος, ακόμα κι ο Άλκης, και που μέσα του υπάρχει. Όταν ήμουν νέος, μπορούσα να κάνω έρωτα με όσες γυναίκες ήθελα, ήμουν ευλογημένος από τον Θεό. Σίγουρα έχω πληγώσει κι εγώ κάποιες, έχω κάνει ένα σωρό αμαρτίες, δεν είμαι εύκολος άνθρωπος. Με την Πωλίνα, όταν έβλεπα ότι κοιμόταν, έφευγα σιγά σιγά από την κρεβατοκάμαρα, στα κλεφτά και πήγαινα να διαβάσω μέχρι το ξημέρωμα. Όταν ξύπναγε, ερχόταν τρέχοντας στην αγκαλιά μου και έλεγε: «Φοβάμαι». Ήταν υπέροχα, από τις ωραιότερες αναμνήσεις που έχω. Έχω πολύ ωραίες αναμνήσεις από την Πωλίνα, και αυτό της το χρωστάω, την ευχαριστώ, είμαι ευγνώμων. Εκείνη έχει κρατήσει μόνο τα κακά, εγώ τις κακές στιγμές τις έχω ξεχάσει όλες. Όταν θυμάμαι κάποια κακή στιγμή, πεθαίνω στα γέλια, για εκείνη δεν είναι το ίδιο, είναι δυστυχισμένη. Ήμουν φίλος με τον πατέρα της, τον Γιάννη Γκιωνάκη, τον αγαπούσε πολύ. Τα τελευταία μου χρόνια δεν θα τα δώσω σε μια γυναίκα, αλλά στην Ελλάδα.
