Ο θάνατος δύο αγαπημένων της ανθρώπων την τσάκισε φέτος το καλοκαίρι, αλλά η Κάτια Δανδουλάκη δεν είναι από τους ανθρώπους που το βάζουν εύκολα κάτω ούτε σε προσωπικό αλλά ούτε και σε επαγγελματικό επίπεδο. Άλλωστε, δεν είναι πολλοί αυτοί που κατάφεραν να τα βάλουν με την κατάθλιψη και να βγουν νικητές μέσα σε διάστημα ενός χρόνου… Εκείνη όμως το πέτυχε!
Σε μια κατάθεση ψυχής, μία από τις τελευταίες μεγάλες ηθοποιούς της γενιάς της μιλάει στο περιοδικό «YOU» για τον θάνατο, τον έρωτα, τη φιλία, αλλά αποκαλύπτει και τι είναι αυτό που την κράτησε μακριά από ένα παιδί.
Την κατάθλιψη πώς την ξεπεράσατε;
Την κατάλαβα αμέσως γιατί είχα κάτι παράλογες φοβίες. Δεν έμπαινα στην μπανιέρα για να μην πνιγώ. Κι όταν το είπα στη φίλη μου τη Λένα με συμβούλεψε να πάω αμέσως στον ψυχίατρο. Είναι σημάδι κατάθλιψης. Και δεν είχα και καμία αντίρρηση να πάω γιατί δεν μου άρεσα να με βλέπω έτσι. Κοίταζα το ταβάνι και δεν ήθελα να ασχοληθώ με τίποτα. Έβλεπα το θέατρο γεμάτο καθώς έπαιζα το «Μάντεψε ποιος θα πεθάνει απόψε» και έπιανα το μέτωπό μου λες κι έπρεπε το θέατρο να είναι άδειο. Κατάλαβα ότι ο ψυχισμός μου έχει αρρωστήσει και πήγα και πήρα φάρμακα εγώ που δεν έπαιρνα ούτε ασπιρίνη. Κατάλαβα ότι μόνη μου δεν μπορούσα να το παλέψω. Και μέσα σε έξι μήνες συνήλθα και σταδιακά έκοψα και τα χάπια μέσα σε διάστημα ενός χρόνου και ξαναβγήκα στην επιφάνεια. Ήδη στους δύο μήνες που έπαιρνα την αγωγή μου δούλευα κανονικά πια. Αλλά αυτό που με έσωσε ήταν η αποδοχή του εαυτού μου και της κατάστασής μου.
Τον καρκίνο γιατί δεν τον ονοματίσατε πριν;
Γιατί ο κόσμος πολλές φορές δεν θέλει να ακούσει. Πρόσφατα μου ζήτησε ένας γιατρός μου να μιλήσω για τη θρόμβωση όταν είχα πάθει την κολπική μαρμαρυγή μαζί με την κατάθλιψη, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Θρόμβωσης. Και εξεπλάγη κι εκείνος που δέχτηκα. Ο κόσμος παρεξηγεί…
Φοβάστε;
Τα έχω διαχωρίσει. Δεν φοβάμαι τον θάνατο αλλά την αρρώστια. Να γίνεσαι έρμαιό της και να σε κάνει ανήμπορο. Και δεν είναι τόσο ότι τη φοβάμαι αλλά δεν μου αρέσει για κανέναν. Ο θάνατος για μένα είναι μια μετάβαση..
Σας φοβίζει το γεγονός ότι μένετε μόνη;
Ναι, δεν μου αρέσει, προτιμώ τις πολλές αγκαλιές. Έμεινα με πολύ λίγες αγκαλιές και ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτές. Και είναι οι αγκαλιές των φίλων μου.
Την επιδιώκετε όμως μερικές φορές τη μοναξιά…
Πάντα ήμουν μοναχικός άνθρωπος. Ακόμα και τότε που ήμουν παντρεμένη. Έχω την ιδιωτικότητά μου που σέβομαι πάρα πολύ και δεν θέλω κανείς να αγγίζει. Ο κολλητός μου είναι αυτός που μπορεί να τον βλέπω μία φορά τον μήνα αλλά θα του πω ό,τι έχει η ψυχή μου. Είμαι άνθρωπος που μοιράζεται πράγματα.
Ένα παιδί όμως δεν το μετανιώσατε που δεν κάνατε;
Όχι, νομίζω ότι αν το ήθελα πάρα πολύ θα το είχα κάνει. Κι όλα τα άλλα ήταν δικαιολογίες. Είπα δεν έτυχε, άρα ήταν για καλό.
Ούτε θα θέλατε να είχατε υιοθετήσει;
Όχι, δεν τον τόλμησα γιατί είχα πολλές αναστολές εκεί. Θέλει πολύ κουράγιο και μεγάλη δύναμη για να το κάνεις και δεν την είχα.
