Από singleparent.gr
Είμαι παντρεμένος 10 χρόνια τώρα και έχω 2 παιδιά! Στα 10 χρόνια που είμαι παντρεμένος, δυστυχώς η σύζυγος μου δεν…”το έχει” καθόλου με τα στοιχειώδη του νοικοκυριού με αποτέλεσμα να κάνω σχεδόν τα πάντα στο σπίτι σε καθημερινή βάση (πλένω, μαγειρεύω, σιδερώνω, απλώνω, σφουγγαρίζω και ό, τι μπορείτε να φανταστείτε).
Μετά τη γέννηση του μεγάλου μας γιου, η σύζυγος έπαθε επιλόχεια κατάθλιψη και η γιατρός της, της έδινε σε καθημερινή βάση xanax 0.5 & entact 25mg… Να μην τα πολυλογώ, αυτή η…”θεραπεία” κράτησε 5 χρόνια (ναι 5 χρόνια)… Είναι φοβερά εμμονική και ανασφαλής, παρά το γεγονός ότι στη δουλειά της είναι μόνιμη και δεν κινδυνεύει. Όταν κάποια στιγμή της είπα ότι μπορεί να χρειάζεται κάποια πιο ειδική-ψυχολογική στήριξη, εξοργίστηκε. Κάθε φορά που της έκανα κουβέντα γι’ αυτό το θέμα μου απαντούσε νευριασμένα και μου έλεγε “εσύ θες ψυχολόγο”.
Εννοείται πως μετά τη γέννηση του πρώτου παιδιου και όσο κρατούσε αυτή η “θεραπεία” το σeξ και ο eρωτας, απλά εξαφανίστηκαν… ήθελε δεύτερο παιδί. Η αλήθεια είναι πως εγώ στην αρχή δεν το ήθελα (ίσως να ήταν και λάθος μου), όμως σκέφτηκα πως θα ήταν καλό για το παιδί μας να έχει έναν αδελφό. Η σύζυγός μου το παιδί δεν το ήθελε πραγματικά! Ήθελε να μείνει έγκυος γιατί πιέστηκε στη δουλειά της και ήθελε να ξεκουραστεί…Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της μου είπε ότι δεν της αρέσει έτσι όπως είναι το σπίτι μας!
Την άφησα στη μάνα της το καλοκαίρι για ένα μήνα να ηρεμήσει και έκανα ολοκληρωτική ανακαίνιση στο σπίτι μας! Εκεί έσπασα εντελώς συναισθηματικά….Ένιωσα εντελώς ΑΔΕΙΟΣ… ΚΕΝΟΣ… ΜΟΝΟΣ….. Οι σeξουαλικές μας επαφές ήταν μια φορά, άντε δύο το χρόνο από τη γέννηση του παιδιου… Την στήριζα όμως στα πάντα… Άφηνα όμως την απομόνωσή μου να γίνεται ακόμα δυσκολότερη και δυσβάσταχτη… Έκανα ό, τι μπορούσα πραγματικά…
Γεννήθηκε ο μικρός και μετά από ένα μήνα η σύζυγος ξεκίνησε πάλι τη “θεραπεία” της, γιατί έτσι ένιωθε καλύτερα όπως μου έλεγε… Το φετινό καλοκαίρι ήταν το πιο άδειο συναισθηματικά καλοκαίρι που έχω περάσει στη ζωή μου… ΑΔΕΙΟΣ ΕΝΤΕΛΩΣ… Μόνο η αγάπη των παιδιών μου με κρατούσε…
Το Σεπτέμβριο είδα μετά απο πολλά χρόνια μια παλιά μου συμμαθήτρια και αρχίσαμε μέσω Facebook να μιλάμε… Οι συνομιλίες δεν είχαν ΚΑΝΕΝΑ eρωτικό περιεχόμενο… Συζητάγαμε στην αρχή για χαβαλέ, αλλά μετά από λίγες μέρες λέγαμε τα προβλήματα στους γάμους μας… Εκείνη είχε θέματα με το σύζυγό της διότι τη χτυπούσε… Με το πέρασμα των ημερών και με δεδομένη την συναισθηματική μου απομόνωση, αλλά και τη δική της, απλά, πολύ απλά ερωτευθήκαμε… Ερωτευθήκαμε γιατί το είχαμε ανάγκη… Γιατί ήμασταν παρατημένοι….
Το είπα στη σύζυγό μου ότι δεν είμαι ερωτευμένος μαζί της… Της είπα ότι έχω ερωτευθεί μια άλλη γυναίκα, γιατί πολύ απλά όλα αυτά τα χρόνια ένιωθα υπηρέτρια!… Ξέρω ότι μπορεί να είναι ο πλέον λάθος χειρισμός από μεριάς μου, αλλά ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ άλλο….Αγαπώ τα παιδιά μου, αλλά δεν μπορώ να είμαι σε ένα σπίτι που θα νιώθω ξένος με τη γυναίκα μου… Γιατί έτσι νιώθω… Εννοείται πως θα πέθαινα για τα παιδιά μου, αλλά νιώθω παραμελημένος εντελώς συναισθηματικά… Έχω όλη τη διάθεση να το σώσω, αλλά δεν ξέρα αν πραγματικά θα αλλάξει τίποτα…Όταν ένας άνθρωπος έχει μάθει να περπατά στραβά 40 χρόνια, δεν θα αλλάξει περπατησιά τώρα…Ακόμα και αν το κάνει, αυτό θα κρατήσει για πολύ λίγο…
Τί κάνω λοιπόν; Σας ευχαριστώ και ζητάω συγγνώμη που σας κούρασα!
Απαντά η ψυχολόγος κυρία Βίκυ Μιχελή
Αγαπητέ φίλε του singleparent,
καταρχήν θα ήθελα να σου πω πως δεν κουράζεις καθόλου με την ιστορία σου. Ο σκοπός της σελίδας είναι να βοηθάμε στο βαθμό που είναι δυνατό όποιον απαευθύνεται σε εμάς. Πιο πολύ νομίζω σε κούρασε εσένα η καταγραφή της κατάστασης που βιώνεις και της κούρασης που αυτή συνοδεύεται, κι όχι εμάς που τη διαβάζουμε.
Δεύτερον, καταλαβαίνεις πως δεν μπορούμε να πάρουμε θέση ή να σου υποδείξουμε τι να κάνεις γιατί πρώτον είναι ένα απρόσωπο μήνυμα και δεύτερον κανείς δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση για εσένα και τη ζωή σου.
Όπως διαβάζω τα πράγματα η γυναίκα σου για κάποιους λόγους δικούς της (που προφανώς προ υπήρχαν αλλά δεν τα είχες προσeξει πριν την έλευση των παιδιών) δείχνει να έχει μια παραίτηση, μια παθητική αν θες συμπεριφορά.
Καπου εδώ θα ήθελα να ξέρω πώς είναι σαν μητέρα στα παιδά της, είναι κάτι το οποίο δεν αναφέρεις. Αυτό που αναφέρεις είναι το νοικοκυριό.
Καταλαβαίνω την παραμέληση που νιώθεις και η αλήθεια είναι πως είναι ένας σημαντικός λόγος για να προβεί ένας άνδρας σε εξωσυζυγική σχέση ή ακόμα και να σκέφτεται το χωρισμό.
Είναι άσχημο, αν όντως ισχύει, ότι ήθελε το δεύτερο παιδί για να ξεκουραστεί από τη δουλειά της. Κρατώ μια επιφύλαξη καθώς από τα γραφόμενα καταλαβαίνω πως είναι ένα συμπέρασμά σου κι όχι κάτι που σου έχει πει ρητά.
Δεν μπορώ να μην σου αναγνωρίσω την ειλικρίνεια σου απέναντί της, που της είπες πως δεν είσαι πια ερωτευμένος μαζί της και πως έχεις γνωρίσει κάποια άλλη γυναίκα. Ποια ήταν η αντίδρασή της σε αυτές σου τις δηλώσεις; Πώς το πήρε;
Θα σου έλεγα αν πραγματικά θέλεις να είσαι μαζί της, να πάτε κάπου μαζί και να κάνετε δουλίτσα παρέα. Αν πάλι είναι αρνητική μπορείς να πας σε έναν ειδικό μόνος σου και να θέσεις κάποιους στόχους για τη ζωή σου. Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως τα eρωτικά τρίγωνα μόνο δυστυχία προσφέρουν και προσθέτουν στην υπάρχουσα. Καθώς και αν οι γονείς είναι δυστυχισμένοι με έναν τρόπο είναι και τα παιδιά δυστυχισμένα.
Σου εύχομαι να ξεμπλέξεις το κουβάρι που κρατάς και να θέσεις όμορφους στόχους για όλους στην οικογένεια.
Με εκτίμηση
Βίκυ Μιχελή
Ψυχολόγος Πανεπιστημίου Αθηνών
Φοίβου & Αθηνάς 10
19005, Νέα Μάκρη
Τηλ: 2294300825
Κιν: 6944315963
E mail: vicky4micheli@yahoo.gr
Facebook: https://www.facebook.com/vickymicheli.psychologist.neamakri/
Skype: vicky_micheli
Από singleparent.gr
