Το αίμα νερό δεν γίνεται και, ό,τι κι αν συμβεί σε μια οικογένεια, τα αδέλφια τα ενώνει πάντα ένας δεσμός ισχυρός.
Ένας δεσμός που μοιάζει ακόμα πιο ισχυρός όταν μιλάμε για δύο αδελφές που ταίριαξαν από μικρές, έζησαν κοινές εμπειρίες, μοιράστηκαν τις ίδιες αναμνήσεις και έγιναν αχώριστες! Αυτές οι αδελφές είναι πραγματικά ευλογημένες που έχουν η μία την άλλη και δεν θα δίσταζαν να κάνουν τα πάντα η μία για την άλλη.
«Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσα κι αν έχω ζήσει, η αδελφή μου είναι πάντα στο πλευρό μου. Είναι ο βράχος μου, ο ώμος που θα κλάψω, το χέρι που θα κρατηθώ κι η έμπνευσή μου για να συνεχίζω. Η αδελφή μου είναι η καλύτερή μου φίλη και θα μπορούσα να κάνω τα πάντα για κείνη!
Θα είμαι δίπλα της όταν γελά, μα κι όταν πονάει.
Στα δύσκολα θα τρέχω κοντά της ακόμα κι αν πρέπει να αφήσω πίσω όλα τα υπόλοιπα.
Θα την καμαρώνω στις επιτυχίες της και θα είμαι δυο φορές περήφανη στις αποτυχίες της.
Θα στηρίζω τις επιλογές της και θα την προστατεύω όπου μπορώ.
Θα είμαι πάντα εκεί να της υπενθυμίζω πόσο σπουδαία, έξυπνη και ικανή είναι και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να την μειώσει.
Όσο μεγαλώνουμε, θα την αγαπώ ακόμα πιο πολύ και όποιος τολμήσει να την πειράξει, θα έχει να κάνει μαζί μου.
Και πάντα θα κρατώ σαν φυλαχτό αυτά που ζήσαμε μαζί, ενώ θα προσμένω όλα εκείνα που θα ζήσουμε στο μέλλον.
Γιατί η αδελφή μου είναι η καλύτερή μου φίλη και την αγαπώ περισσότερο κι από τον εαυτό μου.»
