Ο Γιάννης Φλωρινιώτης εξομολογείται στην Espresso και τον Αλκίνοο Μπουνιά ότι βρέθηκε κοντά στον θάνατο τρεις φορές.
Τον φοβάσαι τον θάνατο;
Όχι, δεν τον φοβάμαι. Και νομίζω πως θα ζήσω πολλά χρόνια. Αυτό είναι το κακό… (γέλια). Πάντως έχω βρεθεί τρεις φορές κοντά στον θάνατο και τη σκαπούλαρα.
Από αρρώστιες ή από ατυχήματα;
«Από απόπειρες δολοφονίας! Πήγαν να με σκοτώσουν. Την πρώτη φορά ήταν όταν είχα πρωτοπάει στο Τορόντο του Καναδά. Είχαν βάλει μπράβους από αντίπαλα μαγαζιά που δεν είχαν δουλειά, σε αντίθεση με το κέντρο στο οποίο τραγουδούσα, ώστε να με σκοτώσουν και να με πετάξουν στη λίμνη. Ευτυχώς παρενέβησαν ο μαέστρος και η τότε παρτενέρ μου και ξέφυγα από το αυτοκίνητο, στο οποίο πήγαν να με μπουζουριάσουν. Τρόμαξα τόσο, που τότε είχα αποφασίσει ακόμη και να σταματήσω το τραγούδι.
Τη δεύτερη φορά ήταν με έναν γνωστό επιχειρηματία νυχτερινού κέντρου, που πήγε να μου κόψει τον λαιμό με ένα σπασμένο τζάμι, επειδή κατέβαινα στα τραπέζια και μιλούσα με τους πελάτες. Το περιστατικό έγινε παρουσία των αδελφών Γαρμπή και, αν η Λιάνα δεν έβαζε φωνή και η Καίτη δεν λιποθυμούσε για να του αποσπάσουν για λίγο την προσοχή και να του ξεφύγω, θα με είχε σφάξει. Την τρίτη φορά ένας νεαρός με παρακάλεσε να πάω να δω τη μητέρα του, που τάχα ήταν βαριά άρρωστη και ήθελε να με γνωρίσει πριν πεθάνει γιατί ήταν φανατική θαυμάστριά μου.
Όμως, όταν μπήκα στο αυτοκίνητό του για να πάμε στο σπίτι της, διαπίστωσα πως ήταν ναρκομανής! Μέχρι να φτάσουμε, άρχισα να του λέω πως είμαι διατεθειμένος να τον πάω να κάνει αποτοξίνωση, ακόμη και να του βρω δουλειά σερβιτόρου, γιατί, πραγματικά, ήταν καλό παιδί. To ότι του μίλησα με αυτόν τον ωραίο και ανθρώπινο τρόπο τον έκανε να μου αποκαλύψει στη συνέχεια πως δεν υπήρχε μάνα και κάποιοι τον είχαν βάλει για να με ληστέψει και να με σκοτώσει! «Είσαι ο μόνος άνθρωπος που μου μίλησε τόσο ωραία. Σήκω και φύγε μην το μετανιώσω» ούρλιαζε κρατώντας στιλέτο. Έφυγα τρέχοντας»!
