Η τρίτη Κυριακή του Ιουνίου είναι αφιερωμένη στους μπαμπάδες.
Σχεδόν σε όλο τον κόσμο οι μπαμπάδες έχουν την τιμητική τους, καθώς σε ορισμένες χώρες υπάρχουν διαφοροποιήσεις.
Στην Αυστραλία γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου ενώ η Εκκλησία το γιορτάζει του Αγίου Πνεύματος (κινητή εορτή τον Ιούνιο). Στην Ευρώπη έπαψε να είναι «ημέρα του πατέρα» αλλά ονομάζεται «γιορτή του πατέρα» (fete des peres) με αρχή από τη Γερμανία που συνδεόταν άμεσα με την οικογενειακή έξοδο, τη γιορτή της μπύρας, κτλ.
Πώς προέκυψε η Ημέρα του Πατέρα
Η πρώτη γνωστή ιστορικά περίπτωση οργανωμένου εορτασμού της Ημέρας του Πατέρα έλαβε χώρα στο Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνια των ΗΠΑ στις 5 Ιουλίου 1908. Διοργανώθηκε από την Γκρέις Γκόλντεν Κλέιτον (Grace Golden Clayton), η οποία ήθελε να γιορτάσει προς τιμήν των 210 νεκρών πατέρων που έχασαν τη ζωή τους σε ορυχείο στην αποκαλούμενη Τραγωδία του Μόνονγκα (Monongah Mining disaster) μερικούς μήνες πριν στο Μόνονγκα της Δυτικής Βιρτζίνιας, τον Δεκέμβριο του 1907.
Είναι πιθανόν η Κλέιτον να επηρεάστηκε από τον πρώτο εορτασμό της ημέρας της μητέρας που έλαβε τόπο την ίδια χρονιά, λίγα μίλια μακριά. Η Κλέιτον διάλεξε την πιο κοντινή Κυριακή στα γενέθλια του προσφάτως εκλιπόντα πατέρα της για να διεξαχθεί η εορτή. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη μέρα δεν έλαβε την απαραίτητη προσοχή, καθώς επισκιάστηκε από άλλα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα στην πόλη, με αποτέλεσμα ούτε η Δυτική Βιρτζίνια να αναγνωρίσει τη συγκεκριμένη μέρα ως επίσημη εορτή, ούτε να εορταστεί ξανά. Όλη η αναγνώριση για την ημέρα του πατέρα πήγε στη Σονόρα Ντοντ (Sonora Dodd) από το Σποκέιν της πολιτείας Ουάσιγκτον.
Η Ντοντ μη γνωρίζοντας τίποτα για την προηγούμενη διοργάνωση στη Βιρτζίνια και επηρεασμένη επίσης από την Ημέρα της Μητέρας διοργάνωσε από μόνη της τη γιορτή του πατέρα, δύο μόλις χρόνια αργότερα από αυτήν της Κλέιτον. Ήθελε να τιμήσει τον πατέρα της, ο οποίος υπήρξε βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου (1861-1865) καθώς και όλους τους υπόλοιπους βετεράνους πατέρες του συγκεκριμένου πολέμου.
Το πρώτο νομοσχέδιο που πήγε στο αμερικανικό Κογκρέσο και αφορούσε στην επισημοποίηση της Γιορτής του Πατέρα το 1913 καταψηφίστηκε λόγω φόβων περί εμπορευματοποίησης της εορτής.
Το 1916 ο πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον επισκέφτηκε το Σπόουκεν όπου έκανε ομιλία για την Ημέρα του Πατέρα, καθώς και μία αποτυχημένη απόπειρα για την επισημοποίηση της γιορτής από το Κογκρέσο.
Το 1924, ο πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ πρότεινε επίσημα την καθιέρωση μιας ιδιαίτερης ημερομηνίας για τον εορτασμό του πατέρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς όμως να προβεί σε κάποια σχετική ενέργεια.
Όταν καθιερώθηκε από τους προέδρους των ΗΠΑ
Ύστερα από μερικές ακόμα αποτυχημένες προσπάθειες ανάδειξης της εορτής, το 1966 ο πρόεδρος Λίντον Τζόνσον εξέδωσε το πρώτο προεδρικό διάταγμα που τιμούσε επισήμως τους πατέρες, και καθιέρωνε την τρίτη Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα.
Έξι χρόνια αργότερα, το 1972, ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον οριστικοποίησε τη γιορτή ως μόνιμη εθνική εορτή των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.
Μετά την τελική επισημοποίηση του γιορτής από τον Νίξον, και ενώ υπήρχε η εντύπωση πως η πρώτη γιορτή του πατέρα είχε διοργανωθεί το 1910 από την Ντοντ, κάποιος παρευρισκόμενος στην εκδήλωση της Κλέιτον του 1908 κατόρθωσε να αποδείξει πως η γιορτή είχε ξαναγίνει δύο χρόνια νωρίτερα.
Ευχές για την Γιορτη του Πατέρα
Με αφορμή την Γιορτή του Πατέρα, συγκεντρώσαμε μερικά από τα πιο τρυφερά αποφθέγματα και λόγια αγάπης.
Μια οικογένεια για να είναι ευτυχισμένη χρειάζεται έναν μπαμπά που μπορεί καμιά φορά να γίνει και μαμά.
Πραγματικά πλούσιος είναι ο άντρας, του οποίου τα παιδιά τρέχουν στην αγκαλιά του όταν έχει άδεια χέρια.
Δεν μου είπε πώς να ζω: Έζησε και με άφησε να τον βλέπω.
Καμιά φορά, οι πιο φτωχοί άντρες, αφήνουν στα παιδιά τους την πιο πλούσια κληρονομιά.
Για κάποιους, το όνομα του πατέρα τους είναι σαν ένα ακόμη συνώνυμο της αγάπης.
Οι μπαμπάδες είναι κανονικοί άνθρωποι που η αγάπη τους μεταμορφώνει σε ήρωες, παραμυθάδες και τραγουδιστές.
Μπορεί να μην ήξερε να φτιάχνει πλεξούδες, να μαγειρεύει καλά και να προνοεί για όλα. Είχε όμως το πιο λαμπερό χαμόγελο και την πιο ζεστή αγκαλιά.
Ο μπαμπάς δεν είναι ούτε η άγκυρα που θα μας κρατήσει σ’ ένα σημείο ούτε το πανί που θα μας πάει μπροστά. Είναι ο φάρος που θα μας δείξει τον δρόμο.
Ο μπαμπάς μου, μου έδωσε το καλύτερο δώρο που μπορεί να σου κάνει κάποιος: πίστεψε σε ‘μένα.
Τι καλό έκανες για τον πατέρα σου, ώστε να περιμένεις τόσα απ’ το γιο σου;
Όταν επιτέλους καταλάβεις, ότι ο πατέρας σου συνήθως είχε δίκιο, εσύ ο ίδιος ήδη έχεις μεγαλώσει έναν γιο που έχει την πεποίθηση ότι ο πατέρας του συνήθως δεν έχει δίκιο.
