«Η θεά Τύχη δεν μου χαμογελούσε πάντα. Υπήρξα αποπαίδι της σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου».
Στο “Κ” της Καθημερινής και την Τασούλα Επτακοίλη μίλησε ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά του χρόνια.
Αποτυχίες είχατε; Τις ομολογείτε;
Αμέ, πώς δεν είχα! Άπασες παρούσες. Η μεγαλύτερη βέβαια δεν ήταν επαγγελματική γιατί συνεργάστηκα με σπουδαίους ανθρώπους και αξιώθηκα να πάρω ένα κομματάκι από τη σπουδαιότητά τους. Απέτυχα κάνοντας κακή διαχείριση του κοινωνικού μου προφίλ. Και καθόλου δεν μου αρέσει αυτή η λέξη: προφίλ. Δεν φανταζόμουν πως από τη στιγμή που κάνω καλά τη δουλειά μου πρέπει να φτιάξω και μια μάσκα, να τη φοράω και να μιλάω με συγκεκριμένο τρόπο για να είμαι αρεστός. Ξέρετε, όμως, είχα πολλές ατυχίες…
Σε τι αναφέρεστε;
Η θεά Τύχη δεν μου χαμογελούσε πάντα. Υπήρξα αποπαίδι της σε συγκεκριμένες στιγμές της ζωής μου. Οι συγγενείς μου, από την πλευρά της μητέρας μου, ήρθα από τη Μικρά Ασία διωγμένοι. Γεννήθηκα σε μια παράγκα το 1949. Το 1951 ο πατέρας μου έφυγε. Είχα δύσκολα παιδικά χρόνια. Αλλά η μεγαλύτερη ατυχία μου ήταν ότι ως πιτσιρικάς στερήθηκα τη γνώση, για την οποία διψούσα.
