Έλλη Κοκκίνου ξεκαθαρίζει πρώτη φορά, μιλώντας στο περιοδικό People, τι συνέβη με μια υπόθεση που αφορούσε στην κηδεμονία του γιου της, Αλέξανδρου και έγινε πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες.
Είδα μια είδηση…
Με αφορά; (γέλια)
Ναι. Είδα μια είδηση όπου ο τίτλος ήταν δυσάρεστος, αλλά οι πληροφορίες στο κείμενο ήταν παραδόξως ευχάριστες. Ο τίτλος έλεγε πως καταδικάστηκες ερήμην σε επτά μήνες φυλάκιση με αναστολή για υπόθεση που αφορούσε την κηδεμονία του παιδιού. Βέβαια, στο θέμα αναφερόταν πως όλο αυτό έγινε από παρεξήγηση και πως οι σχέσεις με τον πρώην σύζυγό σου έχουν αποκατασταθεί.
Ο τίτλος ήταν για να πουλήσει.
Μέσα όμως υπήρχε όλο το ρεπορτάζ.
Για όποιον κάνει «κλικ» για να διαβάσει. Ο τίτλος είναι που μένει και δεν σου κρύβω πως με ενόχλησε πολύ. Δεν έχω δώσει δικαιώματα. Θα μπορούσε η συγκεκριμένη δημοσιογράφος, από τη στιγμή που πρόκειται για κάτι τόσο σοβαρό –δεν είναι πως πάρκαρα παράνομα–, να μου τηλεφωνήσει. Ο δικηγόρος μου με πληροφόρησε πως αυτό που έκανε ήταν παραβίαση δικαστικών αρχείων. Έχω κάθε δικαίωμα να κινηθώ εναντίον της, αφού παραβίασε νομικό φάκελο, όπου περιέχονται προσωπικά στοιχεία. Αυτό απαγορεύεται. Μπορώ να κάνω και μήνυση και αγωγή, αφού είναι πασιφανές πως έχει διαβάσει τη δικογραφία. Με ποιο δικαίωμα δημοσιοποιεί προσωπικά μου δεδομένα; Καλή τη πίστη μου δεν κινήθηκα νομικά, γιατί δεν έχω διάθεση να μπαίνω σε δικαστικές περιπέτειες. Ελπίζω να εκτιμηθεί από μέρους της αυτό. Η δικαστική κλήση είχε πάει σε λάθος διεύθυνση. Δεν το γνώριζα, όπως δεν το γνώριζε και ο πρώην σύζυγός μου. Κι έτσι δικάστηκα και καταδικάστηκα ερήμην. Όταν είχαμε χωρίσει, κάναμε με τον πρώην σύζυγό μου διάφορες βλακείες, με μηνύσεις εκατέρωθεν. Πλέον τα έχουμε βρει. Με τις απεργίες δικηγόρων και δικαστικών η εκδίκαση των υποθέσεων τραβάει. Όταν έχουν γίνει μηνύσεις, για να σβηστεί από το δικαστικό αρχείο, θα πρέπει να παραστεί μία από τις δύο πλευρές για να πληροφορήσει το δικαστήριο πως έχει υπάρξει συμβιβασμός. Αυτό συνέβη και στις προηγούμενες υποθέσεις. Απλά στη συγκεκριμένη, όπου η κλήση δεν έφτασε ποτέ στα χέρια μας, βρέθηκα να έχω καταδικαστεί επειδή ήμουν εγώ η κατηγορούμενη. Ήταν του Αγίου Πνεύματος όταν διάβασα αυτή την είδηση και είχα μείνει άφωνη. Ήταν τριήμερο και ήταν κλειστά τα δικαστήρια. Φίλοι μου τηλεφωνούσαν κι εγώ απαντούσα «δεν ξέρω». Την επομένη με πληροφόρησε ο δικηγόρος πως η κλήση είχε πάει στο παλιό μου σπίτι. Τώρα εγώ πρέπει να κάνω έφεση, θα έχω κι άλλα έξοδα και θα διασύρομαι άνευ λόγου. Ήξερα πως θα ξεχαστεί την επομένη από όποιον διάβαζε όλο το ρεπορτάζ.
Άρα και οι δύο γονείς είστε κοντά στο μικρό.
Είμαι παιδί χωρισμένων γονέων και δεν νιώθω κανένα βάρος όταν το λέω. Είμαι πολύ πιο ευτυχισμένη που οι γονείς μου χώρισαν, από τη στιγμή που δεν επιθυμούσαν να είναι μαζί. Γιατί έτσι μεγάλωσα σε ένα πολύ πιο υγιές και χαρούμενο περιβάλλον, από το να έχω δύο γονείς που δεν ήθελαν να ζουν μαζί. Έμαθα από εκείνους πως κανένα παιδί δεν τραυματίζεται από ένα διαζύγιο, όταν και οι δύο φέρονται σαν ώριμοι ενήλικες και όχι σαν εγωιστικά παιδάκια. Μπορεί να σκοτώνονται μεταξύ τους, αλλά μπροστά στο παιδί πρέπει να είναι μαζί. Εμείς έχουμε καταφέρει να έχουμε μια ώριμη και καλή σχέση κι αυτό το εισπράττει το παιδί. Δεν μπορούμε να βάζουμε τον εγωισμό μας πάνω από το παιδί. Όποιος το κάνει διαπράττει μέγα σφάλμα και θα πρέπει να ξέρει πως κάποια στιγμή θα απολογηθεί για αυτό στο ίδιο του το παιδί. Μπορεί, για παράδειγμα, η μαμά να λέει πως «ο μπαμπάς είναι ο καλύτερος του κόσμου» και να μην είναι. Απλά θέλει το παιδί να αισθάνεται χαρούμενο και υπερήφανο για τον πατέρα του. Το παιδί όμως μεγαλώνει, διαμορφώνει άποψη, βλέπει… Αν ο ένας από τους δύο γονείς δεν είναι σωστός, από το ίδιο του το παιδί θα την ακούσει. Έτσι κι εγώ, όταν μεγάλωσα, είδα ποιος ήταν ο λάθος και ποιος ο σωστός, άσχετα αν η μητέρα μου προσπαθούσε να προφυλάξει εμένα, αλλά και τον πατέρα μου, τον οποίο υπεραγαπούσα και έχω χάσει εδώ και πολλά χρόνια. Ήταν μια πολύ σωστή μητέρα και διατηρούσε τις ισορροπίες.
