Σε μια βαθιά εξομολόγηση προχωρησε ο Στέφανος Βούρος, συζητώντας για τη αναπηρία του. Ο γιος του Γιάννη Βούρου ανέπτυξε την εμπειρία του προσφέροντας μια εμπνευσμένη ματιά στη ζωή με αναπηρία.
«Ας το πούμε αναπηρία, δεν είναι κακό να δαιμονοποιούμε τις λέξεις. Είναι μια αναπηρία, μια μορφή αναπηρίας. Έχω γεννηθεί χωρίς δάχτυλα στα άνω και τα κάτω άκρα. Οι γονείς μου αποδέχτηκαν την αναπηρία μου και βοήθησαν και εμένα να τη δεχτώ. Δεν ντράπηκα ποτέ για μένα, ούτε έκρυψα ποτέ τα χέρια μου.
Μια εφημερίδα είχε γράψει πως ο Γιάννης Βούρος έκανε ένα παιδί τέρας. Και με πήρε ο πατέρας μου, με πήγε στην εφημερίδα, με έδειξε και είπε “αυτό το αγγελούδι είναι τέρας;”. Μετά ζήτησαν συγγνώμη και όλα καλά».
Ο Στέφανος Βούρος είπε στη συνέχεια: «Οι γονείς μου με είχαν προετοιμάσει για ερωτήσεις που θα μου έκαναν τα παιδιά στο σχολείο. Δεν επέτρεψα ποτέ στους γύρω μου να με απορρίψουν λόγω της αναπηρίας μου. Δεν αντιμετώπισα ποτέ πρόβλημα στις σχέσεις μου με το αντίθετο φύλο. Μια κοπέλα με είχε απορρίψει γιατί είχε φετίχ με τα δάχτυλα».
