Yπάρχουν πραγματικά ευτυχισμένα ζευγάρια. Δεν είναι πρωταγωνιστές μιας ρομαντικής ταινίας, ούτε λογοτεχνικοί ήρωες. Τους συναντάμε καθημερινά. Είναι εκείνο το ζευγάρι γονέων που περπατάει αγκαλιασμένο κρατώντας στο κάθε χέρι από ένα παιδί και είναι και αυτά τα ασπρομάλλικα παππούδια που κάνουν πρωινούς περιπάτους και χαζογελούν σαν έφηβοι. Το νιώθεις ότι είναι ευτυχισμένοι από την ηρεμία στο βλέμμα και την τρυφερότητα που πλανάται στον αέρα.
Όσο πιο πολλά χρόνια είναι μαζί ένα ζευγάρι, τόσες περισσότερες διαβαθμίσεις έχει περάσει η σχέση του. Από τον τρελό έρωτα και το καρδιοχτύπι σε κάθε τους συνάντηση, μέχρι τον νιοστό καυγά τους, βίωσαν μια πληθώρα συναισυθημάτων, χαράς και λύπης. Υπήρχαν καλές μέρες, αλλά και άσχημες. Λόγια πικρά που δοκίμασαν τη σχέση τους. Κι όμως είναι ακόμη μαζί, δυνατοί. Γιατί ήξεραν και ξέρουν ότι καμία σχέση δεν είναι τέλεια, ούτε υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι. Και η πραγματική ευτυχία κρύβεται σε αυτήν την γνώση.
Πέρασαν δύσκολα, πληγώθηκαν και απογοήτευσαν ο ένας τον άλλον. Ωστόσο, μέσα από αυτές τις δυσκολίες έμαθαν να συγχωρούν και να αποδέχονται τα ελαττώματά τους. Δεν ήταν εύκολο, αλλά τα κατάφεραν γιατί ήξεραν ότι βρίσκονται στην ίδια ομάδα και όχι σε αντίπαλα στρατόπεδα. Επέλεξαν συνειδητοποιημένα να συμπορεύονται και να μοιράζονται τις καλές και κακές στιγμές του κοινού βίου, χωρίς να εγκαταλείπουν.
Τσαλάκωσαν την εικόνα τους και τσακώθηκαν πολλές φορές. Δεν φοβήθηκαν να εκφράσουν τα αληθινά τους συναισθήματα και παράπονα, ούτε ντράπηκαν να κλάψουν. Όμως ακόμη και στους επικούς καυγάδες τους υπήρχε σεβασμός. Δεν προσέβαλαν ο ένας τον άλλον ούτε χρησιμοποίησαν ύπουλους εκβιασμούς για να «κερδίσουν». Δεν πέρασαν ποτέ αυτή την κόκκινη γραμμή. Γιατί ήξεραν ότι ο εγωισμός δεν άξιζε για να χαλάσουν αυτό που με κόπο είχαν χτίσει.
Δεν υπάρχουν σχέσεις χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις και αυτό το ξέρουν καλά. Θα χρειαστεί αρκετές φορές να πεις «όχι» στο εγώ και τα θέλω σου για το καλό της σχέσης, των παιδιών σου, για να μπορέσεις να συνυπάρξεις με άλλον άνθρωπο. Κανένας δεν ίδιος με κανέναν. Και κανένας δεν γεννιέται υποχρεωμένος να καλύπτει τις ανάγκες κάποιου άλλου. Μπορούμε να νικήσουμε τον εγωκεντρισμό μας αρκεί να επιδιώκουμε την συντροφικότητα και την αλληλεγγύη.
Ευτυχισμένα ζευγάρια υπάρχουν, είναι εκείνα που πέρασαν δύσκολα αλλά τα κατάφεραν. Δεν το έβαλαν στα πόδια στις δυσκολίες. Ούτε φυσικά είχαν τον δρόμο τους στρωμένο με ροδοπέταλα. Θεμελίωσαν τη σχέση τους μέσα από τις δοκιμασίες, θεράπευσαν τις πληγές τους και δημιούργησαν κάτι ουσιαστικό και ατόφιο. Στο κάτω- κάτω, όπως είχε πει και ένας σοφός, «η ευτυχία είναι ένα πράγμα της ψυχής και όχι του σώματος. Η πηγή της βρίσκεται στην αφοσίωση και όχι στην ηδονή, στην αγάπη και όχι στην τέρψη.»
mama365.gr
