Ο Λεωνίδας Βελής, σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση του στην εφημερίδα Freddo και τον Νίκο Νικόλιζα μιλάει για τον θάνατο της συζύγου του και τη ζωή του στο Λας Βέγκας.
«Τα χρήματα που έβγαλα και τα επένδυσα σε ακίνητη περιουσία προέρχονται από τις εμφανίσεις μου στην Αμερική. Στην Ελλάδα δεν έβγαλα πολλά χρήματα. Ότι έβγαλα στην πατρίδα μου το επένδυσα σε σπίτια και φυσικά το έχω μετανιώσει τώρα λόγω της οικονομικής δυσπραγίας στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μου. Έφτιαξα ένα τεράστιο σπίτι στη Θεσσαλονίκη 400 τ.μ. για να μένω με τη σύζυγό μου, ωστόσο μετά τον θάνατό της μου είναι άχρηστο και το έχω βάλει σε πωλητήριο. Το ίδιο άχρηστα μου είναι και κάποια οικόπεδα τα οποία αγόρασα, χωρίς κανένα όφελος σήμερα. Στο Λας Βέγκας επίσης έχω ένα υπέροχο σπίτι όπου πηγαινοέρχομαι. Το όνειρό μου είναι να μένω 6 μήνες στην πατρίδα μου και 6 μήνες στο Λας Βέγκας».
«Όταν έφυγε η σύζυγός μου η Νικολέτα από τη ζωή, κλονίστηκα τόσο πολύ που για μένα δεν είχε νόημα να ζω. Ήμασταν μαζί 20 ολόκληρα χρόνια. Προσπαθήσαμε να αποκτήσουμε ένα παιδί και αποδείχτηκε ότι αυτή ήταν η αιτία του καρκίνου. Αν και προσπαθήσαμε, δεν τα καταφέραμε και η σύζυγός μου έπεσε σε κατάθλιψη. Ξεκινήσαμε να κάνουμε εξωσωματικές και της ήρθε ενδομήτριος καρκίνος. Από και και πέρα ξεκίνησε ο Γολγοθάς. Για πέντε χρόνια όταν της πρωτοπαρουσιάστηκε ο καρκίνος, σταμάτησα να ζω. Ζούσα απλώς για να τη σώσω. Δοξάζω τον Θεό που δεν έκανα καμία τρέλα και δεν αυτοκτόνησα. Ήθελα να την ακολουθήσω στο μακρινό της ταξίδι. Δεν ήθελα να ζω. Η σύζυγός μου ήταν η κολόνα μου. Ούτε κατά διάνοια σκέφτηκα να ξαναπαντρευτώ. Μετά τη Νικολέτα τέλειωσε η ζωή μου. Απλώς υπάρχω πλέον. Ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της ζωής μου».
