Για τη προσωπική της ζωή και για τον λόγο που είναι πλέον ακόμα πιο φειδωλή απ’ όσο υπήρξε παλιότερα στις αναφορές στην προσωπική της ζωή, μίλησε η Demy.
«Γενικά, δεν θέλω να τα δηλώνω, να τα συζητάω και να τα αναλύω αυτά γιατί θεωρώ ότι αποπροσανατολίζουν. Δεν το θεωρώ ταμπού ή παράλογο», αναφέρει στο Πρώτο Θέμα και συνεχίζει: «Σίγουρα μετά τη σχέση με τον Ακη, που ήταν κι εκείνος επώνυμος, βλέπω λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Ήταν και αρχή για μένα. Αντιλαμβάνομαι ότι λόγω αναγνωρισιμότητας υπήρχε ένα δημοσιογραφικό ενδιαφέρον. Ημουν πολύ φρέσκια στον χώρο και με φόβιζε περισσότερο μήπως τραβήξω την προσοχή λόγω της σχέσης μου και όχι λόγω της δουλειάς μου. Αυτό με τρόμαζε πιο πολύ, να με γνωρίζει κάποιος επειδή άκουσε ένα κουτσομπολιό για τη σχέση μου και όχι επειδή άκουσε ένα τραγούδι μου.
Προσωπικά, δεν ήμουν ποτέ φανατική του gossip, αλλά κατανοώ ότι όταν θαυμάζεις έναν καλλιτέχνη η περιέργεια ή το ενδιαφέρον για την προσωπική του ζωή είναι ένα υπαρκτό φαινόμενο. Δεν το κατακρίνω. Κι εγώ, αντίστοιχα, όταν θαυμάζω έναν καλλιτέχνη και πέσει το μάτι μου πάνω σε ένα δημοσίευμα που αναφέρεται στην προσωπική του ζωή θα πω “Α, για δες” ή μπορεί να χαρώ κιόλας αν είναι κάποιος που συμπαθώ. Είμαι απλώς λίγο πιο συγκρατημένη. Δεν είναι ότι δεν θα βγω έξω και θα περιορίσω τη ζωή μου. Αυτό που με ενοχλεί είναι αυτό που συμβαίνει πλέον με τα κινητά. Δηλαδή, κατανοώ τους παπαράτσι, που είναι η δουλειά τους αυτή, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική όσων σηκώνουν το τηλέφωνο, τραβάνε φωτογραφίες και τις στέλνουν στα media. Είναι λάθος το να παραβιάζεις την ιδιωτικότητα του άλλου σε ένα εστιατόριο.
Δεν έχω αντιμετωπίσει ποτέ κάποιο πρόβλημα με δημοσιογράφους, αλλά αυτή η παραβίαση του προσωπικού χώρου με ενοχλεί. Όταν μπήκα στον χώρο ήμουν πολύ άσχετη. Δεν τα είχα σκεφτεί αυτά, τα οποία πάνε πακέτο. Μου ανέφεραν ονόματα και δεν ήξερα κανέναν – έπρεπε να ρωτάω συνέχεια ποιος είναι ο ένας και ο άλλος. Ήξερα τους καλλιτέχνες, αλλά δεν είχα ιδέα για όσους βρίσκονται από πίσω στη βιομηχανία της μουσικής στην Ελλάδα. Οταν κάναμε το πρώτο μας τραγούδι, για την πλάκα μας περισσότερο, δεν περίμενα να έρθει μια δισκογραφική να μου κάνει πρόταση. Ολα έγιναν πολύ γρήγορα και ήμουν, ως έναν βαθμό, απροετοίμαστη. Δεν είμαι η Πολυάννα, έχω μάθει πολλά τα τελευταία χρόνια σε έναν χώρο που αποτελεί μεγάλο σχολείο. Σίγουρα, πάντως, απ’ όσα έχω δει μέχρι τώρα ο χώρος μας δεν είναι τόσο βρώμικος όσο ακούγεται ή όσο φοβόμασταν κι εγώ και οι γονείς μου στην αρχή. Ειδικά αν έχεις χτίσει ένα τείχος προστασίας γύρω σου.
Οι γονείς μου φοβόντουσαν και φοβούνται ακόμα. Η νύχτα έχει τους κινδύνους της για ένα κορίτσι που είτε βγαίνει να διασκεδάσει, είτε δουλεύει. Φοβούνται περισσότερο την οδήγηση τη νύχτα, τους πιωμένους οδηγούς και όχι τόσο τους ανθρώπους της νύχτας, που επειδή πλέον τους έχω γνωρίσει βλέπω ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ πιο ντόμπροι από τους υπόλοιπους. Ξέρω να προστατεύομαι. Πλέον, το μόνο και μόνιμο άγχος μου είναι να είμαι όσο το δυνατόν καλύτερη σε ό,τι κάνω», καταλήγει.
