Το 2017 ήταν μια δύσκολη χρονιά για τη Demy η οποία την επηρέασε και στη συνέχειά της, καθώς ήταν ένα παιδί που από μικρό ήθελε να είναι πάντα πρώτο σε ότι κάνει.
Η τραγουδίστρια αρνιόταν να τραγουδήσει εξαιτίας της κούρασης που είχε μετά τη Eurovision, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια δουλεύει με τον εαυτό της και με την ψυχική πάθηση OCD την οποία έχει από μικρό παιδί.
«Υπήρχε ανάγκη να ψάξω την ψυχή μου και με ψυχοθεραπεία και με διάβασμα πολύ και με σκέψη», δήλωσε στο The2NightShow και αναφέρθηκε στο 2017:
«Τα έχω διαγράψει λίγο όλα. Δεν το έχω συζητήσει ούτε με τους δικούς μου. Υπήρξε η απίστευτη περηφάνια και το δέος στο ταξίδι, αλλά επειδή είμαι αγχώδης και τελειομανής το βίωσα με πολύ άγχος. Έκανα νυχτερινές εμφανίσεις και είχα και την προετοιμασία για τη Eurovision, ζορίστηκα πολύ.
Όσο cool και να το παίζουμε, όταν υπάρχει μια κατάταξη το αποτέλεσμα μετράει και μετράει στην ψυχή. Είχα μάθει να είμαι πάντα πρώτη και αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο σοκ. Όταν μετά από κάποιους μήνες ηρέμησα βγήκε όλο το στρες. Ήταν σαν να μην ήθελα να τραγουδάω. Δεν αναγνώριζα τη φωνή μου, κουραζόμουν εύκολα. Το σώμα μου αρνιόταν. Ξαφνικά δεν είχα μέσο εκτόνωσης».
«Η αναγκαστική καραντίνα ήταν ένα καλό διάλειμμα για μένα. Ξεκουράστηκα και μου έλειψε το τραγούδι και τελικά ήρθα στα ίσια μου. Ήξερα τι πήγε στραβά στη Eurovision. Πήγα αγχωμένη και κουρασμένη, οπότε ξέρω τι πρέπει να κάνω για να το απολαύσω».
«Έχω από παιδάκι την ψυχική πάθηση OCD. Έχω εμμονή να τακτοποιώ κάποια πράγματα με συγκεκριμένο τρόπο για να μη μου συμβεί κάτι κακό. Ο σύντροφός μου το ξέρει αλλά επειδή κοιμάται πρώτος δεν τα βλέπει αυτά που συμβαίνουν».
«Κάνω ψυχοθεραπεία, ασχολούμαστε με την πηγή. Το έχω από πάρα πολύ μικρή. Ήμουν ένα παιδάκι που είχα φοβίες και αγχωνόμουν. Οι γονείς μου είναι μια γενιά που δεν τα έχει ψάξει αυτά τα θέματα», πρόσθεσε.
Για τις καταγγελίες στον καλλιτεχνικό χώρο δήλωσε: «Δεν μου έχει τύχει. Έχω προσπαθήσει να προστατευτώ. Με έχει προστατεύσει η εταιρεία και οι συνεργάτες μου που έμπαιναν μπροστά. Δεν σοκαρίστηκα με όλα αυτά. Ζούμε σε μια βαθιά σeξιστική κοινωνία. Δεν μου κάνει εντύπωση γιατί φοβόντουσαν να μιλήσουν. Πιστεύω ότι έχει να κάνει με τις αντιλήψεις που έχουμε. Μια γυναίκα που είναι απαιτητική στη δουλειά της είναι υστερική, ενώ ένας άντρας είναι επαγγελματίες. Μια γυναίκα αν θέλει να είναι με πολλούς άντρες χαρακτηρίζεται, ο άντρας παίρνει παράσημο».
