Μια γυναίκα που αντιμετώπιζε λευχαιμία κατάφερε να την ξεπεράσει μετά από 26 μήνες. Σε μια συγκινητική στιγμή, συνάντησε τον άνθρωπο που της έσωσε τη ζωή δωρίζοντάς της μυελό των οστών.
Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε η Δέσποινα Βουχούρη, η περιπέτεια που είχε με την υγεία της ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2021, όταν εισήχθη στο νοσοκομείο με συμπτώματα ίωσης.. Οι συνεχόμενες όμως εξετάσεις, όπως και το γεγονός ότι τα συμπτώματα που είχε δεν υποχωρούσαν οδήγησαν στην ακριβή διάγνωση, αυτή της οξείας μυελογενούς λευχαιμίας (ΟΜΛ), δηλαδή ενός καρκίνου των κυττάρων της λευκής σειράς, που χαρακτηρίζεται από ραγδαία ανάπτυξη των λευκών αιμοσφαιρίων που συσσωρεύονται στον μυελό των οστών και εμποδίζουν την παραγωγή αίματος.
«Είχα 80% κακά κύτταρα στον μυελό των οστών. Ήμουν έτοιμη να “ταξιδέψω”. Ήμουν 4,5 μήνες συνεχώς στο Μεταξά με πολύ αγώνα και κόπο. Σήμερα δοξάζω τον Θεό γιατί έφθασα τους 26 μήνες και είμαι ζωντανή ανάμεσά σας χάρη σε έναν από τους δύο Έλληνες που βρέθηκαν συμβατοί με εμένα αλλά και χάρη στους εξαιρετικούς γιατρούς μου» ανέφερε η κυρία Βουχούρη στο politischios.gr.
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε, «εγώ είχα την πιο σπάνια ομάδα ΑΒ+ και βρέθηκαν δύο Ελληνες 100% ιστοσυμβατοί, ο ένας έδωσε αλλά δεν ξέρω ποιος είναι. Έδωσα τα στοιχεία μου και τώρα περιμένω να με ζητήσει εκείνος. Ξέρουμε ότι είναι το νούμερο 198 από το Οραμα Ελπίδας και θέλω πολύ να τον γνωρίσω» δήλωσε συγκινημένη μπροστά σε δεκάδες φίλους και γνωστούς που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του γιου της Γιώργου, με την πρόφαση του εορτασμού των γενεθλίων της στον κήπο του σπιτιού τους στην περιοχή της Ευαγγελίστριας.
Ωστόσο, δεν γνώριζε ότι θα την περίμενε μια έκπληξη, καθώς θα γνώριζε από κοντά τον άνθρωπο που της έσωσε τη ζωή, διότι, παρά τις δεκάδες προσκλήσεις, ελάχιστοι γνώριζαν ότι ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν και το Νο 198, ο προπονητής χάντμπολ Αθανάσιος – Σάκης Βαλαβάνης από τη Δράμα, τον οποίο ο γιος της κυρίας Βουχούρη εντόπισε μέσω διαδικτύου, με αποτέλεσμα να έρθουν σε επαφή και στη συνέχεια να βρεθεί στη Χίο μαζί με την οικογένειά του.
Έτσι, για να της αποκαλυφθεί και να πραγματοποιηθεί η γνωριμία με τη λήπτρια, ο προπονητής επινόησε ένα τέχνασμα: ότι δήθεν έγινε λάθος στα μπαλόνια και, αντί να γράφει τη χρονολογία γέννησης της μητέρας του, έγραφε τη δική του.
«Με αποκαλούν ήρωα, δεν το δέχομαι, ένας απλός άνθρωπος είμαι, που συμμετείχα στην πλέον απλή διαδικασία, χαρίζοντας μια ζωή» είπε συγκινημένος για να πέσει ξανά στην αγκαλιά της Δέσποινας Βουχούρη, η οποία του χάρισε τον χρυσό Ταξιάρχη που φορούσε σε κρεμαστό και που, όπως είχε πει νωρίτερα, τον είδε τρεις φορές ολοζώντανο στο Μεταξά, τη στιγμή που οι φίλοι της από τα γύρω κρεβάτια πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλον
