Ο Τόνυ Μαυρίδης, μουσικός παραγωγός και συνθέτης, φωτογραφήθηκε με τη σύζυγό του, Εύα Καραμπατζάκη, και παραχώρησε μία αποκαλυπτική συνέντευξη στο περιοδικό «YOU» όπου μίλησε για τη σχέση του με την Έλενα Παπαρίζου τους λόγους που χώρισαν, την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού που έκαναν τη ζωή του μαρτύριο για τρία ολόκληρα χρόνια.
Εσύ είχες αρραβωνιαστεί με την Έλενα Παπαρίζου και λες ότι δεν σκεφτόσουν να κάνεις οικογένεια; Όλοι αυτό περιμέναμε…
«Η συγκεκριμένη ήταν τραγουδίστρια –ήμασταν στον ίδιο χώρο– και δέσαμε αρχικά για αυτό… Με τρόμαζε ο γάμος ανέκαθεν, ακόμα και με την Εύα όταν αποφασίσαμε να παντρευτούμε, μέχρι να φτάσει εκείνη η μέρα εγώ υπέφερα από το άγχος μου για να είναι όλα τέλεια και να τα καταφέρω. Είμαι αγχωτικός άνθρωπος και αυτό το πλήρωσα με την υγεία μου. Ακόμα και όταν ξαπλώνω να κοιμηθώ αν νιώσω ότι ένα τραγούδι δεν είναι όπως το θέλω, πετάγομαι πάνω και μόνο όταν το τελειοποιήσω κοιμάμαι…»
Το άγχος σού κόστισε στην υγεία σου;
«Φυσικά. Για να καταπολεμήσω το άγχος μου, την κατάθλιψη και τις κρίσεις πανικού που με έπιαναν κρατιόμουνα με χάπια, για ένα διάστημα έμεινα εκτός για να ηρεμήσω… Το 2008 ζούσα κλεισμένος σε ένα στούντιο, αυτή ήταν η ψυχοθεραπεία μου, με ψυχοφάρμακα και ηρεμιστικά, πήρα 36 κιλά από τα χάπια.»
Εκείνη την περίοδο όλες οι γυναίκες ήταν τρελά ερωτευμένες μαζί σου… Σε αποκαλούσαν «θεογκόμενο» και ζήλευαν την Παπαρίζου. Μη μου πεις ότι δεν το ήξερες…
«Είχα τρέλα τότε με τη γυμναστική, έκανα 4 φορές την ημέρα. Κάποια στιγμή έκανα το λάθος και πήρα αναβολικά που σε συνδυασμό με τον τρόπο ζωής μου, δουλειά τη νύχτα και κακή διατροφή –έτρωγα μόνο στεγνά ρύζια και κοτόπουλα– συν το στρες, δεν άντεξα… Πειράχτηκαν τα νεύρα μου και εκδηλώθηκαν η κατάθλιψη και οι κρίσεις πανικού. Ήμουνα από τις δύσκολες περιπτώσεις… Το 2008 ήρθε η απόλυτη κατάρρευση, πάθαινα κρίσεις σε καθημερινή βάση για 3 χρόνια, είχα αγοραφοβία, δεν μπορούσα να βγω έξω από το σπίτι, ήμουνα κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο… Από την κρεβατοκάμαρα στο σαλόνι έκανα να πάω 6 μήνες, από το σαλόνι στην εξώπορτα 2 χρόνια… Έμενα μέσα σε ένα στούντιο, πολλές φορές κοιμόμουνα εκεί, μου χτυπούσε την πόρτα η Παπαρίζου και μου έφερνε φαγητό, έτρωγα και άφηνα το πιάτο από έξω, όπως οι φυλακισμένοι…»
Πώς γίνεται ένας άντρας στην πιο δημιουργική του ηλικία να καταρρεύσει;
«Εγώ όταν βάλω κάτι στο κεφάλι μου θέλω να το πετύχω. Μετά το 2005 που η Παπαρίζου κέρδισε τη Eurovision της είπα ότι δεν έπρεπε να επαναπαυτούμε επειδή φτάσαμε στην κορυφή, αλλά ότι έπρεπε να κρατηθούμε εκεί και να μείνουμε ψηλά… Δεν μπόρεσα να χειριστώ, όμως, τόσο μεγάλη επιτυχία, τη χειρίστηκα όσο μπορούσα… Είχα τρελαθεί, το τηλέφωνό μου χτυπούσε διαρκώς, μας ζητούσαν συνεργασίες και έπρεπε να τους κουμαντάρω όλους στην εντέλεια, αλλιώς δεν θα συγχωρούσα στον εαυτό μου το ελάχιστο λάθος… Εμένα στόχος μου ήταν να γίνει η Έλενα η καλύτερη τραγουδίστρια της Ελλάδας, να τις φάει όλες, με την καλή έννοια… Δεν κοιμόμουνα, δεν έτρωγα, έπινα καφέ, έπαιρνα αναβολικά… Από το 1999 μέχρι το 2008 που κρατούσα τα σχοινιά στη δουλειά μας με την Παπαρίζου και οδηγούσα το καράβι σαν καλός καπετάνιος, όλα ήταν μια χαρά. Όταν όμως αρρώστησα έμεινα σπίτι, ενώ στο μεταξύ, μέχρι να συνέλθω, είχαν μπει οι αυλικοί από γύρω και είχαν αλλάξει τα πάντα.»
