Η Άννα Χατζησοφιά μίλησε για τους θετούς της γονείς και το πώς έμαθε την αλήθεια για την υιοθεσία της.
«Είχα υιοθετηθεί από την αδελφή του πατέρα μου. Δέχτηκα πάρα πολλή αγάπη απλώς ήταν τραυματικό όλο το συμβάν γιατί υπήρχαν πολλοί θάνατοι στην οικογένεια. Αυτό ήταν το βασικό ζήτημα στην οικογένεια. Η αδελφή του πατέρα μου που με είχε υιοθετήσει πέθανε όταν ήμουν 4-5 χρονών και όταν ήμουν έκτη Δημοτικού πέθανε και ο θετός μου πατέρας.
Τότε επέστρεψα στους φυσικούς που μου γονείς και έμαθα ότι είμαι υιοθετημένη. Το λάθος που είχε γίνει ήταν ότι δεν το ήξερα. Αν μου το λέγανε, θα ήταν πιο αντιμετωπίσιμο με την έννοια του ότι υπήρχε και το τραύμα του θανάτου του ανθρώπου που με μεγάλωσε. Θα το βίωνα λίγο πιο ομαλά.
Ήταν λίγο δύσκολο μέχρι να εγκληματιστώ. Αισθανόμουν ξένη, ήμουν ξένη. Οι γονείς μου, μού έδωσαν πολύ μεγάλη ελευθερία. Ήμουν και θρασύς. Κάπνιζα από 15 χρονών, και το έκοψα στα 30, και έστελνα τον πατέρα μου να μου πάρει τσιγάρα. Είχα τρία αδέρφια τα οποία μέχρι κάποια στιγμή γνώριζα ως ξαδέρφια. Και οι δυο πατέρας μου, μού είχαν τεράστια αδυναμία».
