Μην σταματήσεις ποτέ να μου γκρινιάζεις.
Άσε με να σου λέω πως δεν αντέχω άλλο την γκρίνια σου και την μουρμούρα σου.
Άσε με να μουτρώνω και να κάνω επιδεικτικά πως δεν σε ακούω.
Την στιγμή που θα σταματήσεις να μου γκρινιάζεις και να μου την λες ακόμα και για το πώς αναπνέω.
Την μέρα που δεν θα σε νοιάζει άλλο το τι κάνω, το πώς το κάνω και γιατί.Ξέρω πως η γκρίνια είναι ο δικός σου τρόπος να πεις “νοιάζομαι”, “αγαπάω”, “διεκδικώ”.
Ξέρω πως η μουρμούρα είναι ο δικός σου τρόπος να πεις “πρόσεχε”.Κι εγώ, που κάνω πως δεν σε ακούω, να ξερες πόσες φορές σε τσιτώνω επίτηδες, μόνο και μόνο για να σε δω να αντιδράς.
Μόνο και μόνο για να δω ότι είσαι εσύ που ακόμα με νοιάζεσαι. Που ακόμα με αντέχεις.
Που ακόμα θες να προσέχω για σένα, για εμάς.
Προσπάθησε να καταλάβεις τι σου λέει ή τι δεν σου λέει και το βγάζει έτσι.
Γιατί μπορεί να νομίζεις πως το χειρότερο της είναι η γκρίνια της, αλλά αν έρθεις αντιμέτωπος με την αδιαφορία της, τότε πίστεψέ με, θα κάνεις το πάν για να σου ξαναγκρινιάξει.
Για έναν καβγά ακόμα!
Πώς το λέει η Αννούλα;; … και πέμπτον για να τελειώνουμε, ποτέ μας δε μαλώνουμε.
Να μαλώνετε αδέρφια! Να γκρινιάζετε! Να διεκδικείτε! Να λέτε αυτά που νιώθετε! Να ζηλεύετε!
Να τον ζείτε τον έpωτα με όλες του τις διακυμάνσεις.
Πήξαμε στους politically correct έpωτες και στις comme il faut συμπεριφορές και ξεχάσαμε πως ο έpωτας, είναι ένα γοητευτικό κwλόπαιδο..
Γράφει ο Κωνσταντίνος Καρύδης
Πηγή: loveletters.gr
