Δεν πρέπει να νιώθουμε λύπη για το να μεγαλώνουμε. Αντίθετα, πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε ηλικία με χαρά και αισιοδοξία, για τον πλούτο των εμπειριών που μας προσφέρει. Η δεκαετία των 40 και 50 ενδέχεται να φαντάζει φοβερή για κάποιους, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει την κορύφωση της ζωής μας!
Γίναμε πιο σοφές και απαιτητικές στις επιλογές μας σχετικά με τους ανθρώπους γύρω μας. Τελικά αποδεχτήκαμε και αγαπήσαμε τον εαυτό μας για αυτό που είμαστε, και δεν έχουμε πλέον να φοβόμαστε τίποτα ούτε κανέναν. Σας παραθέτουμε αυτήν την ανάρτηση που τα λέει όλα, ώστε να ταυτιστείτε ελεύθερα!
«”Γερνάς” μου είπαν, “δεν είσαι πια εσύ. Γίνεσαι μελαγχολική και μοναχική”.
Απάντησα ”Δεν γερνάω ”.
Γίνομαι σοφή. Έχω πάψει να είμαι αυτό που αρέσει στους άλλους για να γίνω αυτό που μου αρέσει να είμαι.
Έχω σταματήσει να αναζητώ αποδοχή από τους άλλους για να αποδεχτώ τον εαυτό μου.
Όχι! Δεν γερνάω.
Γίνομαι διεκδικητική, επιλεκτική τόπων, επιλεκτική ανθρώπων, επιλεκτική εθίμων και ιδεολογιών.
Έχω εγκαταλείψει τις προσκολλήσεις, τον περιττό πόνο, τους τοξικούς ανθρώπους, τις άρρωστες ψυχές και τις σάπιες καρδιές.
Δεν είναι λόγω πικρίας, είναι απλά για υγεία, ειρήνη, ηρεμία και πάνω απ’ όλα για την αγάπη του εαυτού…»
