Ο Γιώργος Δασκαλάκης μίλησε για τη δύσκολη μάχη που δίνει με τον καρκίνο και την επίπονη περιπέτεια της υγείας του. Αποκάλυψε πως αν είχε αγνοήσει τα τελευταία σημάδια δεν θα ήταν σήμερα κοντά μας. Ο Γιώργος Δασκαλάκης είναι παράδειγμα αγώνα και αντοχής για όλους μας.
Μιλώντας στην εκπομπή, «Επί τόπου», και τον Νάσο Γουμενίδη, ανέφερε συγκεκριμένα: «Τα τελευταία τρία χρόνια με πάει ρολόι, δεν με έχει αφήσει. Ό,τι αφορά με τον καρκίνο. Όλοι λένε ότι είμαι ήρωας, εγώ δεν κάνω τίποτα. Εγώ αυτό που κάνω είναι να αντέχω τους πόνους, να είμαι σε ένα κρεβάτι εδώ και 1,5 χρόνο, να τηρώ αυτά που είπε ο γιατρός μου, να κλαίω και να ταλαιπωρώ τους γύρω μου. Και αντέχω! Και όλα αυτά τα μηνύματα που μου στέλνουν, κάντε το, αξίζει!
Οι καλύτερες κουβέντες γίνονται τη νύχτα. Η Μαρία μου είπε ότι είμαι ήρωας αλλά εγώ είμαι σαν τα μωρά, με αφήνεις στο κρεβάτι και μένω εκεί.
Άρχισα να νιώθω ατονία. Όπως με πήγες το 2013 στη Γερμανία για το στομάχι, πάντα αγνοώ. Μου έλεγε η Μαρία ότι είμαι κίτρινος και τα καμπανάκια τα αγνοούσα. Έβγαλα ένα σπυράκι στη μασχάλη και έλεγα “δεν είναι τίποτα”. Μέχρι που σωριάστηκα από το σκαμπό μέχρι που ήρθα στο σπίτι και ήθελα να δείξω ότι είμαι καλά αλλά δεν ήμουν.
Θυμάμαι ότι με έφεραν στο σπίτι οι συνάδελφοι και είπα στη μητέρα μου “πάρε ασθενοφόρο”. Αν το είχα αφήσει, θα μου άναβες καντήλι. Στο νοσοκομείο πήγα ένας πεθαμένος που είχε λίγο ανοιχτά τα ματάκια του. Όταν ήρθε το ασθενοφόρο και με πήραν αγκαλιά, σηκώθηκα και κοιτάω τον ορό στο σπίτι και είπα στη μητέρα μου “Έχω καρκίνο”. Η μάνα μου δεν το είχε παραδεχτεί και 6-7 μήνες μετά. Όταν πήγα εκεί είδα και τα δύο μου χέρια με ορούς. Ήμουν νεκρός!
Είχα πάθει ελεφαντίαση και έτρεχαν υγρά από παντού. Αυτός ο καρκίνος που έχω εγώ είναι ύπουλος, π@#$στης, κακός. Σου χτυπάει ήδη εκεί που είχες πρόβλημα. Με τον γιατρό μου την πρώτη μέρα τσακώθηκα. Εγώ του χρωστάω τη ζωή μου. Αυτός είναι ήρωας!».
