Η Χαρούλα Αλεξίου και ο γιος της Μάνος Θεοφίλου μίλησαν στο περιοδικό Vogue για την ιδιαίτερη σχέση τους, το πώς η καλλιτεχνική τροχιά της αγαπημένης ερμηνεύτριας επηρέασε την παιδική ηλικία του γιου της, την υιοθεσία και την ειλικρινή στάση που κράτησαν τόσο αυτή όσο και ο σύζυγός της απέναντι στον γιο τους.
∆ιάβαζα κάτι που είχατε πει σε µια συνέντευξή σας στον Θανάση Λάλα: ότι αν γεννιόσασταν σήµερα, θα θέλατε να δουλεύετε σε βρεφοκοµείο και να αλλάζετε µωρά. Είναι αλήθεια;
Χ.Α.: Αχ, τα µωρά! Ρε παιδί µου, το να κρατήσεις στα χέρια σου µωρό είναι σαν να τρως γαλακτοµπούρεκο! Λιώνω… Μόλις ακούσω ότι γέννησε κάποια γνωστή µου, κλείνω ραντεβού να πάω να το αλλάξω! Θέλω µωρά κοντά µου, ζεσταίνεται το στήθος µου. Καλά, αν καθίσω σε κανένα καφέ και δω κοπέλα να έρχεται µε το µωρό της, φοβάµαι ότι θα παρεξηγηθώόπως κοιτάζω. Αυτή είναι η χαρά της ζωής.
Υπήρχε πάντα µέσα σας αυτό το συναίσθηµα;
Χ.Α.: Ναι, ναι, πάντα.
Τι σκεφτόσασταν για τη µητρότητα πριν γίνετε µητέρα;
Χ.Α.: Κοίταξε, όταν έχεις µια πολύ έντονη µητέρα, όπως η δική µου, που ήταν ένας δυναµικός και ταυτόχρονα συναισθηµατικός άνθρωπος, θέλεις κι εσύ να γίνεις έτσι. Θέλεις να πάρεις αυτόν τον ρόλο στη ζωή.
Σε ποια φάση της ζωής σας αποφασίσατε ότι θέλετε να γίνετε µητέρα;
Χ.Α.: ∆εν είναι η στιγµή που το αποφασίζεις, είναι η στιγµή που ανοίγει ο ουρανός και έρχεται, η στιγµή που σε ακούει οΘεός. ∆εν µπαίνεις σ’ ένα αυτοκίνητο και φεύγεις. Κάποια στιγµή ένιωσα έτοιµη και µου συνέβη. Πιστεύω ότι ο γιος µου µε άκουσε και ήρθε. Όταν µια γυναίκα θέλει να γίνει µάνα και δεν το βάζει κάτω, γίνεται. Τώρα πια, ευτυχώς, υπάρχουν όλες αυτές οι µέθοδοι, η επιστήµη έχει προχωρήσει.
Εγώ µένω στο µεταφυσικό κοµµάτι. Μπήκε τόσο φως στη ζωή µου µε τον ερχοµό του γιου µου, που το θεωρώ σαν ένα µικρό θαύµα που προκάλεσε η επιθυµία µου. Ακόµη και το ότι δεν ήρθε σε µια ηλικία που µπορεί να µην ήµουν έτοιµη, είναι µέρος του θαύµατος. Πιστεύω ότι κακώς τα παιδιά δεν πάνε πιο εύκολα σε γονείς.
Μιλάω για το θέµα της υιοθεσίας. Ναι, πρέπει να επιλέξουµε τους ανθρώπους που είναι κατάλληλοι, αλλά τα παιδιά, και από την κοιλιά σου να τα βγάλεις, αν δεν είσαι καλός γονιός, δεν θα είναι χαρούµενα. Το παιδί χρειάζεται σωστούς γονιούς. Κανείς όµως δεν ξέρει πόσα λάθη θα κάνει στην πορεία. Ο γιος µου υπήρξε πολύ τυχερός στην απόφασή του να έρθει σ’ εµένα. Έτσι πιστεύω.
Μάνο;
Μ.Θ.: Τι να πω εγώ; Νοµίζω ότι τα είπε όλα. Ναι, όντως, είναι σαν να µου έκατσε το Τζόκερ κατά κάποιον τρόπο. Εντός εισαγωγικών.
Είναι δεδοµένο ότι η µητρότητα και η γονεϊκότητα δεν είναι βιολογική υπόθεση. Η αγάπη είναι το κλειδί. Υπάρχει, όµως, κάτι που δεν ξέρουµε για την υιοθεσία; Κάτι που µπορεί να µην το περιµένεις και να προκύψει στη διαδροµή;
Μ.Θ.: Το µοναδικό που θα σκεφτόµουν είναι το να το κρύψει ο γονιός από το παιδί του. Εγώ από τότε που έχω αναµνήσεις, γνωρίζω ότι είµαι υιοθετηµένος. Και, για να είµαι ειλικρινής, δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να ψάξωτους βιολογικούς γονείς µου. Αισθάνοµαι ότι έχω όλη την αγάπη της Γης, τι παραπάνω να ζητήσω;
Χ.Α.: Αυτό που δεν ξέρεις µπορεί να φέρει απρόοπτα. Στον Μάνο είπαµε ότι είναι υιοθετήµενος απ’ όταν άρχισε να λέει τις πρώτεςτου λέξεις. Εγώ, στην ηλικία που βρίσκοµαι, ένιωσα την ανάγκη να µιλήσω µε τα αδέλφια των γονιών µου για να µάθω περισσότερα γι’ αυτούς. Ποτέ δεν ξέρεις ακριβώς πώς ήταν οι δικοί σου και ιδιαίτερα στην ελληνική οικογένεια που δεν µιλάει κανείς.
Υπάρχουν µυστικά, ταµπού, ασθένειες που δεν έχουν ειπωθεί. Τα παιδιά δεν γνωρίζουν. Ο Μάνος ξέρει τη συναισθηµατική µας ζωή, τη δική µου και του πατέρα του, πώς ήµασταν πριν γεννηθεί, πώς µετά. Νοµίζω ότι είναι σε πιο προνοµιακή θέση από άλλα παιδιά που ζουν µε τους βιολογικούς τους γονείς. Για µένα αυτό έχει µεγάλη σηµασία.
Η µητέρα σου είναι και δική µας συγγενής. Εννοώ ότι είναι µια καλλιτέχνις που έχει ανταλλάξει πολύ συναίσθηµα µε τον κόσµο. Η Χαρούλα της καρδιάς µας, συνηθίζουµε να λέµε. Αυτό πώς το βίωσες; Ένιωσες ποτέ ότι η δουλειά της στερεί κάτι από σένα;
Μ.Θ.: Όταν ήµουν πιο µικρός, ναι. Τα παιδιά είναι εγωιστές. Θέλουν τον γονιό µόνο για τον εαυτό τους. Αλλά σήµερα, που καµιά φορά η ίδια αυτοµαστιγώνεται για κάποιες επιλογές της, εγώ τις ίδιες επιλογές τις έχω σαν παράσηµα µέσα µου για τη µάνα µου. Χαίροµαι που δούλεψε σκληρά και κατάφερε να είναι αυτή που είναι.
Χ.Α.: ∆εν θέλωνα πωότι έχωυπάρξει η πιο σωστή µάνα, γιατί είµαι άνθρωπος συναισθηµατικός, που σηµαίνει ότι δεν µπορώ να παίρνω πάντα τις σωστές αποφάσεις. Επίσης είµαι φιλόδοξη, άρα έδωσα πολύ χώρο στη δουλειά µου. Όταν σου ανοίγεται έναςτέτοιος κόσµος, το παιδί σου µπορεί να µένει και λίγο πίσω, αλλά θέλω να πιστεύω ότι ο Μάνος ένιωθε ότι η µάνα του είναι εδώ. ∆εν έφυγα από τη χώρα, ενώ µου δόθηκε η ευκαιρία για καριέρα στο εξωτερικό.
Μ.Θ.: Αυτό εγώ δεν το ήξερα.
Τι σκέφτεσαι που το ακούς;
Μ.Θ.: Ότι θα έπρεπε να το είχε κάνει.
Χ.Α.: Πώς θα ήταν δυνατόν; Θυµάµαι το 1986 που πήγα για κάποιες συναυλίες στο Παρίσι και άνοιξε εκεί µια πόρτα. Το σαµποτάρισα αµέσως. Πήρα τόσα πράγµατα όµως από το τραγούδι µου, δεν ένιωσα ποτέ ότι θυσιάζω κάποια καριέρα. Ήταν µεγάλη η αγκαλιά της Ελλάδας και πολύ ελληνικό αυτό που έκανα για να πω «τι κρίµα που δεν έφυγα». Και ύστερα, το παιδί είναι ένα πολύ γλυκό µεθύσι.
∆εν θα ξεχάσω ποτέ όταν είχα φύγει για περιοδεία στην Αµερική. Λίγο πριν, ήµασταν διακοπές στη Μυτιλήνη και ο Μάνος είχε κάνειτα πρώτα του βήµατα. Έφυγα και όταν επέστρεψα, µε άφησε το πούλµαν στην είσοδο της πολυκατοικίας. Τον κατέβασε η γιαγιά του και έτρεξε µε τα χεράκια του ανοιχτά στην αγκαλιά µου. Τι να µου λένε, µωρέ, όλα τ’ άλλα;
Έχετε την τυπική σχέση µάνας-γιου; Και, τελικά, υπάρχει τυπική σχέση µάνας-γιου;
Χ.Α.: Η µάνα είναι ένα τέρας, µια µάγισσα µε πολλά φίλτρα τα οποία εφαρµόζει συνέχεια για να παρακολουθείτη ζωή του παιδιού της! Θέλει να βρίσκειτρόπους να επικοινωνεί µαζίτου, να το ελέγχει, να το κρατάει… Ο γιος είναι ένα άλλο τέρας, που ξέρει καλά τι κάνει η µάνα και την ελέγχει επίσης!
Μ.Θ.: Γελάω
tlife.gr
