O Nίκος Κοκλώνης μίλησε για την προσωπική του ζωή κι έκανε μια εξομολόγηση.
«Όταν πέφτουν τα φώτα του Just, την Κυριακή που ξυπνάω ή και τη Δευτέρα ακόμα, είναι οι χειρότερες μέρες μου. Τότε συνειδητοποιείς ότι είσαι μόνος σου. Όλος αυτός ο κόσμος που σε αγκαλιάζει το Σάββατο, το κοινό που σε τραβάει για φωτογραφίες και σου κάνει την πλάκα του, “ξεφουσκώνει” την Κυριακή και αυτό το κενό αίσθημα πονάει. Το έχουμε ζήσει όλοι οι άνθρωποι στην τηλεόραση», είπε χαρακτηριστικά.
Όπως ανέφερε στη συνέχεια, μεγάλη σημασία σε όσα νιώθει παίζει το γεγονός ότι είναι ελεύθερος και δεν έχει δίπλα του έναν άνθρωπο.
«Ίσως επειδή είμαι ελεύθερος, ξέρεις ποιο είναι αυτό που πονάει πιο πολύ; Όταν πέφτεις στο κρεβάτι το βράδυ κι η άλλη θέση είναι άδεια. Αυτό είναι μια αλήθεια. Ο κόσμος έχει συνηθίσει να λέμε μόνο χαρούμενα πράγματα Είναι μεγάλο το μερίδιό μου σε αυτό. Ίσως είναι η ζωή μας τέτοια», εξήγησε.
Τέλος, ανέφερε πως μεγαλώνοντας νιώθει άλλες ανάγκες. Ανάμεσα σε αυτές είναι να βρει έναν άνθρωπο για να είναι μαζί.
«Δεν ξέρει κανείς πως είμαι πίσω από τις κάμερες, στην καθημερινότητά μου. Δεν θέλω να είμαι μόνος. Όσο μεγαλώνουμε, θέλουμε να βρούμε έναν άνθρωπο να μας αγκαλιάσει συναισθηματικά. Γιατί το σαρκικό είναι εύκολο να το βρεις και το ξέρεις καλά», κατέληξε.
