“Είσαι πραγματικά τυχερή που μαγειρεύει ο σύζυγός σου”, “Είσαι πραγματικά τυχερή που ο σύζυγός σου σηκώνεται για τα παιδιά τη νύχτα” και “Είσαι πραγματικά τυχερή που ο σύζυγός σου σε αφήνει να βγεις ένα βράδυ με τις φίλες σου”.
Τυχερή! Προφανώς αυτό είμαι. Είναι κάτι που ακούω επανειλημμένα από άλλες γυναίκες, και δεν σταματάει ποτέ να με διασκεδάζει, αλλά και να με απογοητεύει συγχρόνως. Τι σχέση έχει η τύχη με όλο αυτό;
Έχουμε κάνει πολλά όσον αφορά την ισότητα και αναγνωρίζουμε τους ρόλους των γυναικών τόσο στο σπίτι όσο και στο χώρο εργασίας. Ωστόσο, υπάρχει ακόμα αυτή η απαρχαιωμένη σκέψη που κυριαρχεί στην κοινωνία μας.
Είναι αυτή η ιδέα ότι κάθε γυναίκα της οποίας ο σύζυγος κάνει κάτι είτε με τα παιδιά είτε με τις δουλειές του σπιτιού, θεωρείται «τυχερή».
Ας το δούμε λίγο απο την ανάποδη γιατί φαίνεται αρκετά αστείο…
Για παράδειγμα, ακούτε ποτέ έναν άντρα να λέει πόσο «τυχερός» είναι επειδή η γυναίκα του αλλάζει πάνες; Πόσο «τυχερός» είναι επειδή η γυναίκα του καθαρίζει την τουαλέτα ΣΥΝΕΧΕΙΑ; Ή πόσο «τυχερός» είναι που έχει μια γυναίκα που τον υποστηρίζει στην καριέρα του;
Έχει ρωτήσει κανένας ποτέ έναν άνδρα που πάει στη δουλειά “ποιός σου κρατάει τα παιδιά;” Για μαντέψτε πόσες φορές έχουν ρωτήσει εμένα…
Ωστόσο, οι άνδρες δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να τροφοδοτήσουν αυτήν τη σκέψη περαιτέρω καθώς υπερηφανεύονται για τις συνεισφορές τους στην οικογενειακή ζωή.
Φουσκώνουν τα στήθη τους και υπερηφανέυονται για το πώς «κράτησαν τα παιδιά» αυτό το Σαββατοκύριακο. Ομοίως, χαίρονται με την ψευδαίσθηση για το οτι έχουν αναλάβει στερεοτυπικά “ανδρικά” καθήκοντα όπως “κούρεμα του γκαζόν” ή “πλύσιμο του αυτοκινήτου”.
Ωστόσο, πιστεύω ότι η αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι «τυχερές» διαιωνίζεται επίσης από τη γνώση ότι, δυστυχώς, οι ίσες ευθύνες εξακολουθούν να μην υπάρχουν.
Μελέτες έχουν δείξει ότι, ανεξάρτητα από τη δική τους κατάσταση εργασίας, οι γυναίκες κάνουν το μεγαλύτερο μέρος των οικιακών εργασιών. Είναι επίσης κατά κύριο λόγο υπεύθυνες για την ανατροφή των παιδιών, ενώ βάζουν τη δική τους ζωή και τις δικές τους προτεραιότητες στην άκρη.
Οι παραδοσιακοί ρόλοι των φύλων, με τους οποίους τα αρσενικά θεωρούνται ως εκείνοι που εργάζονται και οι γυναίκες ως υπεύθυνες για το σπίτι, εξακολουθούν να υπάρχουν στην κοινωνία μας.
Οτιδήποτε δεν ταιριάζει με αυτό θεωρείται άτυπο και ωφέλιμο για τις γυναίκες.
Κοινωνικές δομές που προσφέρουν άδεια μητρότητας για τις γυναίκες, το χάσμα των αμοιβών που εξακολουθεί να υπάρχει και οι άκαμπτες αντιλήψεις μας για το τι κάνει έναν άνδρα «αρσενικό», διαιωνίζουν αυτόν τον τρόπο σκέψης.
Υπάρχει επίσης μεγάλη πίεση στις γυναίκες για να είναι καλές μητέρες και καλοί σύντροφοι, και αυτό συχνά μεταφράζεται ως υποχρέωση να κάνουμε τα πάντα ως γυναίκες.
Η αλλαγή αυτού του τρόπου σκέψης δεν είναι απαραίτητη μόνο για την ισότητα, αλλά και για τη δημιουργία ικανοποιητικών σχέσεων και, στη συνέχεια, ισχυρότερων οικογενειών δεσμών.
Έρευνα έδειξε ότι οι ισότιμες σχέσεις οδηγούν σε υψηλότερη ικανοποίηση και ευτυχία στις σχέσεις, από τις άνισα ισορροπημένες σχέσεις.
Εν τω μεταξύ, ενθαρρύνω τις γυναίκες να μην αναφέρονται σε άλλους ως «τυχερές» αν ο σύζυγός τους παίρνει ένα ξεσκονόπανο. Χρησιμοποιώντας μια τέτοια ορολογία, ενδέχεται να είμαστε ασυνείδητα ένοχοι για την επιβολή αυτής της ξεπερασμένης σκέψης.
Το να χρησιμοποιούμε τη λέξη “βοήθεια” και ότι ένας άντρας “βοηθάει” με τα παιδιά ή στο σπίτι, είναι παράλογο. Δίνει την εντύπωση οτι η γυναίκα είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ να κάνει τα πάντα σε καθημερινή βάση, ενώ ο άντρας έχει την ΕΠΙΛΟΓΗ να μην κάνει τίποτα.
Γιατί εκείνος γυρνάει “κουρασμένος” απο τη δουλειά, ενω η γυναίκα όχι. Γυρνάει ξεκούραστη και γι αυτό, ακριβώς επειδή είναι τόσο ξεκούραστη (γιατί στη δουλειά πάει για να περάσει η ώρα της και όχι για να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια). Πρέπει να διαβάσει τα παιδιά, να μαγειρέψει, να καθαρίσει, να σιδερώσει και εάν μείνει χρόνος ΑΦΟΥ κάνει μπάνιο και κοιμήσει τα παιδιά, μόνο τότε έχει το δικαίωμα να ξεκουραστεί.
Προσωπικά, δεν θεωρώ τον εαυτό μου «τυχερή» που οι ευθύνες του συζύγου μου είναι ίσες με τις δικές μου.
Δεν θα του δώσω καραμέλα για να σηκωθεί το βράδυ εάν κλάψουν τα παιδιά μας, ούτε παίρνει κανένα βραβείο για τον καθαρισμό του σπιτιού μας. Για ό, τι κάνω εγώ για αυτόν, κάνει το ίδιο για μένα.
Ο γάμος μας βασίζεται τόσο στον σεβασμό όσο και στην ισότητα.
Κατά κάποιον ειρωνικό τρόπο, υποθέτω από αυτή την άποψη θεωρώ τον εαυτό μου τυχερή.
